Teraźniejsza Prawda nr 132 – 1950 – str. 71
posłanników, którzy są pokazani przez typ Aarona (Mojżesz tu przedstawia naszego Pana), dowodzi tego; ponieważ św. Paweł w liście do Żyd. 12:18-21 powołuje się na 2Moj. 19:11-20 i fakt, że on zwraca uwagę na pozafigurę w wierszach 22-29 dowodzi, że 2Moj. 19:11-25 odnosi się do Paruzji i do Epifanii. Stąd 2Moj. 19:21-25 pokazuje, że pozafiguralni Izraelici i ich kapłani w Paruzji i Epifanii nie mają spekulować (bezpośrednie badanie Biblii przez Chrystusa i obu posłanników żyjących w okresie Laodycejskim nie jest spekulacją), a co niektórzy głównie czynią z typami. Ten ustęp biblijny dowodzi więc że, ogólnie mówiąc, Jezus jako Mówcze Narzędzie Boga, i w ten sposób wyłączny Tłumacz Słowa, będzie używał przy końcu tego Wieku posłanników w Paruzji i Epifanii jako pozafiguralnego Aarona, ogólnie mówiąc, aby tłumaczyć braciom Słowo na czasie, w szczególności o nowych doktrynach, proroctwach i typach. Każdy wysiłek ze strony innych, aby rozwikłać te trzy rzeczy jako nowe przedmioty, byłoby zabronioną spekulacją – 2Moj. 19:21-25 i byliby usunięci ze swych stanowisk, jeżeliby tego nie zaniechali. Gdyby ten przedmiot był przestrzegany, wielu członków ludu Bożego w Paruzji, a szczególnie w Epifanii uniknęłoby wiele zamieszania i nie odpadłoby z ich stanowiska przed Panem. Powiedzieliśmy powyżej i to umyślnie, że, ogólnie mówiąc, prawda typowa w pierwszym odbiorze, jest ograniczona do członków gwiazd. Jednak również inni, oprócz członków gwiazd, to jest „nauczeni w Piśmie i wyćwiczeni w królestwie niebieskim” (Mat. 13:52) mieli przywilej, od czasu do czasu wynieść coś nowego ze spichlerza – Biblii; to jednak nigdy nie było pogwałceniem nakazu, aby nie spekulować – wglądać z zaciekawieniem – przez ich studiowanie typów i innych rzeczy, ale kiedykolwiek był im dany przywilej wyniesienia coś nowego z Biblii, to trafiali na to po prostu bez badania; Bóg oświecał nagle ich umysły na dany przedmiot i w ten sposób otrzymywali nowe rzeczy o typach, przypowieściach, proroctwach i innych niejasnych wyrażeniach, bez udawania się do zakazanej spekulacji, albowiem jest zabronione wszystkim braciom za wyjątkiem członków gwiazd, badać bezpośrednio Biblię o nowych doktrynach, proroctwach i typach, bo to byłoby dla nich spekulacją. Po szczegóły tego przedmiotu odsyłamy czytelnika do artykułu: Mojżesz, Aaron i Maria (4Moj.12) jaki zawiera się w Ter. Prawdzie, począwszy od Nru 129.
To przyprowadza nas do krótkiej dyskusji o nadużywaniu typów. Ze siedmiu form myśli biblijnej, formy doktrynalne, prorocze i typowe, były niewątpliwie najgorzej używane w celu wpajania błędu. Z tych trzech form myśli biblijnych, formy doktrynalne i typowe były najgorzej używane. Z tych dwóch form, forma doktrynalna była przedmiotem największego nadużycia, a forma typowa była następną. Ale jesteśmy pewni, że podczas Paruzji i Epifanii, zwłaszcza podczas tej ostatniej, pomiędzy ludem w Prawdzie, używanie typów było przedmiotem największego nadużycia ze wszystkich siedem form myśli biblijnej. Szatan wiedząc, że przez typy może wprowadzać o wiele skuteczniej błąd, aniżeli przez inne sposoby, używał typów za swój ulubiony sposób do rozszerzania błędów pomiędzy nominalnym i prawdziwym ludem Bożym. Skutecznym narzędziem jakie on używał więcej niż wszystkie inne, aby wprowadzić użytek typu w celu zaciemnienia Biblii, był nadzwyczaj zdolny teolog Origines, który umarł jako męczennik w r. 254 po Chr.; od niego głównie apostazja ujęła rzecz w ręce, aby wynaleźć i rozpowszechniać wiele błędów podczas ciemnych wieków. Przytoczymy tylko jeden przykład odnośnie tego punktu historii: papież Bonifacy VIII. podczas sporu z Filipem Pięknym, królem Francji,
kol. 2
przedstawił doktrynę w swej najhaniebniejszej bulii (Unam Sanctam), że dwa miecze, które Apostołowie mieli przy sobie na ostatniej wieczerzy przedstawiały władze dwóch instytucji Bożych: kościoła i państwa, i twierdził, że słońce i księżyc, o których jest uczyniona aluzja w 1Moj. przedstawiają te dwie instytucje, a poddaństwo państwa kościołowi jest wyobrażone przez słońce panujące nad dniem jako będące światłem większym niż światło księżyca, które panuje nad nocą, twierdził, że duchowy miecz miał być używany wyłącznie przez kościół, to jest wyższy kler, hierarchię kierowaną przez papieża, a że świecki miecz powinien być używany przez państwo dla kościoła i pod jego rozkazami; przez takie rozumowanie on wyciągnął wniosek, że jest rzeczą zupełnie niezbędna dla zbawienia, aby każdy człowiek był poddany papieżowi; ta potworna doktryna została w ten sposób wyciągnięta z tych dwóch mniemanych pozafigur. Bardzo wiele błędów papieskich zostało zbudowanych na użyciu typów tak niedorzecznych jak te tu powyżej wspomniane.
