Teraźniejsza Prawda nr 121-122 – 1949 – str. 15

przezwiska, odnosimy się często do ich podziałów jako do części Małego Babilonu, a do wszystkich ich grup razem wziętych jako do całego Małego Babilonu. Równoległości także dowodzą, że wierni bracia Epifanii odpowiadają Maluczkiemu Stadku, a Johnson, przed śmiercią br. Russella, odpowiada specjalnie pomocnikom członków gwiezdnych, którzy byli w równoległości z bratem Russellem aż do jego śmierci, później Johnson odpowiada reszcie członków gwiezdnych.

    Zgodnie z powyższym, Mała Miniatura jak najdobitniej dowodzi, przez mnóstwo równoległych faktów i osób, że ruch Epifanii, od śmierci naszego Pastora, był urzędowym ruchem Kapłanów, podczas gdy inne ruchy pomiędzy ludem Prawdy były urzędowymi ruchami Lewitów, pomiędzy którymi znajdowali się niektórzy zaślepieni Kapłani, tak samo jak i w ruchu epifanicznym są też niektórzy Lewici, co trzymając się zdała od ruchów Lewickich i pozostając w ruchu Epifanii aż do objawienia dobrych Lewitów, okażą się w końcu, iż są dobrymi Lewitami.

    Jak już było wspomniane powyżej, iż są jeszcze dwie inne miniatury: Średnia Miniatura ciągnąca się od lata 1918 do zimy 1937-38 i Wielka Miniatura ciągnąca się od października 1914, do października 1954. Średnia Miniatura zaczęła się w grudniu 1937 i była przeznaczona w Boskim planie, ażeby objawić dobrych Lewitów, szczególnie ich wodzów. Wielka Miniatura była przeznaczona w Boskim pianie na objawienie głupich panien z Kościoła nominalnego, które przez różne doświadczenia poznają, iż są takie; doświadczenia tych panien dojdą do końca w ich ostatniej grupie, przychodzącej do Prawdy w 1954-1956. Chociaż wypadki we Wielkiej Miniaturze doszły w równoległości do Roku Pańskiego około 1300, to pomimo tego nie są jeszcze dość jasne, ażeby je zestawiać. Ani nie będziemy zestawiali równoległości Średniej Miniatury, a to z kilku przyczyn: Brak miejsca, nacisk czasu, i za wiele powtórzeń wypadków i osób z Wieku Ewangelii, które są te same, jakie były podane powyżej, wypadki Średniej Miniatury byłyby tego samego charakteru jak te podane w Małej Miniaturze, działacze w Średniej Miniaturze byliby w większości prawie ci sami co i w Małej, z różnicami. oprócz dat, nie dosyć wielkiej wagi, ażeby usprawiedliwiało na tak wiele powtórzeń; albowiem jedyna prawdziwa różnica byłaby w datach tych dwóch Miniatur. To by oczywiście nie usprawiedliwiało dania temu tematowi miejsca w tomie, który już i tak okazuje się być za wielkim. To, co już było powiedziane w tym paragrafie o Średniej i Wielkiej Miniaturze, wystarczy na trzeci i czwarty okres Epifanii.

    Z tych miniatur wypływają pewne konkluzje, które są ważne. Główną z tych konkluzyj jest ta: Te wyjątki Pisma św., które przedstawiają pewne osoby, wydarzenia, rzeczy itd. we Wieku Ewangelii, mają małe zastosowania w tych trzech Miniaturach. Pozafiguralne osoby, wydarzenia, rzeczy itd. Wieku Ewangelii mogą być nazwane wielkimi pozafigurami, a te w Miniaturach, małymi pozafigurami. Np., tak jak Wiek Ewangelii miał swego pozafiguralnego Giedeona, Jeftę, Samsona, Dawida, Ezdrasza. Nehemiasza, Paruzję, Żniwo, 1260. 1290 i 1335 dni, siedem kościołów, siedmiu aniołów, pięć przesiewań, itd., tak samo i miniatury posiadają swych małych pozafiguralnych Gedeonów, Jeftów, Samsonów, Dawidów, Danielów, Ezdraszów, Nehemiaszów, Paruzję, Żniwa, 1260, 1290 i 1335 dni, siedem kościołów, siedmiu aniołów, pięć przesiewań itd. Sam fakt, że są takie miniatury, wskazuje iż są także małe pozafigury.

    I znów można zauważyć, że jak figury złych osób i uczynków, których pozafigury znajdowały się we właściwym Wieku Ewangelii, tak też małe pozafigury złych osób i uczynków znajdują się w tych miniaturach.
kol. 2
Jak Wiek Ewangelii miał swego pozafiguralnego Ezawa, Korego, Datana, Abirona, Abimelecłia, Saula, Sanbalata, Tobiasza, Judasza itd., a także pozafiguralne złe uczynki, tak jak są figuralnie podane w księgach historycznych obu Testamentów, tak też miniatury posiadają małych pozafiguralnych Ezawów, Korów, Datanów, Abironów, Saulów, Sanbalatów, Tobiaszów, Judaszów itd. i ich małe pozafiguralne złe uczynki, zapisane w księgach historycznych obu Testamentów. Bez wymienienia czy one są wielkimi lub małymi pozafigurami, wiele z nich było zestawionych w równoległościach danych powyżej. W późniejszych rozdziałach zostanie przedstawione wiele z tych małych pozafigur, na które zwrócimy uwagę drogich czytelników.

    Nie będziemy też omawiali piątego, szóstego i siódmego okresu Epifanii, małych i wielkich cudownych dni, ani dni oczekiwania za ofiarą chlebów na obracanie, bo to jest podane w piątym tomie epifanicznym, w rozdziałach 5 i 1, do których odsyłamy czytelników po szczegóły. Pozostaje nam jeszcze ósmy okres epifaniczny do krótkiego przestudiowania, tj. równoległość w czasie i wydarzeniach pomiędzy Posłannikiem Paruzji a Posłannikiem Epifanii. Obaj Posłannicy dokonują pewnych równoległych rzeczy akurat 40 lat jeden od drugiego. Przypuszczamy, iż taka równoległość będzie zachodziła pomiędzy nimi aż do końca Epifanii. Niektóre z tych równoległości wykażemy w równoległych kolumnach. Z powodu że Br. Johnson nie był czynny jako Posłannik Epifanii aż wkrótce po śmierci naszego Pastora, nie możemy spodziewać się równoległości dat i czynów 40 lat oddzielnych w Posłanniku Epifanii, aż po owej śmierci. Takie daty i wydarzenia zaczęły zachodzić natychmiast po śmierci Br. Russella.

poprzednia strona – następna strona