Teraźniejsza Prawda nr 115-116 – 1948 – str. 10
| Pielgrzymów – 10 Pielgrzymów posiłkowych – 25 Ewangelistów – 30 Mil odbytych w podróżach – 164.295 Zebrań publicznych i pół-publicznych – 481 Osób, biorących udział w tych zebraniach – 28.346 Zebrań domowych – 3586 Osób, biorących udział w tych zebraniach – 70.534 FINANSE — FUNDUSZ PRAWDY Dochód: Datki i prenumeraty – $ 44.344,05 Nadwyżka z ostatniego roku – $ 480,36 Razem – $ 44.824,41 Rozchód: Pielgrzymi, Ewangeliści, Konwencje – $ 17.657,43 |
Wydatki biurowe, literatura, poczta, fundusz , amortyzacyjny – $ 26.040,94 Razem – $ 43.698,37Nadwyżka w Funduszu Prawdy – $ 1126,04 FUNDUSZ KSIĄŻKOWY Dochód: |
kol. 1
NIEWOLA I WYZWOLENIE IZRAELA
2Moj. 1:6-7:13 ; 10:24-16:21; P. 1933, 19
Ciąg dalszy).
(Paragrafy od 1-3. należące do tej części tego artykułu, znajdują się w poprzednim wydaniu T.P., tj. za wrzesień-listopad 1947).
(4) Zdanie, „czasu…. którego mieszkali w Egipcie (w. 40), nie należy rozumieć, by było sprzeczne z tym co pisze Ap. Paweł w Liście do Galatów 3:17, gdzie jest podane, że Zakon nastał po 430 latach od zatwierdzenia Przymierza Abrahamowego, które Bóg potwierdził Abrahamowi, gdy tenże wypełnił ostatni warunek tego Przymierza, wchodząc do ziemi, (1Moj. 12:1). Lecz to zdanie pokazuje, że żaden Izraelita, mieszkający po izraelskim mieszkaniu w Egipcie, nie miał udziału w mieszkaniu tu wymienionym. Część tych 430 lat, izraelskiego zamieszkiwania, była, gdy oni byli jeszcze w biodrach (Żyd. 7:4, 5), mieszkających tam chwilowo Abrahama, Izaaka i Jakuba (żyd. 11:9), a więc zanim byli zrodzeni i zanim zaczęli mieszkać w Egipcie. Te 430 lat zamieszkiwania przedstawiają ostateczne zakończenie całego okresu, rozpoczynającego się od 2045 r. przed Chr., który to rok jest datą na Abrahamowe wejście do ziemi, aż do pewnego czasu po listopadzie 1956 r., kiedy ostatni członek klasy Młodocianych świętych dokona swego biegu w śmierci. Te 430 lat zamieszkiwania przedstawiają, na ogół cały okres rozwoju czterech klas wiary, od czasu kiedy to oczekiwanie w wierze za wypełnieniem obietnic zaczęło się, aż do czasu zakończenia się oczekiwania. Według wierszu 41, w rocznicę wejścia Abrahama do ziemi, Izraelici opuścili Egipt, udając się na miejsce ich zgromadzenia do Rameses, Abraham wszedł zatem do ziemi dnia 14 Nisan 2045 r. przed Chr. Według w. 42, Izraelici krótko po północy, z powodu nalegania Faraonowego i ludu, zaczęli pakować swoje rzeczy, ażeby zaraz z pierwszym dnia brzaskiem mogli być gotowymi do podróży, gdyż nie mieli opuszczać swoich domów tej nocy. A ich zaczęcie pakowania (w nocy – w. 42) jest liczone jako początek ich wyjścia i to jest przyczyną, że o tej nocy ich wyswobodzenia jest mowa, jako o nocy, która ma być obchodzoną. Wyrażenie w. 41, że wszystkie wojska izraelskie opuściły Egipt 14 Nisan***, tzn. zaczęły opuszczać, przedstawia, że wszystkie cztery klasy wiary, jak i osoby, które staną się w przyszłości klasą restytucyjną, opuszczą pozafiguralny Egipt z końcem dyspensacji wiary. Wiersz 41 pokazuje jeszcze w jego chronologicznych aluzjach, jak akuratnym zachowawcą czasu był i jest nasz Bóg.
