Teraźniejsza Prawda nr 115-116 – 1948 – str. 13
innego ofiarnika musi być położone na miejsce członka Wielkiego Grona, którego człowieczeństwo jest zdjęte z ołtarza. Gdy miejsce na ołtarzu było stracone, w tym samem czasie tracona była i jego korona, która dostawała się nowemu członkowi z nowych stworzeń, którego człowieczeństwo było kładzione na ołtarz w miejsce członka Wielkiego Grona. To są właśnie te rzeczy jakie zawierają się w wyrażeniu „pierworodne oślę odkupisz (raczej, okupisz) barankiem,” ponieważ ofiarowanie baranka było na wykupienie pierworodnego osła. Z tego powodu że pierworodny osioł był wykupywany, dlatego przedstawia on człowieczeństwo członka Wielkiego Grona, a to z tego punktu zapatrywania, że takie człowieczeństwo nie ma udziału w ofierze za grzech, przedstawionej przez ofiarę położoną na ołtarzu; podczas gdy baranek dawany za zastępstwo przedstawia człowieczeństwo nowego stworzenia, które otrzymuje koronę straconą przez drugiego, a jego ofiara na ołtarzu przedstawia, iż członek Maluczkiego Stadka, który otrzymał daną koronę, ma uczestnictwo w ofierze za grzech. W razie gdyby osioł nie był wykupiony przez baranka, to musiał być zabijany przez złamanie mu karku. To przedstawiałoby pozbycie się utracjusza korony, za którego Bóg nie życzył sobie uczynić zachowawczego zarządzenia dla uratowania go od śmierci, zobrazowane przez takiego Izraelitę, który nie życzył sobie zachować życia pierworodnego osła, przez dawanie za niego baranka na zastępstwo. Kogożby to przedstawiało? Członka klasy wtórej śmierci. Przeto rozumiemy, że pierworodny osioł, który nie był policzony między tych, których życie było zachowane od śmierci przez wykupienie barankiem, przedstawia człowieczeństwo pierworodnego, który nie był godnym, by się stać członkiem Wielkiego Grona, tj. iż reprezentuje człowieczeństwo członka klasy wtórej śmierci.
(14) Trzeba zauważyć, że w poprzednim paragrafie nie użyliśmy słowa odkupić w znaczeniu kupna, lecz w znaczeniu wybawienia. I dlatego podaliśmy słowo okupić albo wykupić. Gdybyśmy byli podali słowo odkupić, w takim razie trzebaby tłumaczyć, że baranek reprezentował człowieczeństwo naszego Pana, a zastąpienie osła, że jest figura na Jego odkupienie Wielkiego Grona. A nie zastąpienie osła barankiem, że jest figurą na ofiarę naszego Pana jako więcej nie skuteczną za klasę wtórej śmierci. (Do Żydów 10:26). Więc dlaczego nie podaliśmy tych myśli jako pozafiguralną naukę? Odpowiadamy, że takie znaczenie dane słowu odkupić nie pasowałoby aktowi odkupienia pierworodnych Izraelitów (w. 13), ponieważ ci są figurą na nowe stworzenia, a nie na człowieczeństwo. A nasze nowe stworzenia nie są kupione, lecz nasze człowieczeństwo jest kupione przez okup naszego Pana. Zgodnie z tym, baranek ofiarowany na ołtarzu za pierworodnego Izraelitę nie jest figurą na ofiarę okupu naszego Pana, który nie był złożony za nasze nowe stworzenia, chociaż był za nasze człowieczeństwo. Baranek ofiarowany za pierworodnego Izraelitę przedstawia tego ostatniego na ołtarzu, tak jak cielec przedstawiał Aarona na ołtarzu (3 Moj. 16:6; Cienie Przybytku (brosz.) str. 54, par, 1, a to dowodzi, że nowe stworzenie jest przedstawione na ołtarzu przez jego człowieczeństwo, bo nie ofiarowywamy nowego stworzenia, ani jego przywilejów, ale nasze człowieczeństwo i jego przywileje. (Do Rzymian 12:1; 1Piotra 2:5, gdzie słowo duchowych, przed słowem ofiar, jest opuszczone w najlepszych manuskryptach greckich). Dlatego, że myśl słowa okupić lub wykupić w sprawie pierworodnego Izraelity nie ma znaczenia kupna, dlatego dajemy temu słowu myśl stosowną w związku z wykupieniem lub nie wykupieniem pierworodnego osła w pozafigurze.
