tedy wszystkich, ażeby się sprzeciwili takim upominaniem wyrażonym w słowie, sposobie, głosie i duchu jakich byli świadkami.

      W pozostałych zborach jakie odwiedziłem, z których wszystkie były w Kanadzie i gdzie pierwotnie przyjąłem służbę, dałem znać o moim zwolnieniu się, a za powód podałem wszystkie fakty z tych dwóch konwencji. Oświadczyłem, że nie słyszę już więcej głosu Dobrego Pasterza, ani nie widzę okazanego Jego ducha i dlatego nie mógłbym dłużej postępować pod Twoim kierownictwem.

kol. 2

      Napominałem braci, ażeby gorliwie modlili się za Tobą i za całym ludem Bożym w teraźniejszych złych czasach i w tej modlitwie łączę się z największą gorliwością z nimi, mając to zapewnienie iż „Pan nóg swoich świętych ochrania” – 1Sam. 2:9. Ani nie mogę zakończyć tego listu bez wyrazów ocenienia pomocy jaką otrzymywałem dawniej od Ciebie,

    Twój szczery i w głębokim żalu pozostający.
S. A. Cater Vancouver, B. C., Canada.

kol. 1

NIEWOLA I WYZWOLENIE IZRAELA

2Moj. 1:6-7:13; 10:24-15:21; P’33, 142-146.
(Ciąg dalszy)

      W ostatniej części tego artykułu ukończyliśmy wykładanie 18-go wierszu z czternastego rozdziału, drugiej księgi Mojżeszowej. W tym wierszu jak również w wierszu 17, Bóg powiedział, że wytraci Egipcjan goniących Izraelitów, a w wierszu 16 oznajmia, iż On sprawi, że Izrael przejdzie bezpiecznie przez Morze Czerwone. Reszta tego rozdziału określa czynność Pańską w dokonywaniu tych dwóch rzeczy. Pierwszą czynnością było trzymać te dwa przeciwne sobie zastępy w pewnym oddaleniu jeden od drugiego, co było dokonane przez anioła Bożego, który, idąc dotąd przed obozem izraelskim, przesunął słup obłokowy z frontu obozu do tyłu, i sam stanął w tyle obozu. Tym to sposobem słup i anioł byli pomiędzy dwoma obozami. Słup wydawał ciemność po stronie Egipcjan a światłość po stronie Izraelitów, a tak pozostawali w oddaleniu jedni od drugich. (w. 18, 19). Anioł Boży wspomniany w wierszu 19, był to Logos i przedstawia Chrystusa [Głowę i Ciało]. Obłok przedstawia tu Prawdę na czasie, szczególnie Prawdę opartą na Starym Testamencie, a ponieważ było to w nocy, obłok był słupem ognia. Łączność pomiędzy aniołem a słupem wskazuje, że anioł był w słupie, a słup tam gdzie anioł i gdzie anioł prowadził tam słup posuwał się; to wyobraża że Chrystus w Małym Okresie będzie środowiskiem Prawdy i będzie kierował jej czynnością. Umieszczenie słupa pomiędzy dwoma obozami przedstawia, że tak wierna klasa restytucyjna (Izraelici) jako i upadli aniołowie i odstępcy (Egipcjanie) będą przez zręczne kierownictwo Chrystusowe przypatrywać się Prawdzie w Małym Okresie, która będzie czynnikiem rozdzielającym, w podobny sposób jak to było podczas przesiewań w Parousji i Epifanii, że Prawda, będąc wystawioną na widok wiernych i niewiernych, była czynnikiem,, który ich rozdzielał. Powód jest ten, że tak, jak było w figurze, która wypełniała się w nocy, słup dawał światło Izraelitom, ponieważ był dla nich słupem ognia, a ciemność Egipcjanom bo był dla nich ciemnym obłokiem (w. 20), tak i Prawda ze Starego Testamentu jaka będzie na czasie w Małym Okresie, będzie wydawała światło wiernym, a ciemność (czyli zdający się błąd) niewiernym, duchom i ludziom; oni bowiem będą błędnie rozumieli rzeczy z Nowego Testamentu jakie nie będą wtedy na czasie, jakoby przeciwne były rzeczom ze Starego Testamentu, które będą wtedy na czasie. Często można było zauważyć tę zasadę okazującą się w żniwie Ewangelicznym, np. prawdy, jakie sprzeciwiały się błędom podczas pięciu przesiewań, dawały wiernym światło, ale zdawały się być błędem dla niewiernych. To zatem co daje wybawienie wiernym i podtrzymuje ich, jest tym samym właśnie co usidla niewiernych i przyprowadza ich do upadku, tak jak Biblia o tym uczy.

