Teraźniejsza Prawda nr 313 – 1980 – str. 94
opływała [czas aoryst (przeszły) dowodzi, że łaska Boża i dar z łaski onego jednego człowieka Jezusa Chrystusa, o czym tu mowa, zostały już dane, gdy święty Paweł pisał te słowa. Zostały one skompletowane, gdy Jezus umarł na krzyżu. W ten sposób cena okupu dostarczona przez Boga i Chrystusa była darem z łaski, który obfitował, to jest opływał na wielu].
„A dar nie jest taki, jako to, co przyszło przez jednego, który zgrzeszył [Adam]. Albowiem, z jednej strony, wyrok jest z jednego upadku ku potępieniu [jeden grzech Adama sprowadził wyrok śmierci na wszystkich], ale, z drugiej strony, dar z łaski [okup] był [dany w tym celu, aby mógł sprawić wyzwolenie] z wielu grzechów [z grzechu Adama i z wszystkich grzechów Adamowych wynikających z niego] ku usprawiedliwieniu [w celu wymazania Adamowego wyroku śmierci, grzechu i grzechów]. Tutaj znowu nic nie jest powiedziane o uniwersalnym wiecznym zbawieniu. Ustęp ten uczy, że okup był dany w celu aktualnego uwolnienia wszystkich od wyroku Adamowego za grzech Adama i od wynikających z niego grzechów. Okup aktualnie dokonywał tego podczas Wieku Ewangelii dla wybranych w czasie przypisywania go przez naszego Pana na korzyść każdego z nich w jego poświęceniu. Okup będzie to czynił także w Wieku Tysiąclecia dla nie wybranych, gdy nastąpi drugie pojawienie się antytypowego Aarona w obecności Boga z antytypową krwią. Dlatego ustęp ten naucza o uniwersalnym zbawieniu od wyroku Adamowego, lecz nie o uniwersalnym wiecznym zbawieniu. Dlatego uniwersaliści przez eisegesis dorozumiewają się uniwersalizmu w tym ustępie. Różnica pomiędzy wierszami 15 i 16 z jednej strony a wierszami 17-19 z drugiej strony jest ta: podczas gdy wiersze 15 i 16 pokazują ogólne kontrastowe związki między Adamowym grzechem, grzechami i wyrokiem z jednej strony i okupem z drugiej strony, ten ostatni na wymazanie poprzednich, to wiersz 17 pokazuje uwalniającą moc okupu od wyroku Adamowego dla wybranych i jego życiodajną moc w usprawiedliwieniu dla celów wysokiego powołania podczas Wieku Ewangelii i jego życiodajną moc wykonywaną przez wybranych podczas Wieku Tysiąclecia. Wiersze 18 i 19 pokazują tysiącletnią uwalniającą moc okupu od Adamowego grzechu i wyroku na korzyść nie wybranych w celu dania im sposobności zdobycia życia. Krótko mówiąc wiersze 17-19 pokazują użytek, jaki będzie zrobiony z okupu w dwóch różnych okresach zbawienia w jego uwalniającej mocy celem dania wszystkim sposobności do zbawienia].
„Albowiem jeźli dla jednego upadku [Adamowa] śmierć [proces przez wyrok] królowała [jako tyran ciemiężący ludzkość] przez jednego [Adama], daleko więcej, którzy obfitość onej łaski [wysokie powołanie przelewające się w chwałę Bożą, którą otrzymają jedynie wierni w tym życiu] i dar sprawiedliwości [usprawiedliwienie przez wiarę, które
kol. 2
jedynie otrzymali w pełni ci, którzy się poświęcili. W ten sposób widzimy, że zbawienie jest warunkowe] przyjmują, w żywocie [w udzielaniu życia posłusznym z nie wybranego świata w Tysiącleciu] królować będą [jako królowie w Tysiącleciu] przez tegoż jednego Jezusa Chrystusa [Jego okupowa zasługa przez skreślenie Adamowego grzechu, grzechów i wyroku z wybranych i danie im poczytanej doskonałości w tym życiu, umożliwia im uczynienie powołania i wyboru do Królestwa pewnym a w Królestwie umożliwi im służenie w udzielaniu życia. Tutaj znowu nie jest wypowiedziane ani jedno słowo na korzyść uniwersalnego wiecznego zbawienia. Ale jest tu nauczana moc okupu w uwolnieniu Kościoła od Adamowego wyroku i poczytaniu Kościoła jako doskonałego w czasie gdy czyni swoje powołanie i wybór pewnym aż do momentu królowania w udzielaniu życia przez okup dany przez Pana Jezusa]. Przetoż tedy jako przez jednego upadek wyrok przyszedł [święty Paweł daje tutaj z pewnym opracowaniem myśl z pierwszych członów kontrastowych wiersza 16] na wszystkich ludzi ku potępieniu [Adamowy wyrok w sposób potępiający przyszedł na wszystkich w Adamie], tak też przez jednego usprawiedliwienie (sprawiedliwy akt) [okupowo-ofiarnicza śmierć naszego Pana] na wszystkich ludzi [w ten sposób okup w Tysiącleciu przyjdzie do wszystkich w sensie wymazania ich Adamowego grzechu i wyroku] przyjdzie [czas przyszły z wiersza 19, który daje podstawę tego stwierdzenia, dowodzi, że czas przyszły musi być tutaj użyty, jak tego również dowodzi fakt, że święty Paweł opisuje czas błogosławienia nie wybranych] dar [to jest okupowa zasługa. Tutaj święty Paweł wywodzi zastosowanie myśli drugich członów kontrastowych z wiersza 16, tym razem w odniesieniu do świata, tak jak to uczynił w wierszu 17 do Kościoła] ku [w celu ofiarowania im sposobności zdobycia] usprawiedliwieniu żywota [które otrzymają jeśli i gdy będą „jedli” okup, jako chleb żywota, przez wiarę i posłuszeństwo, Jan 6:31-58]”.
Ten wiersz dowodzi, że okup skreśli grzech Adamowy i wyrok ze wszystkich nie wybranych i uczyni to w celu uzdolnienia ich do zdobycia prawa do życia na zawsze, które to prawo osiągną pod warunkiem posłuszeństwa a nie inaczej. Ponieważ zdobycie życia może nastąpić jedynie przez uczestniczenie w Chrystusie jako w chlebie żywota, to jest w Jego doskonałej ludzkiej naturze i jej prawie do życia oraz prawach życiowych, natomiast jeśli warunek jedzenia tego chleba nie będzie spełniony, to osoba nie spełniająca tego nie zdobędzie życia (Jan 6:51, 53-58). Tu znowu nie jest nauczany uniwersalizm do wiecznego życia, lecz wiersz ten uczy, że wszyscy będą i zbawieni od Adamowego grzechu i wyroku w celu nabycia sposobności do uzyskania prawa do życia na zawsze. Że uniwersalne zbawienie z tego ustępu nie odnosi się do życia wiecznego, lecz do Adamowego grzechu i wyroku, Apostoł dobitnie naucza w wierszu 19, gdzie