Teraźniejsza Prawda nr 118 – 1948 – str. 36
Zauważmy w dalszym, ciągu, że drugiego roku od rozpoczęcia się tych cyklów (w częściach, roku 1916 i 1917), gdy wodzowie Lewitów Maheli Merarytów popełnili pewne czyny rewolucyjne, to akurat dwa lata później (1918, 1919) wodzowie Lewitów Muzy Merarytów popełnili podobne czyny rewolucyjne. Widzimy z tego, że pomiędzy dwoma starszymi subdywizjami (Lobnitami i Mahelitami) z pozafiguralnych Gersonitów i Merarytów ich równoległe czyny rewolucyjne były akurat jeden rok od siebie odległe; lecz pomiędzy starszymi i młodszymi subdywizjami, tj. Lobnitami i Semeitami z Gersonitów, jako jedną partia, a Mahelitami i Muzytami z Merarytów jako drugą partią, równoległe czyny rewolucyjne były co dwa lata odległe od siebie.
Ponieważ są, dwie subdywizje pomiędzy Gersonitami i również dwie pomiędzy Merarytami, czyli razem cztery subdywizje w obu grupach, tak samo są cztery subdywizje między Kaatami. Pierwszym czynnym wodzem z grupy Kaatów był Menta Sturgeon (w częściach roku 1916 i 1917), którego ruch odpowiada Husyjelitom; następnym wodzem był A. I. Ritchie (w częściach roku 1917 i 1918), którego ruch odpowiada Hebronitom? Te dwa ruchy wymarły, o czym będzie dany dowód biblijny w rozdziale X, chociaż na miejsce tych dwóch ruchów powstały dziedziczne ruchy. Wodzem trzeciej subdywizji – Izaarytów – jest Karol Olson, którego pierwsze czynności odbywały się w częściach roku 1918 i 1919. Wodzem czwartej subdywizji – Amranitów – jest R. H. Hirsh, którego działalność zaczęła się w częściach roku 1919 i 1920. Z powyższego można zauważyć, że Husyjelici Kaatowie zaczęli swoje czynności przez Menta Sturgeona rok po rozpoczęciu ruchu Lobni Gersonitów przez H. J. Shearna. Z tego wynika, że równoległe czynności Menta Sturgeona odbywały się w tym samym czasie co i czynności J. P. Rutherforda. Zgodnie z tym pierwsze czynności Amramitów Kaatów, przez R. H. Hirsha przyszły akurat w rok po równoległych czynnościach Muizytów Merarytów przez C. E. Hearda. Po zauważeniu tych rocznych równoległości w roku 1918, zaczęliśmy zwracać baczną uwagę na różne jednostki, które występowały w charakterze wodzów rewolucyjnych i zawsze tak bywało, że podobne czyny rewolucyjne przypadały na rocznice. Tylko w sprawie C. B. Hearda i Karola Olsona nie możemy tego sprawdzić z akuratnością, z powodu że posiadamy tylko kilka z ich czynów rewolucyjnych i dat. Lecz w sprawie H. J. Shearna, J. F. Rutherforda, I. F. Hoskinsa, Menta Sturgeona, A. J. Ritchiego i R. H. Hirsha, z którymi mieliśmy zażyłe i osobiste poczynania możemy sprawdzić z akuratnością. W siódmym tomie epifanicznym w roz. III, pod dwunastym kompletem zła tam wyjawionego, jest podane wiele z tych rzeczy i tamże odsyłamy naszych czytelników po sprawdzenie tego, co tu jest podane w tym i w poprzednim paragrafie. Te fakty są dowodem, że roczne równoległości, zawierające w sobie czyny rewolucyjne wodzów w ośmiu subdywizjach lewickich znajdujących się w grupach Gersonitów, Merarytów i Kaatów, dostarczają nam jednego z okresów epifanicznych.