(5) Wiersz 42 podaje rozkaz, ażeby wyswobodzony z Egiptu naród Izraelski i ich potomstwo, pamiętał na noc 14-go Nisan. To literalnie oznacza (według marginesowej notatki podanej w ang. biblii), iż ta noc ma być obchodzona corocznie na pamiątkę w narodzie izraelskim; i, jak wiemy, jest jeszcze obchodzona szczególnie przez ich pierworodnych, chociaż rabini są powodem, że wywierany jest daleko mniejszy nacisk na tę noc, jak na noce 15, 16, 20 i 21 Nisan.
kol. 2
To jest jeszcze jednym dowodem, jak ich tradycje usuwają przykazania Boże. (Mat. 16:2-6; Mar. 7:3-13.) Pozafiguralnie ta wielka noc, cały Wiek Ewangelii i ta mała noc, noc paruzyjno-epifaniczna są w rzeczywistości jeszcze pamiętniejsze i będą obchodzone wiecznie na pamiątkę wyswobodzenia ludu izraelskiego, obecnego i następnego Wieku, z królestwa szatana. I jak Izrael obchodził figuralne wyswobodzenie ku chwale Boga (w. 42), tak i pozafiguralny Izrael w duchowych – niebiańskich – klasach ł ludzkich – ziemskich – klasach, i nawróceni żydzi i poganie przywróceni do doskonałości, będą wiecznie obchodzili to wyswobodzenie Panu. (Obj. 5:13.) Jak Mojżesz i Aaron dali przepisy cielesnemu Izraelowi, nakazujące kto ma a kto nie ma jeść z corocznego baranka (w, 43-49), tak Jezus i Maluczkie Stadko z okresu Parousji i Epifanii nauczali, kto może a kto nie może brać udział w corocznej Wieczerzy Pańskiej. Ogólna ustawa dla niebiorących udziału jest podana w wier. 43, gdzie słowo „obcy”, w hebrajskim ben nekar, znaczy cudzoziemiec. Przeto żaden cudzoziemiec nie mógł brać udziału w corocznym baranku. Ustawa dla uczestników podana w w. 47, jest wyrażona – „wszystko zgromadzenie izraelskie”. Wiersz 45 podaje szczegóły względem tych, którzy nie mieli Jeść z corocznego baranka – „przychodzeń,” raczej powinno być (obcy) osadnik (w hebrajskim toszaw, znaczy (obcy) osadnik lub kolonista, nie ben nekar, ani nie ger) i „najemnik”. Wiersze 44,48,49 podają szczegóły względem tych, którzy mogli brać udział w corocznym baranku (1) obrzezany kupiony sługa, (2) przychodzeń, który jest gościem (w hebrajskim ger, znaczy obcy,. który nie jest cudzoziemcem) i (3) urodzony Izraelita.
(6) Wiersz 48 podaje ujemny opis, kogo należy rozumieć pod nazwą obcy osadnik i najęty sługa (w. 45), a mianowicie iż to są nieobrzezańcy, czyli cudzoziemcy. Ponieważ obrzezanie przedstawia poświęcenie (Do Rzym. 2:29; Kol. 2:11-13), to obrzezani przedstawiają wszystkich poświęconych, którzy w wier. 44,48,49 są podani w trzech klasach. Zgodnie z tym rozumiemy, że obrzezany kupiony sługa przedstawia oczyszczonych członków Wielkiego Grona, gdyż ich oczyszczenie jest ponownym poświęceniem, czyli symboliczną obrzezką (Epifaniczne zastosowanie 4Moj. 8:5-22); obrzezany przychodzeń (ger, w. 48,49) reprezentuje Młodocianych świętych, a urodzeni w ziemi, tj. naturalni Izraelici przedstawiają Maluczkie Stadko. Wyrażenie w wier. 44 przetłumaczono: „sługę za pieniądze kupionego,” stosuje się w pozafigurze do Wielkiego Grona, które oczyściło swoje poplamione szaty przez okupową zasługę Chrystusa. (Judy 23; Obj. 7:14; 4Moj. 8:12, 21 – Lewityzm Epifaniczny), Cudzoziemcy, jak wykazano powyżej, należą do dwóch klas: do cudzoziemskich osadników i najętych sług. Ci znów są określeni jako nie obrzezani (w. 48). Łatwo można zauważyć, którzy to są, co stanowią te dwie nie oświecone klasy mieszkające między
____________________
*** Prawidłowo powinno być: „wszystkie wojska izraelskie opuściły Egipt 15 Nisan” – patrz poprawka w TP 1973, str. 19