Teraźniejsza Prawda nr 313 – 1980 – str. 92
uniwersalnego zbawienia do wiecznego życia, czego on nie naucza, chociaż przez odniesienie się do okupu włącza myśl, że nie tylko wszyscy będą uwolnieni od wyroku Adamowego w rezultacie śmierci i wywyższenia naszego Pana, lecz dodatkowo, przez pewne błogosławieństwa restytucyjne, zagwarantowane przez Przymierze Związane Przysięgą, dla wszystkich i zaofiarowane wszystkim podczas Tysiąclecia, na wszystkich zostanie wywarte takie wrażenie, że usposobi ich przychylnie w stosunku do Chrystusa: „Ja jeźli będę podwyższony od ziemi [jak naucza następny wiersz, to włącza Jego śmierć na krzyżu (Jan 3:15, 16)], pociągnę [wywrę pomyślny wpływ przez Moje nauki i dzieła błogosławienia] wszystkich do siebie”. Ale pomyślne wpływanie na wszystkich przyciągające do Niego wielce różni się od ich życia w wierności podczas tysiąca lat i wytrzymania końcowych prób podczas Małego Okresu. Jak niemało pociągniętych przez Ojca (Jan 6:44) do Chrystusa (pomyślnie pobudzonych wpływem skłaniającym do Chrystusa) omieszkało wytrwać w ich stateczności podczas prób wyborczego zbawienia (Żyd. 6:4-6; 10:26-29; 2Piotra 2:1, 12, 20-22; 1Jana 5:16), tak podobnie, według Pisma Świętego (Izaj. 26:9-11), wielu doświadczywszy tych pomyślnych wpływów okaże się później opornymi i zginie wiecznie we wtórej śmierci (Izaj. 65:20; Obj. 20:15; 21:8). A przeto uniwersalizm przez eisegesis dorozumiewa się z Jana 12:32, 33 swego błędu o wiecznym życiu dla każdego. Przez ten sam rodzaj eisegesis dorozumiewa się swego uniwersalizmu z Jana 3:17: „Boć nie posłał Bóg Syna swego [w Jego pierwszym przyjściu] na świat, aby sądził świat [wydał na niego wyrok, jak Bóg uczynił z powodu grzechu Adama (w. 18)], ale aby świat był zbawiony przezeń [od wyroku Adamowego, jak to wynika z kontekstu (w. 15, 16) przedstawiającego Go w dawaniu okupu w tym celu i dodatkowo, w celu dania wiecznego życia wiernym]”.
Efez. 1:3-12 jest ustępem dowodzącym, że Pan podczas Wieku Ewangelii dokonywał selekcji wybranych celem użycia ich w Tysiącleciu do udzielania nie wybranym ludziom – umarłym i żyjącym – oraz upadłym aniołom sposobności stania się znowu poddanymi Boga jako ich Głowy. W wierszach 3-8 Apostoł pokazuje, jak Bóg przeznaczył klasę wybranych przed założeniem świata i jak podczas Wieku Ewangelii faworyzował ich indywidualnie wyborczymi błogosławieństwami. Zacytujemy i wyjaśnimy w. 8-12 w brzmieniu wersji ulepszonej (IV): ,,Którą [łaskę wyborczych błogosławieństw] hojnie pokazał [On dał je łaskawie, nie skąpo lecz obficie] w stosunku do nas we wszelkiej mądrości i roztropności [w ich udzielaniu używając najlepszego sądu i taktu]. Oznajmiwszy nam tajemnicę [sekret, niepoznawalny i niedostępny zrozumieniu bez specjalnego aktu Boskiego oświecenia] woli swojej [planu wieków w odniesieniu do Kościoła, świata i upadłych aniołów] według upodobania swego [Jehowa jest zadowolony
kol. 2
z wypracowania tak dobroczynnego planu], które był [Jehowa] zamierzył dla Niego [Chrystusa. Plan Boga i dobre upodobanie jest Chrystocentryczne]. Aby w rozrządzeniu zupełności czasów [Tysiąclecie, jako wiek wieków, najważniejszy wiek w planie wieków, jest pełnością okresów, na które jest podzielony plan Boga. Że wyrażenie zupełność czasów oznacza Tysiąclecie jest widoczne z faktu, że jest ono wiekiem ,,w którym (a) nie wybranym ludziom i (b) upadłym aniołom będzie dana sposobność stania się poddanymi Bogu w Chrystusie, (a) Ps. 22:28-30; Izaj. 25:6-9; 45:22, 23; Jan 5:25-29; Rzym. 14:9; 2Tym. 4:1; Filip. 2:8-11; 1Kor. 15:21-28; itd.; (b) Żyd. 1:6; 1Kor. 6:3; 2Piotra 2:4; Jud. 6], znowu uczynił się Głową we wszystkich rzeczach w Chrystusie [upadli aniołowie a także ludzka rodzina w Adamie i Ewie w raju, już raz serdecznie przyjęli zwierzchnictwo Boga nad sobą, to jest zanim wpadli w grzech, lecz przez grzech odrzucili Jego zwierzchnictwo. Zamiarem Boga jest przywrócenie Swego zwierzchnictwa nad wszystkimi, którzy wejdą i pozostaną w Chrystusie]”.
Niektórzy uniwersaliści postępują karygodnie w interesie uniwersalizmu przekręcając przekład słów w w. 10, który obecnie komentujemy. Zacytujemy jedno z ich tłumaczeń z komentarzami w nawiasach: „W którym [brak w greckim tekście odpowiadających słów dla tego wyrażenia] wszechświat [złe przetłumaczenie biernika określającego w greckim wyrażenie wszystkie rzeczy, to jest w Chrystusie, które jak to pokazuje reszta wiersza jest ograniczona jedynie do tych upadłych aniołów i ludzi, którzy przyjdą do Chrystusa i w Nim pozostaną. Ponadto, zamiast oddania greckiego wyrażenia, wszystkie rzeczy, jako biernika określającego, jak to oddaje ulepszona wersja (IV) – względem (lub, w odniesieniu do) wszystkich rzeczy, czyni z niego podmiot orzeczenia, jak to dalszy ciąg pokazuje:] ma być przyprowadzony do Chrystusa [tutaj przekłada formę medium, jak gdyby była formą bierną. Tak nieumiejętnie przerabiają każde słowo w ich dotychczasowym przekładzie. Tak przekręconego ustępu używają jako jednego z ich głównych dowodów na korzyść uniwersalizmu. Wiersz ten właściwie przetłumaczony dowodzi, że Bóg znowu uczyni Się Głową dla wszystkich, którzy podczas Tysiąclecia przyjdą do Chrystusa i w Nim pozostaną, lecz On nie uczyni się ponownie Głową dla kogokolwiek kto omieszka przyjść do Chrystusa i w Nim pozostać], ci [zbawieni upadli aniołowie] na niebiesiech i ci [zbawieni nie wybrani ludzie] na ziemi”. Obecnie podejmujemy dalszy ciąg według ulepszonej wersji (IV). ,,W Nim [Chrystusie] w którym zostaliśmy uczynieni dziedzictwem [Chrystus jest specjalnym dziedzictwem Boga], przeznaczeni będąc [jako klasa] według postanowienia tego [Boga], który sprawuje wszystko [związane z Jego planem] według planu Swojej woli [planu, który On z rozwagą sformował używając Swojej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy].