Teraźniejsza Prawda nr 131 – 1950 – str. 50
RÓŻNE ZASTOSOWANIE
ZASŁUGI CHRYSTUSOWEJ
(Christ’s Merit Variously Applied – P ’28, 162)
Adam, ojciec rodu ludzkiego, przyszedł pod wyrok śmierci przez jego dobrowolne nieposłuszeństwo Bogu przez jego przestąpienie rozkazu Bożego. On sam został wystawiony na próbę; i też sam osądzony; ponieważ nie miał jeszcze potomstwa. Lecz dzieci jego, cała rodzina ludzka, przyszła pod wyrokiem śmierci na świat. Odziedziczyli jego niedoskonałości i dlatego musieli mieć udział w jego karze. Z tej przyczyny nie mogą też mieć żadnego pokrewieństwa z Bogiem, z wyjątkiem gdyby Bóg ze Swej opatrzności poczynił dla nich takie zarządzenia. Zaraz po upadku naszych pierwszych rodziców, Bóg udzielił małego promienia względem takiego zarządzenia. Przy wypowiedzeniu przekleństwa na węża, który zwiódł matkę Ewę, Bóg oświadczył, że nasienie niewiasty potrze głowę węża. Dwa tysiące lat po upadku człowieka Bóg uczynił przymierze z Abrahamem, w którym dał nadzieję błogosławieństwa dla wszystkich ludzi. Później obrał sobie Izraelitów za Jego wybrany lud, ponieważ oni byli naturalnym nasieniem Abrahama, zgodnie z Jego obietnicą (5 Moj. 9:5, 6; 1Moj. 22:15 – 18), i przez przymierze zakonu Mojżeszowego na górze Synaj, Bóg zarządził, ażeby naród Żydowski przystąpił do Niego w pokrewieństwo tego przymierza jako Dom Sług.
Z początku wieku Ewangelii, Bóg ogłosił Jego zarządzenia, przez które pewna klasa, dzieci Abrahama według wiary, mieli przyjść do specjalnego pokrewieństwa z Bogiem przez Chrystusa. Tu zamiar Boski odnośnie nasienia Abrahamowego stal się jasnym. Było to zawsze Jego zamiarem, że to nasienie miało składać się z 144000 członków; a ponieważ tylko mało z naturalnego nasienia było uznanych godnymi, reszta duchowego nasienia miała być wybrana z pomiędzy pogan, którzy do tego tedy czasu byli obcymi od przymierza obietnicy. Wybór i uzdolnienie tej klasy, aby była przyszłym błogosławieństwem dla świata, odbywa się w wieku Ewangelii. Bóg również zarządził dla całego świata, aby tenże przyszedł z Nim w pokrewieństwo przymierza, lecz to miało nastąpić po tej dyspensacji Ewangelii. Przez przyjęcie zasługi Tego, „który z łaski Bożej za wszystkich śmierci kosztował,” wszyscy jeżeli będą chcieli – zostaną wyswobodzeni z przekleństwa śmierci
kol. 2
spoczywającego nad ludzką rodziną. (Żyd. 2:9). Fakty te są rozpoznawane przez wszystkich ostrożnych badaczy Słowa Bożego. Pytanie teraz zachodzi, jak będzie to uczynione? Innymi słowy, jak będzie mógł Chrystus zastosować Jego zasługę dla świata podczas wieku Tysiąclecia?
Odpowiadamy, że żadna osoba z ludzi nie może być przywrócona z powrotem do harmonii z Bogiem, z wyjątkiem zapłaty ceny okupowej za jej grzechy. Ani Adam, ani żadne z jego dzieci nie mogło być przywrócone do pokrewieństwa z Bogiem, jeśliby nie było nic dane do pokrycia ich grzechów. Lecz dla Jezusa odkupić cały świat, nie sprawiało większej trudności, jak odkupić jednego człowieka; ponieważ wszyscy umarli w Adamie i dlatego też wszyscy będą wykupieni i obudzeni z śmierci Adamowej, dlatego, że Jezus umarł ofiarą za wszystkich. Wszyscy otrzymają zupełną sposobność dojścia do doskonałości życia. Śmierć Jezusa ma znieść wyrok śmierci, który przyszedł na wszystkich ludzi przez nieposłuszeństwo Adama. Lecz korzyść z śmierci Chrystusowej nie przychodzi do wszystkich z rodzaju ludzkiego w ten sam sposób i w tym samym czasie. – Rzym 5:15-21; 1Tym. 2:4-7. Obchodzenie się Boga z klasą Kościoła, którą wybiera z pośród ludzkości przed Jego rozpoczęciem obchodzenia się z światem, znacznie różni się od obchodzenia się Jego z światem. Dla Jego mądrych celów, przypisuje On zasługę ofiarniczej śmierci Chrystusowej tym z rodzaju ludzkiego pierwej, niż zastosuje wszystkim ludziom i samemu Adamowi. Cena okupowa w rękach sprawiedliwości jest wystarczającą dla wszystkich, ale nie jest jeszcze dla wszystkich zastosowana. Dla Kościoła w obecnym czasie, jest tylko tymczasowo przypisana, i odbywa się tylko podczas okresu niedoskonałości Kościoła z powodu upadłego cielesnego stanu, gdy zaś dla świata będzie to nie przypisaniem, lecz daniem zasługi Chrystusowej.
Kościół Chrystusowy, członki Jego ciała, otrzymali tę wielka łaskę być z Chrystusem częścią ofiary za grzech świata, dlatego Bóg najprzód ma do czynienia z nimi. Zasługa ofiarniczej śmierci ciała Chrystusowego, która ma być zastosowana dla świata, jest zasługą Jezusa i przypisana dla tego celu Kościołowi.