Teraźniejsza Prawda nr 125 – 1949 – str. 42
Wielkie Grono do ucieczki. Takie ich walczenie za Pana jest powodem, że ich pisma zawierają, tak wiele rzeczy spornych. Przeglądnijcie sporne pisma brata Russella i zauważcie czy one zupełnie nie pobiły paruzyjnych nauczycieli wtórej śmierci. Przeglądnijcie sporne pisma tych dwóch braci i zobaczcie, czy one nie pobiły epifanicznych fałszywych nauczycieli Wielkiego Grona. Powody gonienia i wygnania z pola walki tej drugiej Masy są te, że Bóg ją- opuścił, przez co stała się narzędziem Szatana, natomiast On dał tym dwom braciom Prawdę, przez którą są użyci, ażeby takowych ukrócili.
Lecz ktoś mógłby się zapytać jak wiemy, że tysiąc przedstawia klasę wtórej śmierci, a dziesięć tysięcy Wielkie Grono? Odpowiadamy, że fakty tej sprawi i Biblia przez umieszczenie 5Moj. 32:30 i Psalm 91.7 dowodzą tego. Wypadki paruzyjne dowodzą, że brat Russell i tylko brat Russell pobił w Paruzji wszystkie błędy klasy wtórej śmierci; i wypadki epifaniczne również dowodzą, że pisma jego i J., i niczyje więcej, pobiły wszystkie błędy Wielkiego Grona. Z tego widzimy, że przy końcu tego Wieku tylko ci dwaj bracia pobili błędy klas wtórej śmierci i Wielkiego Grona. Dlatego ten wyjątek może się stosować tylko do nich. Piąta księga Mojżeszowa stosuje się do Paruzji i Epifanii, dlatego ten wyjątek może stosować się tylko do tych dwóch braci, ponieważ nikt inny oprócz nich nie pobił błędów tych dwóch klas. Psalm 91:7 potwierdza to samo. Psalm 91:1-13 jest przemową Jezusa w duchu proroczym do wierzących przy końcu tego Wieku, tj. w Parowej! i Epifanii. Ci, co odpadają od prawdziwego Kościoła, są w wierszu 7 przedstawieni jako tysiąc i dziesięć tysięcy, takie same wyrażenie jest tutaj użyte jak w 5Moj. 32.30. Wiadomo, że ci, co odpadają z Maluczkiego Stadka, mogą się stać członkami wtórej śmierci lub Wielkiego Grona. Dlatego wyrażenie tysiąc i dziesięć tysięcy odnoszą się względnie do tych dwóch Mas. Nie tylko, że te dwie klasy są odróżnione jedna od drugiej przez wyrażenie ”tysiąc” i „dziesięć tysięcy,” ale także przez wyrażenie ”boku twym” i „po prawej stronie twojej.” Wyrażenie po prawej stronie twojej znaczy miejsce głównej łaski. Wielkie Grono jest przeto w miejscu głównej łaski z Maluczkim Stadkiem, podczas gdy klasa wtórej śmierci jest po lewej stronie, co według niektórych tekstów znaczy miejsce zupełnej niełaski. (Mat. 26:33, 41). Małe Stadko jest odróżnione od tych dwóch klas przez zaimki „twym” i „twoim” („po boku twym”; „po prawej stronie twojej”) i przez to, iż żaden wpadek tych dwóch Mas nie dotknie go – „ale się do ciebie nie przybliży,” Oprócz tego imię Beniamin znaczy syn prawej ręki, i wyobraża Wielkie Grono, które jest tu pokazane, że ma się znajdować po prawej ręce Małego” Stadka. Wobec tego Biblia i fakty dowodzą, że ten, który gonił tysiąc, jest brat Russell, a ci dwaj, co zmusili dziesięć tysięcy do ucieczki, jest brat Russell i J.
