Teraźniejsza Prawda nr 129 – 1950 – str. 27
Sprawiedliwość za nich, a wśród tego wstawiennictwa pochwala co było godne pochwały w ich ofierze. Wzmianka o czterech synach Aaronowych po imieniu (2Moj. 6:23; 28:1; 4Moj. 3:2; 26:60; 1Kron. 6:3; 24:1) odnosi się do końca Wieku i jest na to, aby figuralnie wykazać myśl, że br. Russell w Paruzji, a br. J. w Epifanii będą mieli wiele do czynienia z członkami wtórej śmierci w swojej usłudze. W 4Moj. 3:4 i w 1Kron. 24:2 jest wzmianka o imionach Eleazara i Itamara, która na koniec Wieku wyobraża myśl, że w Paruzji br. Russell, a w Epifanii br. J. będą specjalnymi kapłańskimi przedstawicielami Jezusa jako Najwyższego Kapłana (odprawowali urząd kapłański przed obliczem [literalnie zasłoną, przez którą Jezus przemawia i działa] Aarona). W 4Moj. 4:28 jest przedstawione na Epifanię, że Gersonici Epifanii będą przy wykonywaniu swej służby pod nadzorem br. J., a w w. 33 jest przedstawione, że Meraryci Epifanii będą przy wykonywaniu ich służby pod jego nadzorem. Z powodu, iż są teraz w stanie nieczystym, ten powierzony mu nadzór może być jedynie wykonany w strofowaniu i naprawie; potem gdy zaczną się oczyszczać, ten nadzór będzie zupełny, ponieważ uznają, iż taka jest wola Pańska względem nich. Cytat z 4Moj. 7:8 wyobraża na koniec Wieku, że Pan nasz Jezus Chrystus da przez br. J., jako Swego specjalnego przedstawiciela, wozy czyli organizacje Lewitom, dwie organizacje Gersonitom, a cztery Merarytom do wykonywania ich pracy Lewickiej. To będzie dokonane po rozpoczęciu się ich oczyszczenia. Tym to sposobem na Epifanię figura Itamara (to imię znaczy ziemia palm, Obj. 7:9) podaje nam pewną liczbę ważnych szczegółów, odnoszących się do usługi kapłańskiej br. J. i pokazuje, iż on ma zleconą służbę nad Wielkim Gronem i Młodocianymi Świętymi, aczkolwiek nie ma dozoru nad Maluczkim Stadkiem, a tylko służbę w kierunku pomagania mu.
Ostatnia z krótszych przepowiedni odnośnie br. J., jaką przedstawimy poniżej, jest Zachariasz, syn Jojady kapłana (2Kron. 24:20-22). Do tej przepowiedni Jezus dał nam klucz w Ew. Mat. 23:35, 36. Jak wina za wszystką krew sprawiedliwą wylaną od Abla aż do figuralnego Zachariasza spadła na generację w Żniwie Żydowskim, tak wina za wszystką krew sprawiedliwą wylaną od pozafiguralnego Abla – Jezusa – aż do pozafiguralnego Zachariasza, br. J., ostatniego z członków – gwiazdy i ostatniego członka Maluczkiego Stadka pozostającego na ziemi, spada na generację w Żniwie Ewangelicznym. Wobec tego Zachariasz z 2Kron. 24:20-22 wyobraża J. jako głównego gromiciela symbolicznego wszeteczeństwa, jakie jest uprawiane pomiędzy rządem Stanów Zjednoczonych a Kościołem rzymsko-katolickim, które jest pod figurą zakazanej łączności pomiędzy Joazem, królem judzkim, a religią pogańską (w. 17-49 ). Ten obraz odpowiada ostatniej fazie zakazanej łączności Heroda i Herodiady, jako symbol ostatniej fazy czynnego współdziałania pomiędzy rządem Stanów Zjednoczonych a Kościołem rzymsko-katolickim podczas administracji Roosevelta. Ta kombinacja tych dwóch obrazów pokazuje, że br. J. jest wodzem klasy Jana Chrzciciela ze względu na jej strofowanie pozafiguralnego Heroda, a w następstwie tego jest ich uwięzienie i ścięcie. Symbol Piramidy pokazuje, że on stał jako wódz i przedstawiciel klasy Eliasza, przeciwnej J.F. Rutherfordowi jako wodzowi i przedstawicielowi klasy Elizeusza w czasie rozdzielenia tych dwóch klas. Jak Zachariasz za swe strofowanie został ukamienowany w świątyni, tak br. J. za swój udział w teraźniejszym strofowaniu jest odcięty (przez stratę wiele ze swej żywotności, chociaż nie na śmierć) od służby do nominalnego kościoła za rozpowszechnianie gazetki Nr 121, szczególnie przez rzymskich wodzów, miotających wszelkimi
kol. 2
ubliżeniami i fałszywymi oskarżeniami, w połączeniu z aktem niedozwalającym na wysyłkę pocztową powyższej gazetki. Wiersz 25 pokazuje, że z br. J. reszta kapłaństwa została odcięta, przez utratę wiele siły ze swej żywotności, chociaż nie na śmierć, od tej służby, w której współdziałali z nim.