      (2) Zgodnie z tym w każdym z pięciu przesiewań w Małym Okresie na ile wierni z klasy restytucyjnej
kol. 2
okażą swoją wierność, podtrzymująca ich od wpadania do błędu przesiewaczy, Chrystus da im stosowną Prawdę, która rozjaśni całą sytuację („obłok Izraelitom oświecał noc”). Lecz ta sama Prawda która będzie wyjaśniała sprawy wiernym, zdawać się będzie błędem dla niewiernych, i będzie powodem ich potykania się w ciemnej nocy błędu („obłok dla Egipcjan był ciemny”). Dlatego Prawda – względem której te zmniejszone formy błędu będą występowały, jak zapieranie się okupu, niedowiarstwo, kombinacja, reformizm i kontradykcja – da możność wiernej klasie restytucyjnej do wytrwania i właściwego prowadzenia się podczas całego czasu ich próby, a będzie powodem, że źli i niewierni będą potykali się i wpadali do błędu. To będzie z tego powodu, że Bóg pośle złym silne złudzenie, nie czyniąc przeszkód Szatanowi w zaślepieniu ich. Wszakże to nie znaczy, że Bóg bezpośrednio pośle im te złudzenia, gdyż Szatan, a nie Bóg, jest tym co będzie je zsyłał. Bóg jednak pośle im te złudzenia pośrednio, w tym znaczeniu, że ani nie będzie stawał na przeszkodzie, ani usuwał przeszkód prowadzących do złudzeń. I dlatego nie Bóg, ale Szatan jest zwodzicielem niewiernych z pośród klasy restytucyjnej. (Obj. 20:7-9). Jak było podczas przesiewań w żniwie Wieku Ewangelii, że Prawda na czasie trzymała wiernych razem, ale w odłączeniu od niewiernych, tak też będzie i w Małym Okresie, że Prawda jaka będzie wtedy na czasie będzie powodem, że wierni będą trzymali się razem, ale w odosobnieniu od niewiernych i przyczyni się do tego, że niewierni będą trzymali się razem ale w oddzieleniu od wiernych. Egipcjanie i Izraelici byli trzymani przez całą noc zdala od siebie, to przedstawia, że wierni i niewierni z klasy restytucyjnej będą przez cały Mały Okres trzymani osobno jedni od drugich. Prawda, jak widzimy, jest tym podtrzymaniem dla wiernych, a upadkiem dla niewiernych. Cała ta różnica jest z powodu różnicy w usposobieniu serca. Z tego można łatwo wyrozumieć, że jest niezbędnym, ażeby trzymać serce we właściwym usposobieniu, iżby to, co jest dla nas błogosławieństwem gdy jesteśmy wierni, nie stało się przekleństwem gdybyśmy byli niewierni. – Izaj. 28:9-13; Przyp. 4:23.

FALE GROŻĄCE ŚMIERCIĄ

      (3) Mojżesz, wyciągający rękę na morze (w. 21), przedstawia, że Chrystus [Głowa i Ciało] użyje władzy w Małym Okresie w celu kontrolowania sposobów, procesów i warunku, jakie będą groziły wtórą śmiercią; ponieważ Morze Czerwone przedstawia wtórą śmierć w tym znaczeniu, iż jest obrazem na sposoby i procesy jakie powodują wtórą śmierć, jak również na warunek wtórej śmierci jaki wytworzyły te sposoby i procesy. Od tych wszystkich trzech rzeczy Bóg zachowa wiernych z klasy restytucyjnej. Mojżesz, wyciągający rękę swoją, ażeby dokonać

poprzednia strona – następna strona