Druga z krótszych przepowiedni znajduje się w Objawieniu 19:9, 10. Wielu braci podczas Paruzji rozumiało, że anioł, o którym Jan tutaj wspomina, przedstawiał brata Russella. Lecz ze względu, że w widzeniu z Obj. 19:1-10 są opisane wypadki, jakie miały się zdarzyć po jego śmierci, to jasno dowodzi, że on nie jest posłańcem z wierszy 9 i 10, chociaż należy do klasy symbolicznej przez posłańca z Obj. 22:8, 9 i tym sposobem brał udział z resztą tej klasy w dawaniu nagany i w nawoływaniu do poprawy z wierszu 9. Rozumiemy, że anioł z Obj. 22:8, symbolizuje wszystkich 49-ciu członków-gwiazd, a którzy z innego punktu zapatrywania są przedstawieni w jednym posłańcu (Obj. 1:1; 22:8. 9). z którego prawie wszystkim kłaniała się Masa Jana, a którą oni wszyscy napominali, ganiać i zalecając poprawę z wiersza 8 i 9. Nie tylko, że w widzeniu
kol. 2
z Obj. 19:1-10 jest podane proroctwo o rzeczach, jakie miały się dziać po śmierci brata Russella, co dowodzi, że on nie jest aniołem z wierszy 9 , 10, ale pokazuje to i ten fakt, że on nie dal zaproszenia Wielkiemu Gronu na wieczerzę Baranica (w. 9), zaproszenie, które jeszcze dotąd nie było dane, a to dowodzi, że on nie jest tym co miał dać to zaproszenie. Tego zaproszenia nie mógł dać Wielkiemu Gronu, ponieważ Wielkie Grono nie istniało jako Wąsa przed jego śmiercią, o czym on często nauczał, chociaż uczył, że istniały jednostki utratników koron, które na krótko po zesłaniu Ducha św. zaczęły przychodzić do egzystencji. To samo jest pokazane w Namiocie Zgromadzenia: a mianowicie, że wszystkie nowe stworzenia, będąc w Świątnicy, były kapłanami, podczas gdy Dziedziniec wyobrażał stan ludzi usprawiedliwionych; przed Epifanią nie było miejsca w namiocie zgromadzenia, któreby wyobrażało członków Wielkiego Grona jako Nowe Stworzenia. Krótki przegląd widzenia z Obj. 19:1-10 udowodni, że to widzenie’ odnosi się do Wielkiego Grona po śmierci Pastora Russella: Wiersz 1 i 2 symbolizuje wielki ruch Towarzystwa w drugim uderzeniu Jordanu, podczas którego przepowiadali o zniszczeniu Babilonu. Wiersz 3 pokazuje, że po zaniechaniu dawania na chwilę tego posłannictwa, odnowili je, po uwolnieniu ich wodzów z więzienia. Wiersz 4, symbolizuje posłannictwo epifaniczne, jako pochodzące głównie z pism Starego Testamentu, tłumaczone zgodnie z czteroma wielkimi Boskimi przymiotami. Wiersz 5 symbolizuje wychodzący rozkaz Boży, potem, gdy Lewici zaczną się oczyszczać, ażeby wszystek lud Boży głosił Słowo Boże, przez co przyniósłby Mu chwałę. Wiersze Obj. 19:6-8 są proroctwem głosicieli i ich głoszonej proklamacji. Wiersz 9 zawiera rozkaz, laki wyda Posłannik Epifanii Małemu Stadku, nawołując je, by ogłaszało błogosławieństwo Wielkiemu Gronu, z powodu ich zaproszenia na wieczerzę wesela Barankowego. W dalszym ciągu on zapewnia klasę Jana o prawdziwości tego poselstwa. Tedy, klasa Jana chce kłaniać się posłannikowi (w. 10), który karci ja za to i mówi dlaczego nie powinna tego czynić. Z tego możemy dobrze zauważyć, że ta cześć tego rozdziału traktuje o wypadkach epifanicznych i że aniołem jest tu Posłannik Epifanii, którego nazwa jest w większości oparta na tym wierszu, chociaż ona zawiera się i w innych tekstach.
Trzecia krótsza przepowiednia o Posłanniku epifanicznym podana w formie proroczej zawiera się w Obj. 22:10, 11. On tu znowu przemawia jako ostatni z 49 członków-gwiazd, którzy są przedstawieni w wierszach 8, 9 jako klasa symbolizowana przez anioła, a którzy są również symbolicznie przedstawieni w Obj. 1:1. Że Posłannik epifaniczny jest przedstawiony przez zdanie „potem mi rzekł” w wierszu 10 jest jasne z tego, co tam jest mówione. Dopiero wtenczas gdy on wytłumaczy całą Księgę Objawienia, będzie czas powiedzieć: „Nie pieczętuj słów proroctwa księgi tej”; a ponieważ brat Russell odmawiał tłumaczenia tej całej księgi, a po roku 1880′ odmawiał odpowiedzi na wszelkie pytania odnoszące się do tej księgi, J. dotąd również tak czynił i jeszcze przez kilka lat tak czynić będzie, a dopiero pod koniec Epifanii zmieni swoje postępowanie, dając wytłumaczenie tej księgi w całości. Innym jeszcze i mocniejszym dowodem, że J. jest pod zdaniem '”potem mi rzekł” z wiersza Obj. 19:10, jest ten dowód, że poselstwo z wiersza 11 nie wypełni się aż w październiku 1954. Kiedy Epifania zacznie zachodzić na Bazyleję – królestwo; ponieważ rok 1954 Jest datą. kiedy ostatni członek Wielkiego Grona otrzyma pierwsze oświecenie, które przyprowadzi go do Prawdy około Wielkanocy 1956 r. Po roku 1954 już nie będzie można stać się członkiem Młodocianych Świętych, ani nikt