Teraźniejsza Prawda nr 312 – 1980 – str. 76
Ale chociaż antytypowi kapłani często oddawali swoje poświęcone wszystko co ludzkie, by sobie nawzajem pomagać w kapłańskiej służbie i także przyprowadzali jedni do drugich poświęcone jednostki do pomocy, to jednak te czyny nie są zobrazowane w składaniu dziesięciny, gdyż tak w typie jak i w antytypie kapłani nie składali sobie nawzajem dziesięciny, jak Pismo Święte to pokazuje.
Powyższe zostało zobrazowane na podstawie Pięcioksięgu. W późniejszych księgach Biblii, kapłani często byli typem głównych wodzów między ludem Bożym, a lewici podrzędnych wodzów. Na przykład, brat Johnson tłumacząc Neh. 10:38 wyjaśnił (E 10,191, 192), że „ci podrzędni starsi i diakoni [antytypowi lewici] musieli przyprowadzić te nowo poświęcone jednostki, w swym pokrewieństwie do głównych wodzów, kapłanów (dziesięcinę z dziesięciny), do urzędów (do komór) z zakresu usług kapłańskich w Kościele (do domu Boga … do komór … skarbnicy).”
W pośredniczącym Królestwie, antytypowi Izraelici, rodzaj ludzki podlegający restytucji, przyniesie swoje ludzkie wszystko a także drugich nowo poświęconych do antytypowych lewitów – do Wielkiej Kompanii znajdującej się w duchowej sferze, ale przede wszystkim do Godnych będących w ziemskiej sferze Królestwa. Natomiast ci antytypowi lewici złożą swoje ludzkie wszystko i innych restytucjonistów jako antytypową dziesięcinę antytypowym kapłanom, Tysiącletniemu Chrystusowi, Głowie i Ciału. P’79,93.
DZIESIĘCINY ABRAHAMA I JAKUBA
Pytanie: Co przedstawia typ Abrama (Abrahama) składającego Melchizedekowi dziesięciny z łupów zdobytych w walce i typ Jakuba ślubującego składanie dziesięcin (1Mojż. 14:18-20; 28:22; Żyd. 7:2-4)?
Odpowiedź: Walka Abrahama i jego 318 wyćwiczonych sług z pięcioma królami i ich zwolennikami (1Mojż. 14:14-16) stanowi typ kontrowersji jakie tu na ziemi przy końcu Wieku prowadzili z sobą, z jednej strony: wojownicy Maluczkiego Stadka, kompetentni członkowie Wielkiej Kompanii, Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii, a z drugiej ci, którzy bronili następujących błędów: kombinacjonizmu, reformizmu, szemrzącego kontradykcjonizmu i rewolucjonizmu. Kontrowersje zakończyły się wielkim zwycięstwem odpowiednich członków Maluczkiego Stadka i ich pomocników.
Nasz Pan Jezus był zadowolony z Maluczkiego Stadka i jego pomocników z powodu ich udziału w tej świętej walce. On, jako Najwyższy Kapłan i Król Kościoła, panujący w sprawiedliwości i pokoju (Melchizedek [król sprawiedliwości] król Salem [pokój], 1Mojż. 14:18), witał ich serdecznie, szczególnie członków Maluczkiego Stadka, gdy jako zwycięscy wojownicy Prawdy z każdego etapu konfliktów z pokonanymi przesiewaczami, ich błędami i złymi zarządzeniami, a także praktykami wracali
kol. 2
ze zdobyczami i łupami. W typie występuje jeden taki powrót a w antytypie za każdym razem przesiewacze kombinacjonizmu, reformizmu, szemrzącego kontradykcjonizmu i rewolucjonizmu, ze swymi błędami oraz złymi zarządzeniami i praktykami, musieli uciekać a antytypowy Abraham i jego słudzy wracali ze zdobyczami i łupami, którym za każdym razem wychodził naprzeciw Pan jako namiestnik Boga, by błogosławić wiernych wojów odsłanianiem następnych, głębszych i prostszych, zarysów Prawdy na czasie („wyniósł chleb i wino; a ten był kapłanem Boga najwyższego”).
Nasz Pan Jezus nie tylko błogosławił z przyjemnością członków Maluczkiego Stadka, jako wojowników i sług Ojca Niebieskiego, ale także błogosławił przez to Ojca przypisując Jemu całą cześć i chwałę, Źródłu wszelkiej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy, uznając, że osiągnięcie zwycięstwa było możliwe tylko dzięki Niemu (,,I błogosławił mu, a rzekł: Błogosławiony Abram … I błogosławiony Bóg najwyższy, który podał nieprzyjacioły twe w rękę twoję”, w. 19, 20). Stosownie do Żyd. 7:4-10 dawanie komuś dziesięciny jest symbolem uznania wyższości odbierającego i zależności od tego, któremu się wręcza dziesięcinę. Zgodnie z tym członkowie Maluczkiego Stadka oddawali Bogu, przez ręce Jezusa, ich Najwyższego Kapłana i Króla swoje ludzkie wszystko w wypełnianiu swego poświęcenia („dziesięciny ze wszystkiego udzielił”). Szczegóły na ten temat w P’58,87.
Jakub ślubując, że będzie składał dziesięciny jest typem Boskiego wiernego duchowego Izraela, przedstawionego przez Apostołów, ich specjalnych pomocników i siedemdziesięciu z Żniwa Żydowskiego. Po otrzymaniu Boskiego zapewnienia, rozumiejąc piękny sen o antytypowej drabinie i mając potwierdzone z sobą przymierze w akcie wdzięczności uroczyście przyrzekli, że ich ludzkie wszystko, wszystko co posiadali lub otrzymają z rąk Boga, położą wiernie w interesie Jego sprawy wypełniając swoje poświęcenie („dziesięcinę pewną oddawać ci będę”). Szczegóły w P '61,84. P '79,93.
ANTYTYPOWE KAPŁAŃSTWO AARONOWE I MELCHIZEDEKOWE
Pytanie: Jaka jest różnica pomiędzy antytypowym kapłaństwem Melchizedekowym i Aaronowym?
Odpowiedź: Melchizedek jest typem Chrystusa i Kościoła wyłącznie w ich aktywności poza zasłoną. Melchizedek, król i kapłan, przedstawia antytypowego Kapłana na Swym tronie (Zach. 6:13). On nie przedstawia antytypowego Kapłana w czasie składania ofiary za świat. Z tego też powodu nie jest typem kapłaństwa z tej strony zasłony.
Aaron natomiast, przedstawia Chrystusa i Kościół po obu stronach zasłony. On, jednakże nie przedstawia ich z punktu widzenia Kapłana i Króla, lecz wyłącznie ze stanowiska Kapłana. Dlatego Aaron jest typem Najwyższego