powodzeniu, a nie złu, w tych dniach, które nastąpią. Wówczas oni znowu będą szukać Pana serdecznie i znajdą Go. Wtedy On [przez antytypowego Cyrusa] ich wyzwoli z rąk kozła Azazela i przyprowadzi z powrotem do Prawdy i jej Ducha”.

      (i) W E 13,273-709 brat Johnson daje odpowiednie, wielkie zastosowanie, paralelę na zasadzie roku za rok, zamiast roku za dzień i pokazuje (str. 282), że ta wielka paralela rozciąga się w jej drugim członie od kwietnia 1521 roku do „października 1914 roku z nastaniem walki pozycyjnej” (co, dokładniej mówiąc, nastąpiło 21 września 1914 roku – zobacz Ter. Pr. ’71, str. 42, kol. 2). Gdyby brat Johnson nauczał i spodziewał się, że 70 lat spustoszenia ziemi, poczynając od 607 roku przed Chrystusem, jako 2520 lat trwająca paralela lub antytypowy 70-letni okres następujący po 21 września 1914 roku (koniec drugiego członu 2520 lat trwającego okresu paraleli królów judzkich i izraelskich) będzie miał miejsce, to my jak najbardziej logicznie moglibyśmy spodziewać się, że on poczyniłby pewne stwierdzenia o tym na końcu artykułu na temat wielkich paraleli tych królów.

      Co jednak znajdujemy? To, że w 1947 roku, kiedy brat Johnson napisał ostatnią część artykułu o wielkich paralelach królów judzkich i izraelskich (P '47,195-199; E 13,697-709), co przypadkowo nastąpiło długo po (w 1941 – HE '41,44, kol. 2) napisaniu stwierdzenia w E 12, 368 na temat 70-letniego wyludnienia, nie powiedział w ogóle ani słowa, by 70 literalnych lat paraleli po 1914 roku korespondowało z 70 latami po zdetronizowaniu Sedekiasza w 607 roku przed Chrystusem. Raczej, prześledziwszy paralelę, aż do zdetronizowania Sedekiasza w pierwszym członie i do początku wojny światowej w drugim członie i po tym, komentując 2Kron. 36:22, 23 traktującą o edykcie Cyrusa opisanym w tym samym rozdziale, w którym jest relacja o upadku Sedekiasza, pokazuje, że edykt antytypowego Cyrusa nie następuje chronologicznie po antytypie zdetronizowania Sedekiasza i po okresie 70 literalnych lat, lecz zamiast tego odnosi się do „pierwszego okresu panowania Chrystusa (pierwszy rok panowania Cyrusa,
kol. 2
2Kron. 36:22), to jest, do Paruzji i Epifanii” (str. 709).

      W ten sposób antytyp cofa się do 1874 roku, a tym samym rozpoczyna w tym samym czasie jak wykazano (b) powyżej (najczęściej używane zastosowanie przez brata Russella). Innymi słowy, pierwszy rok Cyrusa, edykt itd., stanowią osobny obraz, który nie następuje chronologicznie po paralelach ostatnich królów judzkich i izraelskich z 70-letnim okresem. Stąd nie powinniśmy spodziewać się okresu liczącego 70 literalnych lat, następującego po 1914 roku, jako paraleli 70 literalnych lat następujących po 607 roku przed Chrystusem.

      W związku z tym można by zapytać: jeśli jeden rok panowania Cyrusa przedstawiałby w ten sposób całe okresy Paruzji i Epifanii, to jak długo by trwało antytypowych 70 lat, które go poprzedzały i gdzie byśmy je umieścili, gdybyśmy usiłowali zachować tę samą długość lat i ten sam związek? Oczywiście, 70 literalnych lat spustoszenia ziemi nie można w ten sposób zastosować.

      W oparciu o powyższe, czy powinniśmy spodziewać się, że czas ucisku zakończy się w 1984 roku, z końcem literalnych 70 lat następujących po 1914 roku? Bylibyśmy zadowoleni, gdyby czas ucisku zakończył się w 1984 roku, gdyby taką była wola Boża. Będziemy radzi, gdy nastąpi czas, w którym Armagedon zupełnie dokona zniszczenia chrześcijaństwa, pozostawiając je „spustoszone, bez jednego obywatela” i ziemska faza Królestwa będzie ustanowiona! Jako wierni stróżowie powinniśmy być czujni na każdy i wszystkie dowody Pisma Świętego, rozumu i faktów, które mogłyby pomóc nam w zrozumieniu, kiedy te rzeczy się wypełnią. Zdajemy sobie sprawę z tego, że niektóre rzeczy powiedziane w tym artykule, szczególnie to, co jest podane w E 13, 700-703, może pewnym jednostkom wskazać możliwość szczególnych wydarzeń w 1984 roku, ale w związku z trzema wywodami wymienionymi powyżej: (1), (2) i (3), łącznie z punktami (a) do (i), nie spodziewamy się, że koniec 70 lat, następujących po 607 roku przed Chrystusem z towarzyszącymi wydarzeniami, jest paralelą końca 70 lat, następujących po 1914 roku z towarzyszącymi wydarzeniami. P ’80, 45.

CHRYSTUS – JEGO OKUP

(Ciąg dalszy z Teraźniejszej Prawdy Nr 312 TP 1980,80)

      Innym większym błędem wykraczającym przeciwko okupowi jest pogląd uniwersalistów. Większość z nich wyraża w swoim nauczaniu na temat okupu twierdzenie, że okup gwarantuje wieczne zbawienie każdego. Powyżej wykazaliśmy zwodniczość ich stanowiska implikującego okupowi ten rzekomy sens. Dodatkowo należałoby powiedzieć, że doktryna uniwersalizmu przeczy tak wielu częściom Pisma Świętego, iż musi być nie tylko fałszywa,
kol. 2
lecz także muszą być fałszywe twierdzenia okupowe dane dla jej udowodnienia. Biblia jasno naucza, że ci, którzy podczas próby do życia okazują się nienaprawialnie złymi, są wiecznie straconymi. To jest widoczne z kontrastów, w jakich ona stawia losy wiernych i niepoprawnych grzeszników zajmujących .przeciwstawne stanowiska: wieczne życie dla pierwszych i wieczna śmierć dla drugich (5Mojż. 30:15, 19; Rzym. 5:21; 6:23; 8:13; Gal.6:8).

poprzednia strona – następna strona