POSŁANNIK EPIFANII

WSTĘP DO X-GO TOMU
TYPY

      [Wstęp do X-go tomu został opuszczony w Teraźniejszej Prawdzie, z powodu że nie był podany w angielskim numerze jubileuszowym, z którego początkowo tłumaczenia były dokonywane. Dopiero później numer jubileuszowy został wydany w formie książkowej jako tom X, pod tytułem Posłannik Epifanii, w którym ukazał się i poniższy Wstęp – pod nagłówkiem Typy, który podajemy w tym wydaniu w całości. – Przyp. tłum.]

      Biblia zawiera siedem różnych rzędów myśli; i wszystko, co ona zawiera stanowi jedną lub drugą część z tych siedmiu rzędów. One są następujące: doktryny, przykazania, obietnice, napominania, proroctwa, historie i typy. O ostatniej z tych siedmiu grup – o typach traktuje obecny artykuł. Polski wyraz typ pochodzi od słowa greckiego typos (w liczbie pojedynczej), typoi (w liczbie mnogiej). Ten wyraz jest użyty 15 razy w Nowym Testamencie greckim; a gdybyśmy się powołali na słabe świadectwo treści z Listu do 1Kor. 10:11, to byśmy znaleźli ten wyraz użyty 16 razy; ale wyraz typicos jako przysłówek pochodzi od słowa typos i znaczy typowy, i jest podtrzymywany przez liczbowanie biblijne i przez najlepsze manuskrypty, na przykład przez trzy najstarsze i najlepsze z manuskryptów: watykański, synaicki i aleksandryjski; dlatego bez wątpienia tłumaczenie 1Kor. 10:11 jest odpowiednie. Ostrożne badanie tych 15 ustępów Nowego Testamentu, gdzie znajduje się wyraz typos, przyprowadza nas do konkluzji, że ten wyraz ma cztery odrębne znaczenia, pod którymi zgrupujemy wszystkie 15 miejsc, w których on się zdarza: (1) znak, użyty 2 razy w Ew. Jan 20:25; (2) przykład, 2Tes. 3:9: 1Tym. 4:12; (3) wzór, Filip. 3:17; 1Tes. 1:7;Tyt. 2:7; 1Piotra 5:3; Dz.Ap. 7:44; Rzym. 6:7; Żyd. 8:5; i (4) typ w znaczeniu, w którym my zazwyczaj używamy to słowo, to jest w znaczeniu jednym z siedmiu rzędów myśli biblijnych wyżej wymienionych (Rzym. 5:14; 1Kor. 10:6 i wiersz 11, jeżeli zamiast typikos przyjmie się tutaj typoi, jako dokładne tłumaczenie pochodzące z czwartego znaczenia słowa typos.) Czwarte znaczenie tego słowa jest przedmiotem tego wstępu.

      W tym czwartym znaczeniu słowa, typami są instytucje, osoby, zasady, rzeczy i wypadki przyszłych rzeczy. Kilka przykładów posłuży do wyjaśnienia  tej  definicji.
kol. 2
Jako instytucje Starego Testamentu można przytoczyć obrzezanie figurujące prawdziwy chrzest, a jego coroczna wieczerza Wielkanocy figuruje Wieczerzę Pańską. Jako osoby Starego Testamentu można przytoczyć Sarę figurującą zarysy Boskiego Przymierza uczynionego pod przysięgą i Agar będącą typem na Przymierze Zakonu; podczas gdy Izaak (syn Sary) i Ismael (syn Agary) mogą być przytoczeni jako typy na Chrystusa i Izraela według ciała. Jako zasady Starego Testamentu można przytoczyć dziesięcioro przykazań przedstawiające prawo tysiąclecia obowiązkowej miłości względem Boga i człowieka. W tym rozdziale znajdują się legalne zarysy Przymierza Zakonu. Jako rzeczy Starego Testamentu można przytoczyć miasto Jeruzalem

      15 miejsc, w których on się zdarza: (1) znak, użyty 2 razy w Ew. Jana 20 : 25; (2) przykład, 2 Tes. 3:9: 1 Tym. 4:12; (3) wzór, Filip. 3:17; 1 Tes. 1:7;Tyt. 2:7; 1Piotra 5:3; Dz.Ap. 7:44; Rzym. 6:7; Żyd. 8:5; i (4) typ w znaczeniu, w którym my zazwyczaj używamy to słowo, to jest w znaczeniu jednym z siedmiu rzędów myśli biblijnych wyżej wymienionych (Rzym. 5:14; 1 Kor. 10:6 i wiersz 11, jeżeli zamiast typikos przyjmie się tutaj typoi, jako dokładne tłumaczenie pochodzące z czwartego znaczenia słowa typos.) Czwarte znaczenie tego słowa jest przedmiotem tego wstępu.

      W tym czwartym znaczeniu słowa, typami są instytucje, osoby, zasady, rzeczy i wypadki przyszłych rzeczy. Kilka przykładów posłuży do wyjaśnienia  tej  definicji. Jako instytucje Starego Testamentu można przytoczyć obrzezanie figurujące prawdziwy chrzest, a jego coroczna wieczerza Wielkanocy figuruje Wieczerzę Pańską. Jako osoby Starego Testamentu można przytoczyć Sarę figurującą zarysy Boskiego Przymierza uczynionego pod przysięgą i Agar będącą typem na Przymierze Zakonu; podczas gdy Izaak (syn Sary) i Ismael (syn Agary) mogą być przytoczeni jako typy na Chrystusa i Izraela według ciała. Jako zasady Starego Testamentu można przytoczyć dziesięcioro przykazań przedstawiające prawo tysiąclecia obowiązkowej miłości względem Boga i człowieka. W tym rozdziale znajdują się legalne zarysy Przymierza Zakonu. Jako rzeczy Starego Testamentu można przytoczyć miasto Jeruzalem przedstawiające niekiedy Kościół triumfujący, niekiedy Starożytnych świętych, niekiedy Chrześcijaństwo i niekiedy Kościół nominalny; a Jordan może być przytoczony jako figurujący niekiedy przekleństwo, niekiedy rodzaj ludzki pod przekleństwem, a niekiedy ludy Chrześcijaństwa. Jako wypadki Starego Testamentu można przytoczyć danie Przymierza Zakonu, przedstawiające danie Nowego Przymierza, a odprawienie przez Abrahama Agary i Imaela na naleganie Sary przedstawia odrzucenie przez Boga Przymierza Zakonu i Izraela cielesnego od Jego specjalnej łaski; ponieważ cierpienia sług Wysokiego Powołania, jako części osobiste Przymierza Sary, z rąk sług Zakonu jako części osobiste Przymierza Agar, i z rąk dzieci Zakonu,, pobudziły Go do wyswobodzenia Maluczkiego Stadka od prześladowań Izraela cielesnego.

      Jako osoby Nowego Testamentu można przytoczyć Jezusa jako przedstawiającego Maluczkie Stadko w Paruzji i Epifanii; a dwunastu Apostołów (w żniwach równoległych) przedstawia br. Russella. Jako rzeczy Nowego Testamentu można przytoczyć Jeruzalem jako figurę rządu Tysiąclecia („jest [przedstawia] miasto Wielkiego Króla”), i nominalnego ludu Bożego („albowiem nie może być, aby prorok miał zginąć, oprócz [poza obrębem] w Jeruzalemie – Łuk. 13:33); cuda Jezusa i Apostołów przedstawiają różne rzeczy i czyny w przyszłości, a szczególnie

poprzednia strona – następna strona