ROZDZIAŁ III
NEHEMIASZ – FIGURA I MAŁA POZAFIGURA
WIELKA POZAFIGURA – ŻAL NAD ZNISZCZENIEM JERUZALEMU – ZLECENIE NEHEMIASZOWE – INSPEKCJA – BUDOWA MURU – OPOZYCJA – INTRYGI – DOZOROWANIE PRACY – RÓŻNE KAZANIA – DOŚWIADCZENIA I USŁUGI W PRZYBYTKU – DOŚWIADCZENIA I WYDARZENIA W BETEL
Bracia Jan i Morton Edgar wykazali nam w Równoległych Dyspensacjach, że Nehemiasz przedstawia na Wiek Ewangelii Jana Husa, ponieważ ci dwaj mężowie dokonali podobnych i równoległych rzeczy akurat 1845 lat jeden od drugiego. W pierwszym rozdziale wykazaliśmy, że J. w małej miniaturze równoleży z Husem. Lecz w tym badaniu o Nehemiaszu, figurze i pozafigurze, chcemy wykazać, że nie jest tak jak w równoległości Jana Husa w małej miniaturze, ale że będziemy studiowali oddzielnie od równoległości pewne szczegóły z pracy J., jako wypełnienie figury Nehemiasza, której Jan Hus był większym wypełnieniem. Takie podwójne wypełnienia nie powinny nas dziwić, ponieważ jest wiele innych figur, mających po kilka wypełnień, jak np. Jakub czasami wyobraża duchowego Izraela, a czasami członków gwiezdnych i ich specjalnych pomocników, a przy śmierci wyobrażał naszego Pana; Ezaw wyobraża cielesnego Izraela, czasami Chrześcijaństwo, a czasami Wielkie Grono. Podobne zjawisko spostrzegamy u sędziów, a także w równoległościach i pozafigurach królów judzkich od Roboama i królów izraelskich od Jeroboama, jak również w pozafigurach Zerubabela, Ezdrasza itd.
Jan Hus rozpoczął pracę odbudowy władz Kościoła w 1391 r., akurat 1845 lat po rozpoczęciu odbudowy murów jeruzalemskich przez Nehemiasza. Husowe toczenie sporów z klerem, z profesorami teologii i arcybiskupem z Pragi, odpowiada Nehemiaszowemu toczeniu sporów z szlachtą, Sanballatem, Tobiaszem, Giesem i Eliasybem. Hus rozwijając atmosferę chrześcijańską w Czechach w przeciwstawieniu do atmosfery papieskiej, odpowiada Nehemiaszowemu uprawianiu pobożnej atmosfery izraelskiej w Judzie w przeciwstawieniu do poganizmu jaki tam przeważał. Husowa pobożność i gorliwość względem prawdziwego Kościoła, oraz danie temuż Kościołowi prawdziwej podpory, by mógł się ostać w Czechach, odpowiada tym samym zaletom i skutkom dokonanym przez Nehemiasza. W Husie zmieszany charakter i praca religijnego reformatora z prawdziwym patriotyzmem, znajduje ten sam odpowiednik w Nehemiaszu. Chociaż nie można z akuratnością wyśledzić chronologicznych czynności Nehemiasza po roku 543 przed Chr., to jednak jest pewnym że, prawdopodobnie po kilku latach, powrócił on do Jeruzalemu z Babilonu, gdzie przez pewien czas spełniał obowiązki gubernatora, śmierć Husa zdaje się nastąpiła w 1415 r. i zaznaczyła równoległą datę końca pracy Nehemiaszowej w Jeruzalemie, któraby przypadała na rok 431 przed Chr. Tym sposobem czasy Równoległych Dyspensacji, jak również czynności dowodzą, że Nehemiasz i Hus są równoległościami.
Jednakowoż nie jest zadaniem tego rozdziału, ażeby wyśledzić wszystkie szczegóły równoległości pomiędzy Husem i Nehemiaszem, ale raczej, jak podane w nagłówku tego rozdziału, celem jest by wykazać figurę Nehemiasza w małej pozafigurze, tj. w pewnych czynnościach brytyjskich J. w roku 1916 i 1917.