rzecz dla naszego oświecenia i praktykowania. Lecz drodzy bracia, nie myślmy, że jeżeli praktykowaliśmy złotą regułę, że już wszystko uczyniliśmy, co należy do zwycięstwa. W praktykowaniu jej nie dochodzimy dalej jak do sprawiedliwości. Jeżeli chcemy być więcej niż zwycięzcami, musimy przystąpić jeszcze do miłosierdzia (czyli miłości bezinteresownej) i rozwinąć go w sobie, aż do stopnia kładzenia życia z powodu upodobania w dobrych zasadach. Tylko wtedy gdy to czynić będziemy z miłością bezinteresowną
kol. 2
nasza wiara, nadzieja, samokontrola, cierpliwość, pobożność i braterska miłość kontrolować będą nasza inne przymioty serca i umysłu; i tym sposobem udowodnimy, że jesteśmy godni Boskiej natury i współdziedzictwa z Jezusem, jako Jego Oblubienica. Dlatego nie zatrzymujmy się w naszym wyrabianiu charakteru przy braterskiej miłości, lecz postąpmy dalej do miłości bezinteresownej, a potem niech te siedem łask, tak rozwiniętych, działają i obfitują w nas, aż damy dowód, że jesteśmy więcej niż zwycięzcami.

kol. 1

PRAWDZIWA MĄDROŚĆ

(True Wisdom – T.24, 46).

      Mądrość jest uosobiona w Przypowieściach Salomonowych 3:1-17 i stoi za instruktora dającego dobrą radę tym, którzy mają uszy ku słuchaniu i pragnienie być jej posłusznymi. W naszej lekcji będziemy studiowali cały ten rozdział rozbierając wiersz po wierszu.

      (1) „Synu mój, nie zapominaj zakonu mego, a przykazań moich niech strzeże serce twoje”. – „Mądrość jest usprawiedliwiona od synów swoich.” (Mat. 11:19). Pokazują ich pokrewieństwo i podobieństwo ich matki. Lecz prawa i przykazania mądrości muszą być ostrożnie aż do końca utrzymane. Prawa Mądrości są prawami Boskimi, nie tylko w Piśmie św. wyrażonymi, ale także w prawach natury. „Dzieci światłości” powinni w sprawach fizycznych i duchowych chodzić w światłości – odnośnie zdrowia, pokarmu, czystości, ubierania się, przytułku, pracy, okoliczności itd.

      (2)  „Boć długości dni i lat żywota i pokoju przyczynią”. Nikt z ludzi zwyczajnego pojęcia nie może temu zaprzeczyć, że mądry i umiarkowany kierunek życia w posłuszeństwie do Boskich praw jest korzystny, nie tylko w obecnym, ale i w przyszłym życiu. Jest to prawdą, iż wielu w dobrym i najzdrowszym stanie ich życia nie słuchają głosu Mądrości; a także wielu, którzy przestrzegają go są tacy, którzy już są niezdrowymi z powodu odziedziczonych słabości i ułomności od niemądrości ich rodziców (począwszy od Adama i Ewy) lub też z powodu opuszczania się względem Głosu Mądrości, aż odpłata ich ogarnęła. Lecz nawet choć i dla ułomnych, rada Mądrości jest ku ich korzyści, jak wielu tego dowiodło i otrzymało więcej pokoju, aniżeli z innej strony „Miłosierdzie i prawda niech cię nie opuszczają; uwiąż je u szyi twojej, napisz je na tablicy serca twojego”. Jak wspaniałą jest rada tego wierszu! Jak mądre i jak potrzebne do wielkiego rozwoju serca, są te przyozdobienia – miłosierdzie i prawda! Nikt prawdziwie nie jest wielkim, kto jest podłym, złośliwym, mściwym. Miłosierdzie ku drugim, zawierające zastanowienie się nad słabościami i cierpieniami innych, jest uszlachetniającą ozdobą, jest to częścią podobieństwa Bożego, a jest mało cenioną przez bardzo wielu. Przez prawdę rozumiemy szczerość, czystość i sprawiedliwość w załatwianiu wszystkich naszych spraw. Któżby mógł być nazwany szlachetnym, jeżeliby nie posiadał tego? A jeszcze więcej jest potrzebne dla wszystkich prawdziwych chrześcijan. „Uwiąż je u szyi twojej”, znaczy, że przyozdobienia te mają być uważane za klejnoty i ornamenty charakteru, i ostrożnie strzeżone od utraty, jako też mają być zawsze pod okiem, – gdyż są przyjemnymi rzeczami. A nie tylko, że mają one być widziane od innych, jako takie, ale mają również być napisane i wyryte w sercach naszych. Szlachetność charakteru, Boskie podobieństwo, było częścią oryginalnego charakteru człowieka i były napisane w jego serce, naturę, organizm; lecz grzech Adama i z tego wynikające odłączenia od Boga, i następująca 6000 lat trwająca degradacja, bardzo obniżyły oryginalne Boskie prawo w sercach ludzkości. Tak więc w upadłej ludzkości w ogólności, te złe i samolubne
kol. 2
myśli pokazują się, zamiast miłosierdzia i szczerości. Lecz dziecko Boże, dziecko Mądrości powinno znów rytować na tablicach serca (to jest w charakterze) owe ozdoby, które zostały w ogóle wymazane. W obecnym czasie jest to tylko wykonywane przez tych, którzy znajdują się w szkole Chrystusowej – którzy są maluczkim stadkiem. Lecz w przyszłości, szkoła Chrystusowa będzie powiększona; a ci którzy teraz są uczniami, będą razem z ich wielkim Mistrzem nauczycielami i instruktorami słowa; a wtenczas cały świat będzie zaproszony do ponownego napisania oryginalnego prawa sprawiedliwości w ich sercach. A wszystkim, którzy będą oceniać te sposobności, będzie udzielona pomoc w tych rzeczach przez Pana i Jego sług; jak jest napisane. – Jer. 31:33, 34.