A co powiemy o używaniu typów przez różnych zwykłych braci pomiędzy ludem w Prawdzie podczas Paruzji i Epifanii? Z powodu nadużywania typów podczas tych dwu okresów popełniano jedną niedorzeczność po drugiej. Ile nasz Pastor ucierpiał z tego powodu, tracąc czas na brodzeniu w spekulacjach braci i jak wiele musiał znosić i pobłażać tym co byli powodem tych spekulacji, to jedynie Pan i on sam wiedzą o tym! Moglibyśmy niejedną historię opowiedzieć o naszych doświadczeniach doznanych na tych dwóch punktach, gdybyśmy chcieli tracić czas i atrament drukarski na to. Musieliśmy ogłosić kilka uwag w Present Truth, powtarzając raz po razu, że nie jesteśmy domem doktrynalnych likwidacji, aby rozbierać spekulacje, a szczególnie we formie typów, ażeby tym sposobem zniechęcić spekulatorów w wysyłaniu nam ich halucynacji, szczególnie o typach, które były powodem straty naszego czasu i wystawiały na próbę naszą cierpliwość i pobłażliwość! Wielokrotnie br. Russell ostrzegał przed zgubną praktyką spekulacji, szczególnie we formie typów! I tak jak on, my raz po razy, słowem i piórem, ogłaszaliśmy to samo ostrzeżenie, uprzedzając spekulatorów, że swoje stanowisko przed Panem wystawiają na niebezpieczeństwo z powodu tej ich nagannej praktyki, przeciwko której Bóg ostrzegał w 2Moj. 19:21-25. I do jakiego stopnia są konieczne te ostrzeżenia to możemy zauważyć z niedorzeczności i halucynacji J.F. Rutherforda, T. B. Clemonsa, T. Chapmana i wielu innych. I znowu podnosimy nasz głos w charakterze właściwego mówczego narzędzia Pana, napominając braci wszędzie, ażeby wstrzymywali się od spekulowania, bo mogą narazić na utratę swego stanowiska przed Panem jakie zajmują w danej klasie ludu Bożego, a szczególnie przez spekulowanie w tej obecnie najgorszej formie – używania typów.
Ale ktoś może powiedzieć, że br. Russell i my byliśmy niekonsekwentni, ostrzegając braci przeciwko spekulacji, szczególnie we formie typów, a jednak sami zajmujemy się używaniem typów pomimo tych ostrzeżeń. Tym odpowiadamy: (1) przez przysłowia „gdy dwóch tę samą rzecz czyni, to nie zawsze jest to samo” i „okoliczności zmieniają wypadki” i (2) Pan potępia używanie typów przez tych wszystkich, którzy nie są członkami – gwiazd, a uznaje gdy to jest czynione we właściwym czasie przez członków gwiazd, w szczególności przez dwóch członków gwiazd, których urząd miał być sprawowany przy końcu Wieku; pierwszego podczas Paruzji a drugiego podczas Epifanii; albowiem, jak to niewątpliwie zostało udowodnione, sceny z 2Moj. 19:11-25 odnoszą się do Paruzji i do Epifanii; stąd w 2Moj. 19:24 Jezus jest wyobrażony przez Mojżesza a obaj posłannicy powyżej