Teraźniejsza Prawda nr 132 – 1950 – str. 70
wypadkach, obawiamy się, że takie myśli mają ojca wszystkiego złego, ponieważ niektóre osobistości są pokazane w typach biblijnych, a co jest przeciw tym, którzy krzyczeli przeciwko faktowi, że Biblia wykazuje pewne jednostki jako antytypy czyli pozafigury. Inni prawdopodobnie przyłączają się do ich krzyków, ponieważ nie lubią myśleć, że niektórzy z ich towarzyszy są w taki sposób pokazani. Ci przyjmują myśl, że osobistości są pokazane w proroctwach Biblii, które różnią się od typów biblijnych. Nie możemy widzieć żadnego składu w stanowisku tego, który wierzy, że proroctwa biblijne pokazują osoby, a zaprzecza aby typy biblijne je pokazywały. Niech pokażą, jeżeli mogą, skład logiczny między tymi dwoma stanowiskami. Wątpimy bardzo aby byli zdolni to uczynić. Ale w wypadku gdy ktokolwiek z ludu w Prawdzie zaprzecza, aby proroctwo biblijne pokazywało osobistości za wyjątkiem Jezusa, to pokazuje przez to samo swoją niezgodę z Bogiem, Jezusem i naszym Pastorem; albowiem sam Bóg pokazał to setki lat naprzód, a nawet nazwał po imieniu Jozyjasza i Cyrusa (l Król. 13:2; Izaj. 44:28; 45:1-5). Albo czy taka osoba z prawdy myśli, że podtrzyma swoje stanowisko, gdy przyłącza się do wyższych krytyków i mówi, że te ustępy zostały napisane po śmierci Jozyjasza i Cyrysa? Jezus oświadcza nam, że setki lat przed czasem Pismo święte pokazywało, że Judasz będzie zdrajcą naszego Pana (Jana 13:18, 21- 30; Psalm 41 : 9. Zach. 11:12, 13).
Daniel w 11 rozdziale pokazuje w jego znamiennym proroctwie, liczne osobistości jak to następująca lista wykazuje: Cambyses, Smerdis, Dariusz, Hystaspes i Xerxes (wiersz 2) Alexander Wielki (w. 4) jego czterech następców: Cassander, Seleucus, Ptolemeusz, i Lysimachus (w. 4; 8:8), Ptolemeusz, Płuladelphus (w. 5), Antochiusz Theos, Bernice i Ptolemeusz Philadelphia (w. 6), Ptolemeusz Energetes i Seleucus Callinicus (w. 7), syn tego ostatniego i Antiochusz Wielki (w. 10), ten ostatni i Ptolemeusz Philopater (w. 11), Antiochusz Epiphanes (w. 12), Scapas (w. 15), Marek Antoni i Kleopatra (w. 17-19), August (w. 20), Tyberiusz (wiersze 21-24), Aurelian i Zenobia (w. 25, 26, 28), i Napoleon (w. 29, 30, 36, 45). Ponadto inne osobistości są pokazane przez proroctwa biblijne: jest mowa o Janie Chrzcicielu u Izaj. 40:3-5; Mal. 3:1, porównane z Mateusz 3:3; 11:10. U Zach. 11:8, znajdujemy przepowiednie dotyczące Barboura, Patona i Henningessa; a w wierszach od 15-17 proroctwo wykazuje J. F. Rutherforda. Brat Russell jest pokazany u Izaj. 21:6-10; Ezech. 40:1-47:12; Abak. 2:1-3; Mat. 20:8; 24:45-47; Łuk. 12:42-46; i Rutherford jest znowu pokazany u Mat. 24:48-51. Inny brat jest pokazany w Obj. 19:9 a osiem głównych mężów z siedmiu grup członków gwiazdowych są pokazani u Micheasza 5:5, który również, pod słowami „siedem pasterzy” pokazuje 49 członków – gwiazd, którzy stanowią siedem aniołów siedmiu kościołów. W 5Moj. 32:30 jest mowa o posłannikach Paruzji i Epifanii. Przeto te ustępy dowodzą, że w proroctwach Biblia przepowiada o innych osobach oprócz naszego Pana. I jeżeli przez proroctwo ona przepowiada w ten sposób o pewnych osobach, dlaczegoby zatem nie przepowiadała również o pewnych osobach przez typ?
