Teraźniejsza Prawda nr 308 – 1980 – str. 5
Tak widzimy, że sprawiedliwość nie była pogwałcona przez udzielenie Izraelitom tej ziemi w wieczne posiadanie. Już wcześniej Pan o tym przepowiedział, lecz świadectwo Pana, w czasie gdy obietnica była udzielona, podkreślało, że wtedy nie był czas właściwy na jej wypełnienie, lecz, że wpierw miał nastąpić czas ciemności, a potem nieprawość tych narodów osiągnąć pełnię.
DZISIEJSZA WALKA DUCHOWEGO IZRAELA
Dochodząc do Wieku Ewangelii dostrzegamy, że duchowi Izraelici przeżyli wielki konflikt. Jest nim walka z całym światem — nigdy nie prowadzono tak potężnej i tak monumentalnej wojny. Jednak w walce prowadzonej przez Pana Jezusa i Jego naśladowców nie używano karabinów, ani innej broni cielesnej. W wojnie światowej miliony ludzi w wielkich obozach zamierzały zniszczyć się nawzajem, pobudzani do tego przez swoich władców. Tu i ówdzie między nimi znajdował się chrześcijanin, ktoś kto serce swoje prawdziwie oddał Bogu, lecz to były wyjątki. Wielkie masy świata przyznawały, że nie podjęły takiego kroku jak poświęcenie się Panu. Zostały one poinformowane przez swoich władców, że są ludem Bożym i biorą udział w Jego walkach.
Zgodnie z Biblią tylko, święci są chrześcijanami, tylko ci, którzy podjęli szczególne kroki pokuty, wiary i poświęcenia i zostali przyjęci przez Mistrza za Jego uczniów. Wszyscy inni utrzymujący, że są chrześcijanami, są tylko imitacją — „kąkolem”. Dzięki studiowaniu życiorysów świętych starożytności, prawdziwi chrześcijanie są zdolni jaśniej zrozumieć umysł Boga, wolę Boga w odniesieniu do nich. Z życia Mojżesza, Jozuego, proroków i innych wielkich jednostek żyjących przy końcu wieków nauczyli się lekcji wiary, odwagi i gorliwości. Dowiedzieli się, że te wszystkie biblijne zapisy są rozumiane jako typy i napomnienie dla ewangelicznego Kościoła. Są przez nie ostrzeżeni, wzmocnieni i zachęceni.
Jednostki z ludu Bożego nie powinny być silne same w sobie, ani chełpliwe, lecz przeciwnie bardzo pokorne i czuć się bardzo nieodpowiednie — jak Jozue. Wszystkie dzieci Boże muszą zdać sobie sprawę ze swojej niewystarczalności w postępowaniu o własnych siłach. Muszą odczuwać, że Bóg ich powołał do wielkiego dzieła i że oni odczuwają zupełny brak zdolności, chyba że Bóg im udzieli Swego błogosławieństwa. Muszą spoglądać na Pana i przyjmować Jego obietnice do serc — dobrych i prawych, wierząc że te obietnice należą do nich tak długo jak długo pozostają lojalni i wierni Jemu. Tak postępując mogą być silni, bardzo silni, mogą być bardzo dzielni.
ŚWIETLANE PRZYKŁADY PRZESZŁOŚCI
Dostrzegliśmy odwagę Samego naszego Pana Jezusa wobec przeciwnego Mu całego narodu! Tak było ze wszystkimi Jego wiernymi naśladowcami
kol. 2
— większość z nich, to biedni według tego świata, którzy posiadali mało bogactw, wpływu lub znaczenia u ludzi (1Kor. 1:26 — 29). Prawdziwy lud Boży przez cały Wiek Ewangelii był klasą ludzi pokornych, mimo to bardzo silnych i odważnych. Ludzie w czasach Apostołów uczyli się od tych, którzy „byli z Jezusem” (Dz. 4:13). Ci uczniowie Jezusa widzieli Jego gotowość złożenia życia w służbie Ojca. Widzieli Jego odwagę w obliczu najokrutniejszej śmierci, kiedy On powiedział: „izali nie mam pić kielicha tego, który mi dał Ojciec?” (Jan 18:11). I tak my, którzy od tego czasu naśladujemy Mistrza, przyjęliśmy znak ducha, którego nasz drogi Pan objawiał w każdej chwili w najtrudniejszych i krzyżowych doświadczeniach. A to okazało się wspaniałym natchnieniem dla nas.
Wierne jednostki zawsze w zasadzie były mało znane w świecie. Zazwyczaj nie były one wielkimi, uczonymi, bogatymi ludźmi. W przeszłości, być może, niektórzy byli wybitni, szlachetnie urodzeni święci Boży, żyjący w świetle swego czasu, ale to były wyjątki. Wiemy, że było wielu prawdziwych świętych żyjących spokojnie życiem nie zakłóconym żadnymi wydarzeniami, którzy starali się żyć odpowiednio do posiadanego światła, postępując za Bogiem aż do śmierci. Świat zazwyczaj takich świętych Bożych ignorował, nawet jeśli nie byli prześladowani. My nie możemy z całą pewnością wiedzieć kto jest całkowicie lojalny i szczery w sercu, ale możemy być pewni, że „Zna Pan, którzy są jego” (2Tym. 2:19).
ODWAGA W OBECNYM CZASIE POKUSY
Dochodząc do naszych własnych czasów widzimy, że nigdy nie była potrzebna większa siła charakteru i większa odwaga niż właśnie teraz. Nieprawość całego świata, szczególnie tak zwanego chrześcijaństwa, obecnie osiągnęła całą pełnię, a wszystkie teraźniejsze rządy nadają się do wymiecenia, aby zrobić miejsce pod całym niebem dla chwalebnego Królestwa Bożego (Dan. 7:27) — dla chwalebnego Króla królów. Wszystkie dzisiejsze systemy kościelne, nazywające się Kościołem Chrystusa, występują po stronie błędu i walczą przeciwko Prawdzie i jej obrońcom. Tak więc musimy być silni w Panu i sile mocy Jego.
Ktokolwiek rozpoczyna walkę o swoich własnych siłach przeciwko tej twierdzy błędu na pewno będzie pokonany. Ale jeśli idzie w mocy Pana Zastępów i ma Boskie wskazówki, co czynić lub mówić, taki może być odważny. Liczne szczere serca pytające obecnie o Chleb Żywota są więźniami Babilonu lub umierają z głodu na „polu”, w świecie. Tacy potrzebują naszej pomocy.
Nasza siła zostanie doświadczona — nasze trzymanie się Boga i Prawdy a także nasza odwaga w bronieniu Prawdy. To na pewno zostanie wypróbowane, gdyż Babilon sprzeciwia się naszemu postępowaniu. Bóg nie chce mieć w Swoim Królestwie nikogo, kto wiernie nie wytrwał. Tak więc w pokorze instruujmy tych,