Teraźniejsza Prawda nr 309 – 1980 – str. 21
a ci którzy umierali po tej dacie bywali w chwili śmierci przemienieni w jednym momencie, “w mgnieniu oka”, nie musząc spać w śmierci (1Kor. 15:51, 52). Ale tak nie jest z Wielką Kompanią. W oparciu o rozważania 1Tes. 4:16; Obj. 14:13; 19:6-9; 20:6 brat Johnson wskazał, iż jest oczywistym, że wszyscy członkowie tej klasy mieli spać w stanie śmierci, aż do chwili, która nastąpi po opuszczeniu ziemi przez ostatniego członka Wielkiej Kompanii (TP ’25, str. 93; '51,58 i 59; '64,47). W tych odnośnikach brat Johnson także na temat Wielkiej Kompanii tak mówił: “Podobnie jak śpiący święci w 1878 roku oni wszyscy będą wzbudzeni równocześnie po opuszczeniu ziemi przez ostatniego członka Wielkiej Kompanii”. To stwierdzenie w pełni zgadza się z antytypową śmiercią Racheli “w chwili urodzenia (zmartwychwstania) Wielkiej Kompanii”.
(139) W wyniku tych rozważań zdaje się, że cała Wielka Kompania została już wzbudzona z śmierci. Panny, towarzyszki, postępują za Panną Młodą (Ps. 45:15, 16) i uczestniczą z Maluczkim Stadkiem w tych cudownych błogosławieństwach Wieczerzy Weselnej, w której muszą wziąć udział zanim zasługa krwi Chrystusowej zostanie zastosowana na rzecz rodzaju ludzkiego (P '41,81, 82; '51,59, 60; '71,88-91).
SZCZEGÓLNE WZGLĘDY DLA BENIAMINA
(140) Beniamin cieszył się szczególnymi względami Józefa, większymi niż pozostali bracia. Był on jego rodzonym bratem, podczas gdy pozostali byli przyrodnimi braćmi. Jego potrawy były pięciokrotnie większe, niżeli reszty braci (1Moj. 43:34), co stanowi typ Wielkiej Kompanii przy końcu Wieku Ewangelii, szczególnie tej części w Prawdzie, która otrzymywała o wiele więcej Prawdy. Beniamin dostał także 300 sztuk srebra, będących typem “pełni Prawdy w sprawach Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych” oraz “pięcioro szat odmiennych”, przedstawiających “pięć rodzajów uprawnień z odpowiednimi cechami”, wydającymi się być wyraźnie uprawnieniami wobec Wielkiej Kompanii, Młodocianych Godnych, Poświęconych Obozowców Epifanii, próbnie usprawiedliwionych i Żydów. Czy my rozważamy Beniamina jako będącego typem całej epifanicznej Wielkiej Kompanii, czy jedynie typem Dobrych Lewitów w małym antytypie, to jednak pokazana tu bliskość pokrewieństwa istnieje (E 10,643, 644, 651; Ter. Pr. ’66, str. 85-87).
KOZA Z 1MOJ. 15:9
(141) Nie powinniśmy się dziwić, że brat Russell połączył dwie klasy pokazane w typie w jednostce (Elizeuszu), gdyż podobne połączenia mają miejsce i w innych typach. Zauważmy, że w 1Moj. 15:9 są przedstawione trzy zwierzęta i dwa ptaki, które według Boskiej instrukcji Abraham miał ofiarować
kol. 2
– po jednej sztuce z bydła, kóz, owiec, synogarlic i gołębi – w ten sposób włączając wszystkie rodzaje zwierząt i ptaków, które Bóg przeznaczył na ofiarę. Z Ter. Pr. ’68, str. 54, kol. 2 i str. 55, kol. 1 dowiadujemy się, że tych pięć rodzajów przedstawia pięć klas, które spomiędzy ludzkości mniej więcej miały być odłączone dla Boga od czasu Przymierza Abrahamowego – 2045 rok przed Chrystusem – aż do chwili, gdy ostatni członek Maluczkiego Stadka (główne nasienie) 3960 lat później zostanie popieczętowany na czole w 1916 roku (wiek zwierząt i ptaków łącznie wynosi 11 lat, 11×360 stanowi 3960, por. Z 3957, kol. 2; Ter. Pr. ’72, str. 67, par. 1, 2 i str. 69, par. 9, 10).
(142) Rozumiemy, że jałowica (1Moj. 15:9; Cienie Przybytku, str. 111-119) przedstawia Godnych (tak Starożytnych jak i Młodocianych Godnych, które to dwie klasy występują tutaj razem, przedstawione w jednym zwierzęciu), koza – Wielką Kompanię, baran – klasę Chrystusową, synogarlica przedstawia quasi-wybranych, lojalnie wierzących w Zakon i praktykujących sprawiedliwość cielesnych Izraelitów a gołąbiątko, quasi-wybranych pogan i lojalnych tymczasowo usprawiedliwionych wierzących chrześcijan. Rozcięcie zwierząt przedstawia zupełne poświęcenie tych klas, których typ one stanowią. Pozostawienie ptaków nie podzielonych przedstawia niezupełne poświęcenie tych cielesnych Izraelitów i próbnie usprawiedliwionych, których są typem. Tych pięć klas w pewnych swoich członkach (Starożytni Godni byli reprezentowani przez Młodocianych Godnych, jako członkowie tej samej ogólnej klasy Godnych) było obecnych, gdy wiosną 1916 roku ostatni członek Maluczkiego Stadka został popieczętowany na czole. Wszyscy oni jako różne rodzaje nasienia Abrahamowego mają udział w wierze w obietnice Abrahamowe (Gal. 3:7, 9). Wszyscy oni będą użyci w różnym stopniu, odpowiednio do miary ich wierności w tym życiu na różnych stanowiskach jakie zajmowali, do błogosławienia wszystkich rodzin na Ziemi w okresie czasu restytucji. Szczegółowe wytłumaczenie 1Moj. 15 jako całości znajduje się w P '59,20-23. A teraz rozważymy pewne obrazy przedstawiające Wielką Kompanię, które pokazują w jaki sposób Bóg tę klasę zaszczytnie używa, szczególnie w pośredniczącym Królestwie.
JAFET I JEGO ŻONA
(143) 1Moj. 7:7-24 między innymi rzeczami pokazuje, że cztery ludzkie pary zostały w arce Noego uratowane przed klątwą potopu, a 1Piotra 3:20, 21 stwierdza, że ci uratowani są typem poświęconych. Arka przedstawia Przymierze Abrahamowe, ucieleśnienie zamysłu Bożego. Jego centralnym elementem jest Nasienie Abrahama, Chrystus (A 369), które mocą ponownego napełniania i reorganizowania będzie błogosławić wszystkie narody na Ziemi. Cztery wybrane klasy, które w okresie ich wyboru otrzymują