kol. 2
(15) Syn Izraelity, zapytujący się swego ojca o wyjaśnienie tego obrządku (w. 14), odnoszącego się do wykupywania pierworodnego, ofiarowania pierworodnych z czystych zwierząt, zastępowania barankiem pierworodnego osła i łamanie karku osłowi nie wykupionemu, miał mieć powiedziane, że te obrządki symbolizowały („były za znak” – w. 16) i prowadziły dalej („i za naczelniki”) ocalenie pierworodnych Izraela z ludzi i bydła, a niszczenie pierworodnych Egiptu. To dawało podwójne znaczenie temu obrządkowi. Bo ten obrządek symbolizował to, co było uczynione w Egipcie i co trwało w dalszym ciągu. Łatwo da się zauważyć, że sposób obchodzenia się z pierworodnymi w ziemi Chananejskiej (opisane w wier. 11-13) miał symbolizować rzeczy uczynione w Egipcie z pierworodnymi Izraela i Egiptu. Lecz jakie znaczenie ma dalszy ciąg tych nadzwyczajnych wypadków? Trzeba zauważyć, że w wier. 16 nie znajdujemy wyrażenia – „i na pamiętne przed oczyma twemi” – z wierszu 9 , ale jest użyte wyraźnie – „i za naczelniki między oczyma twemi.” „Naczelniki” była to piękna ozdoba zwisająca od turbanu na czoło Izraelity, a kończąca się między oczyma. Powyższe zdanie z wierszu 16 jest przenośnym wyrażeniem, które wskazuje, że wierzenie jest zbadane i że postępuje się według niego, a jako takie ma być ustawicznie wystawione przed wzrokiem umysłu, przeto naczelniki były figurą na dobre czyny w pozafiguralnym pierworodnym. (Przyp. 1:9; 4:9; 3:3; 6:20 – 22.) Przeto rozumiemy, że to wyrażenie znaczy kontynuowanie zachowania pierworodnych Izraela, a niszczenie pierworodnych Egiptu. Synowie pytający się o znaczenie tej symbolicznej części tego obrządku, przedstawialiby lud Boży dopytujący się Jehowy, ich Ojca, przez sług Prawdy, dlaczego godne uczestniczenie w Wieczerzy Pańskiej, symbolizuje zachowanie pozaliguralnych pierworodnych Izraela, a niegodne uczestniczenie w tejże Pamiątce symbolizuje złych pierworodnych, zapierających się naszego Baranka i wynikającą z tego śmierć takich pierworodnych; co się zaś tyczy figuralnego pytania o naczelnikach, przedstawia, ono pytanie o prawdziwych zachowaniach i uśmierceniach w pozafigurze. Odpowiedź, wyjaśniająca dalsze pominięcie pierworodnych Izraela, a uśmiercanie pierworodnych Egiptu, przedstawia wyjaśnianie o wyswobodzeniu pozafiguralnych pierworodnych Izraela z ludzi i bydła i uśmiercanie pozafiguralnych pierworodnych Egiptu z ludzi i bydła.
(16) Zauważmy, że w tym rozdziale mamy cztery razy (w. 3, 9, 14, 16) zwróconą uwagę na moc Bożą, która sprawiła wybawienie. To pokazuje, że w pozafigurze jest kładziony nacisk na ten fakt, iż nasze wybawienie od przystawów szatana i jego królestwa, w którym raz byliśmy w domu niewoli (w. 3 i 14), było spowodowane przez moc Bożą. (1 Piotra 1:5). Jak Faraon zatwardziwszy serce swoje nie chcąc wypuścić Izraela, sprowadził śmierć pierworodnych Egiptu, tak z ludzi jak i bydła (w. 15), tak i szatan przez zatwardzenie swego serca nie dozwala na wyswobodzenie pozafiguralnego Izraela, a to spowoduje śmierć pierworodnych pozafiguralnego Egiptu, tak nowych stworzeń jak i człowieczeństwa. Pierworodni Izraela stali się Pańskimi z powodu że byli zachowani przez krew baranka podczas zabijania pierworodnych Egiptu – i dlatego pierworodne z czystych zwierząt były ofiarowane na ołtarzu, a pierworodni z ludzi wykupywani (w. 15), to uzmysławia jak pierworodni pozafiguralnego Izraela stają się Pańskimi, a mianowicie, że ich człowieczeństwo bywa ofiarowane na ołtarzu, a ich nowe stworzenie uwolnione od ofiarowania.
HISTORYCZNE ZARYSY
(17) Przepisy ustawowe o wyzwoleniu Izraela, jak podane w 2Moj. w rozdziałach 12 i 13, były tu