Teraźniejsza Prawda nr 311 – 1980 – str. 56
DEFINICJA UCZTY WESELNEJ
Ta wieczerza weselna jest symboliczną ucztą, w której, pod postacią biorących udział w wystawnym weselnym bankiecie, są przedstawieni: Jezus, Kościół i Wielka Kompania, jako uczestniczący we wspaniałych błogosławieństwach, które Bóg przygotował dla nich jako dla Syna Oblubieńca, Córki Oblubienicy i Druhen. Błogosławieństwa, na ile dotyczą Oblubieńca i Oblubienicy, są przyrównane do tych, jakie bogaty i hojny ojciec przygotowałby dla swego syna i synowej jako zaopatrzenie ślubne do założenia domu i zostania w przyszłości rodzicami dzieci.
Ze strony Boga to obejmuje: (1) przygotowanie i przeprowadzenie przez Niego publicznej celebracji dokonanego już faktu ślubu Jezusa i Kościoła wobec niebiańskich zastępów i Wielkiej Kompanii oraz przy ich udziale. (2) Udzielenie Jezusowi i Kościołowi domu (ziemi) na mieszkanie dla ich prospektywnych dzieci, rasy Adamowej. (3) Udzielenie Jezusowi i Kościołowi ich własnego prawa (w miejsce tego, należącego do Adama i Ewy, kupionego przez okup) do przywrócenia do życia rodzaju ludzkiego z prawem do życia i związanymi z nim prawami życiowymi. (4) Udzielenie Jezusowi i Kościołowi wszelkiej wiedzy i władzy, przez którą mogliby przygotować powstanie takiej ludzkości. (5) Udzielenie Jezusowi i Kościołowi wszelkiej wiedzy i władzy potrzebnej do zaopiekowania się ludzkością podlegającą takiemu przywracaniu do życia. (6) Udzielenie Jezusowi i Kościołowi wszelkiej wiedzy i władzy potrzebnej do odpowiedniego wyćwiczenia ludzkości, przeżywającej proces powrotu do życia. I ostatecznie (7) udzielenie Jezusowi i Kościołowi wszelkiej wiedzy i władzy potrzebnej do utrzymania w doskonałym życiu swoje posłuszne dzieci.
Uczestnictwo Jezusa i Kościoła w tej symbolicznej uczcie będzie przyjęciem przez nich i przyswojeniem sobie wyżej wymienionej czci, wiedzy i mocy jako własnych, a członkowie Wielkiej Kompanii jako przyjaciele i domownicy będą uczestniczyć w tej uczcie w charakterze Druhen lub Gości przyjmujących i przyswajających sobie taką cześć, wiedzę i moc, jaka będzie im potrzebna do udzielania pomocy prospektywnym rodzicom w trosce o ich rodzinę.
CZAS UCZTY WESELNEJ
Pytanie: Kiedy nastąpi uczta weselna?
Odpowiedź: Jeśli to pytanie dotyczy daty uczty weselnej, to musimy odpowiedzieć, że nie wiemy. Nie widzimy także potrzeby, ażeby nowe stworzenia w ciele znały tę datę. Ale jeśli to pytanie odnosi się do wzajemnej zależności czasu z pewnymi wydarzeniami mającymi związek z tą ucztą, odpowiadamy, że na jej główną część należy czekać, aż do kompletnego wyzwolenia całego Kościoła Wieku Ewangelii, Pierworodnych, to jest, Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii.
kol. 2
Mówimy jej główną część, ponieważ jej część początkową Bóg przygotował w tym celu, aby stała się przedmiotem publicznej celebracji faktu ślubu Jezusa i Kościoła oraz ich uczestnictwa w niej a także niebiańskich zastępów — zobacz punkt (1) dotyczący definicji uczty weselnej — i udziału w czci, wiedzy i mocy, których nie określają punkty od (2) do (7), jak wyżej, a które mogą być i prawdopodobnie są udziałem Jezusa i Kościoła przed skompletowaniem wyzwolenia Wielkiej Kompanii.
To, że uczta weselna w swej całości musi być następstwem wyzwolenia Kościoła jest widoczne z tego faktu, że ma miejsce po dokonaniu właściwego ślubu, który w tym przypadku oznacza ukończenie pierwszego zmartwychwstania, zupełne wyzwolenie Kościoła. To, że jej główna część jest następstwem zupełnego wyzwolenia Wielkiej Kompanii, jest oczywiste po pierwsze dlatego, że członkowie Wielkiej Kompanii będą gośćmi na tej uczcie (Obj. 19:9), a po drugie, że pewne rzeczy, które będą przedmiotem ucztowania Jezusa i Kościoła, mogą stać się ich własnością dopiero po zjawieniu się z krwią antytypowego Kozła [Pańskiego] przed Obliczem Boga i pokropieniu nią antytypowej ubłagalni.
To są te rzeczy, które zostały objęte punktami od (2) do (7) w odpowiedzi na pytanie: „Co się rozumie przez wesele Baranka?”, które wcześniej nie mogły być udzielone Jezusowi i Kościołowi, aż dopiero po pokropieniu. Albo, przełożywszy to na język innej figury, aż dopiero po odkupieniu świata przez zapłacenie Bogu równoważnej ceny. Jednakże wyzwolenie Wielkiej Kompanii musi poprzedzić odkupienie świata, ponieważ ona jest zabezpieczona przed Bogiem przez przypisanie Kościołowi krwi antytypowego Cielca.
Inny fakt pokazuje, że główna część tej uczty następuje po zastosowaniu krwi antytypowego Kozła, gdyż szaty chwały i piękności nie wcześniej staną się szatami Chrystusa jako Najwyższego Kapłana świata, aż po takim zastosowaniu. Te szaty w związku z figurą najwyższego kapłana przedstawiają pewne przywileje i władze, które staną się własnością Najwyższego Kapłana świata po dokonaniu pojednania przed Bogiem na rzecz świata. Gdy te władze staną się własnością Najwyższego Kapłana świata, to one wzmocnią jeszcze te władze, dzięki którym stanie się On drugim Adamem i drugą Ewą podczas uczty weselnej. Powinno się bowiem pamiętać, że pod tymi wszystkimi różnymi figurami przedstawiającymi tysiącletnie władze Jezusa i Kościoła są reprezentowane władze różniące się od tych, które są przedstawione przez inne współcześnie operujące figury. Tak więc powyższe rozważania dowodzą, że uczta wesela Barankowego następuje po uzupełnieniu wyzwolenia Kościoła, ale jej główna część po zupełnym wyzwoleniu Wielkiej Kompanii.
Niektóre z powyższych rozważań dowodzą także, że uczta weselna poprzedza zmartwychwstanie Starożytnych Godnych, którzy nie wcześniej mogą powstać, aż po zastosowaniu