      (4)  „Tedy znajdziesz łaskę i rozum dobry przed oczyma Bożymi i ludzkimi”. Takie charaktery są na pewno przyjemne przed Bogiem, i są nawet uznawano przez osoby co są dziećmi ciemności i nienawidzą światłości.

      (5)  „Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj”. Każde dorosłe dziecko Boże musi się dobrze nauczyć i ocenić myśli tego wierszu. Doświadczenie nauczyło je, że jest niedoskonałe w swoim sądzie i w wielu rzeczach, jako też dowiodło omylność wszystkich rad ludzkich; i że nauczyło się i jeszcze uczy się jedynie w Panu ufać. Aby więc mogło ufać w Panu, wiadomość Jego słowa i Planu Zbawienia, które Jego Słowo objawia, są bardzo ważnymi; one pobudzają wiarę i zaufanie, nie tylko do zdolności i mądrości Boskiej, ale także do Jego sprawiedliwości i miłości.

      (6)  „We wszystkich drogach twoich znaj Go, a On prostować będzie ścieżki twoje”. Jest to nie tylko właściwą rzeczą, ażeby dzieci Boże w ich sercach miały Mu ufać, ale także, aby Go uznawali jako ich Pana i Mistrza w wszystkich ich sprawach. Ci, którzy ostrożnie w ich sprawach uznawają ich Pana, mają upewnienie, że będzie ich prowadził, ścieżki ich nie będą może wielce wygodnymi dla ich upadłej natury, ani by tego sobie nie życzyli, ponieważ jak widzieliśmy, oni dążą do osiągnięcia miłosierdzia i prawdy, nie tylko aby je posiadali za powierzchowne ozdoby, ale również aby je głęboko wyryli w ich sercach.

      (7)  „Nie bądź mądrym sam u siebie, ale się bój Pana, a odstąp od złego”. Nic nie jest tak niebezpiecznym dla dziecka Bożego, jak zarozumiałość; ponieważ hamuje drogę do prawdziwego postępu i reformacji serca i przeszkadza w prawdziwym użytku dla drugich, a przede wszystkim w użytku w służbie Bożej; ponieważ Słowo Jego mówi: „że Bóg się pysznym sprzeciwia, a pokornym łaskę daje”. Zamiast ufania w samym sobie, mądrość pokazuje, aby sobie nie ufać, pamiętając na swoje słabości i niedoskonałości, ale ażeby stosunkowo mieć większe poszanowanie do Boga i ufność w Nim, przez co więcej, aniżeli przez cokolwiek innego będziemy wzmocnieni i w stanie odstąpić od złego i naszej upadłej natury, którą wszyscy odziedziczyliśmy.

      (8)  „To będzie zdrowiem żywotowi twemu, a odwilżeniem kościom twoim”. To znaczy ogólne zdrowie,

poprzednia strona – następna strona