W tomie IX, w roz. III dane są dowody biblijne, że podczas Epifanii żyjemy w Wieku Ewangelii na małą skalę i tamże wykazaliśmy, że niewiara nominalnego duchownego Izraela w latach od 1874 do 1914, co do wejścia i zwyciężenia pozafiguralnego Chanaanu, sfery Prawdy i jej Ducha, jako drugie zastosowanie figury z 4Moj. z rozdziałów XIII i XIV, była powodem drugiego podróżowania po puszczy – podróżowania podczas Epifanii – tak jak niewiara w Żniwie Żydowskim 29 – 69 nominalnego ludu Bożego, w pierwszym zastosowaniu 4Moj. z rozdziałów XIII i XIV, była powodem pierwszego podróżowania po puszczy – podróżowania ludu Bożego po puszczy Wieku Ewangelii. Wobec tego znajdujemy, że w Epifanii żyjemy we Wieku Ewangelii na małą skałę. Ażeby odróżnić jeden okres od drugiego nazwiemy te okresy jak następuje: Wielki Wiek Ewangelii i Miniaturowy Wiek Ewangelii. Ale fakty dowodzą, że mamy aż trzy Miniaturowe Wieki Ewangelii w Epifanii. A to się dzieje z tego powodu, że prawdziwe Małe Stadko duchowego Izraela ma do czynienia z nominalnym Małym Stadkiem duchowego Izraela czyli z Wielkim Gronem, będącym w trzech różnych grupach: (1) Nieczyści Lewici w Prawdzie objawieni pod złym dowództwem lewickim; (2) dobrzy Lewici w Prawdzie objawieni pod dobrym dowództwem lewickim; i (3) Lewici w nominalnym Kościele objawieni pod dowództwem Głupich Panien. Największym miniaturowym Wiekiem Ewangelii, który zajmuje całą Epifanię, 1914 – 1954, jest okres objawienia trzeciej wspomnianej powyżej klasy i może być nazwany Wielkim Miniaturowym Wiekiem Ewangelii; następny mniejszy miniaturowy Wiek Ewangelii, który zajmuje okres od lata 1918 r. do późna 1937 r. jest okresem objawienia drugiej wspomnianej powyżej Masy, i może być nazwany średnim Miniaturowym Wiekiem Ewangelii; a najmniejszy miniaturowy Wiek Ewangelii, zajmujący okres od wiosny 1915 do lata l920 r. może być nazwany Małym Miniaturowym Wiekiem Ewangelii.
Czas Małego Miniaturowego Wieku Ewangelii równa się z Wielkim Wiekiem Ewangelii jako dzień do roku, tzn. że Bóg wyznaczył ,ażeby wypadki, czynności i osoby, jakie miały miejsce w jednym roku we Wielkim Wieku Ewangelii odpowiadały wypadkom, czynnościom i osobom w dniu Małego Miniaturowego Wieku Ewangelii. Innymi słowy tyle jest dni w Małym Miniaturowym Wieku Ewangelii, ile jest lat w Wielkim Wieku Ewangelii. Czas Średniego Miniaturowego Wieku Ewangelii równa się z Wielkim Wiekiem Ewangelii jako rok do stulecia, czyli że Bóg wyznaczył, ażeby wypadki, czynności i osoby jednego stulecia w Wielkim Wieku Ewangelii występowały na scenie w średnim Miniaturowym Wieku Ewangelii w jednym roku. Innymi słowy ile było stuleci z ułamkiem we Wielkim Wieku Ewangelii, tyle jest lat z ułamkiem w Średnim Miniaturowym Wieku Ewangelii. Czas Wielkiego Miniaturowego Wieku Ewangelii równa się z Wielkim Wiekiem Ewangelii jako 25 miesięcy do stulecia, tj. że Bóg wyznaczył, ażeby wypadki, czynności i osoby jednego stulecia we Wielkim Wieku Ewangelii występowały na scenie Wielkiego Miniaturowego Wieku Ewangelii w 25-ciu miesiącach. Innymi słowy tyle jest 25-miesięcznych okresów we Wielkim Miniaturowym Wieku Ewangelii, 1914-1954, ile było stuleci we Wielkim Wieku Ewangelii. To jednak nie znaczy, że każdy wypadek, czynności lub osoba we Wieku Ewangelii ma swoje równoległości w tych trzech miniaturach. Ale znaczy to raczej, że tylko takie wypadki, czynności i osoby, które były połączone z wytworzeniem Planu Bożego na Wiek Ewangelii i miały pokrewieństwo z ludem Bożym tegoż Planu i tacy tylko co mieli oceniający wpływ na wytworzenie tegoż Planu i ludu Bożego mającego pokrewieństwo z nim, mają równoległości w tych miniaturach. Z tych trzech miniatur zauważyliśmy najpierw małą, następnie wielka, a na koniec średnią miniaturę i w taki sam sposób stawały się one dla nas jasne.
Wieczorem dnia 16 lutego 1918 r., w rocznicę urodzin Pastora Russella daliśmy w zborze we Filadelfii wykład na temat Wierny i Roztropny Sługa. Przy końcu tego zebrania podaliśmy myśl, że możemy dać wykład o Złym Słudze w następny wieczór, gdyby zbór sobie tego życzył. Myśl dana pod głosy została jednogłośnie przyjęta, że możemy dać wykład. Zaraz po opuszczeniu miejsca tego zebrania brat R.G. Jolly przystąpiwszy do nas powiedział nam, że A.J. Ritchie miał się wyrazić, że tyle było dni od dnia śmierci brata Russella, do dnia wyrzucenia czterech dyrektorów przez J.F. Rutherforda, ile było lat od 539 do 799 r. naszej ery. Nikt nie podał wtedy żadnej