Następnie udowodnimy, że Biblia pokazuje przez typy inne osobistości niż naszego Pana, i tak nasz Pastor wierzył i tego nauczał. Dwunastu Apostołów jest pokazane przez typ w dwunastu źródłach w Elim, a siedemdziesięciu głównych podrzędnych nauczycieli Kościoła w obu żniwach i w czasie między żniwami są pokazani przez typ siedemdziesiąt palm (2Moj. 15:27). Te trzy kategorie głównych nauczycieli podrzędnych Kościoła są również pokazani w typie przez siedemdziesięciu starszych Izraela (4 Moj. 11:24)
kol. 2
podczas gdy Eldad i Medad są typem na Pawła i Apollosa w żniwie Żydowskim, św. Jana i Jana Wessela w czasie między żniwami i na dwóch posłanników na końcu Wieku. Między innymi dwunastu Apostołów są pokazani w typie przez dwunastu synów Jakóba w chwili jego śmierci (1Moj. 49:1, 2), właśnie tak jak, między innymi, nasz Pan jest pokazany przez typ Jakóba. Dwunastu Apostołów, a szczególnie św. Paweł (Cienie Przybytku str. 124) są wyobrażeni przez Eleazara (4Moj. 3:32; 4:16; 16:35-39; 19:4). Pararele żniw dowodzą, że w tych ustępach Eleazar jest typem również na naszego Pastora, św. Paweł z listem do Żydów i nasz Pastor z artykułem w Strażnicy z listopada 1893 o kongresie religii (powtórzonym i powiększonym w 4 Tomie str. 201-336 roz. VI) są wyobrażeni przez Fineesa i jego oszczep (4Moj. 25:6-15). Fara (Sędz. 7:10, 11), towarzyszący Giedeonowi w szpiegowaniu obozu Madianitów jest typem na naszego Pastora towarzyszącego Jezusowi w szpiegowaniu obozu błądzicieli w żniwie Wieku Ewangelii. Wprawdzie, całe księgi i części ksiąg wskazują w typach na naszego Pastora i na jego dzieło. W ten sposób pod typem Dawida i jego dzieł, br. Russell i jego dzieła są pokazane w typach w drugiej części l księgi Samuelowej i w drugiej całej księdze Samuela. Jeremiasz i Daniel pokazują go przez typy w ich księgach, i podobnież czynią Apostołowie w Dziejach Apostolskich. Ponadto on i jego dzieła są pokazane przez typy w 1, 2, 3 i 4 księdze Mojżesza, Jozuego, Sędziów, Ruty i w Trenach Jeremiaszowych.
Dziewięciu głównych pielgrzymów Paruzji są pokazani w typie w następującym porządku w 2Sam. 23:8-23; Br. Russell, Johnson, Barton, J. Edgar, Hemery, M. Edgar, Rutherford, Sturgeon i MacMillan; i oprócz trzech pielgrzymów brytyjskich wyżej wymienionych, 34 pielgrzymów, których zdjęcia ukazują się na fotografii pielgrzymów na ostatniej stronie Kazalnicy Ludowej (Peoples Pulpit) ze stycznia 1910, są pozafigurami 34 mężów silnych Dawida wzmiankowanych w 2Sam. 23:8-39; i nazwiska 34 (jeszcze raz z pominięciem trzech brytyjskich pielgrzymów) są wymienione w B.S.M. (Miesięcznik Studentów Biblijnych) z 1911, nr. 13, str. 2, szpalta 3, par. 8, którzy są pozafigurami 34 mocarzy Dawida wymienionych w 2Sam. 23:8-39. Te przykłady wystarczą, aby udowodnić, że typy Biblii pokazują niekiedy osoby. W Epifanii, i dlatego właśnie że jest to Epifania, jest o wiele więcej osób pokazanych w typach Biblii niż w jakimkolwiek innym okresie w Planie Bożym. Wodzowie grup lewickich i niektórzy z ich pomocników są pokazani pojedynczo, a to w celu, aby ich zidentyfikować, tak jak ich głównych zwolenników i ich grupy, których razem jest 60, zgodnie z wzmianką Biblii, która mówi o 60 słupach wokoło Przybytku, o 60 wodzach grup lewickich w przynależnych rodowodach w 2Moj., 4Moj. i 1Kron., o 60 żonach królewskich Salomona (Pieśń 6:8) i o 60 mocarzach (Pieśń Sal. 3:7); Bóg umieścił ich w Biblii szczególnie pod formą typów, w zamiarze zasłonięcia celów, czynników i wypadków epifanicznych. aż do czasu naznaczonego.
Prawdziwe objaśnienie typów jest pomiędzy pracami najtrudniejszymi prawdziwych tłumaczy Słowa Bożego. Dlatego Bóg, za wyjątkiem Jezusa, który jest dla nich Jego Mówczyni Narzędziem ograniczył zazwyczaj tłumaczenie typów do członków gwiazd, do tych szczególnie, którzy żyli w Efeskiej fazie Kościoła, to jest do Apostołów, i do tych, którzy żyją w Laodycejskiej fazie Kościoła, to jest do posłanników Paruzji i Epifanii. Pisma Apostołów, z ich oświadczeniami, porównaniami, kontrastami, aluzjami, itd. bezpośrednimi dowodzą, że to twierdzenie jest prawdziwe o nich; a Boskie oświadczenie w 2Moj. 19:21-25, a szczególnie w wierszu 24, odnoszące się do dwu