Teraźniejsza Prawda nr 307 – 1979 – str. 96
samolubnym i światowym przytłumić posiadane w pewnym stopniu duchowe owocowanie (E 16,52).
(94) Wielka Kompania czasami też jest pokazana jako pszenica a czasami jako jęczmień. Członkowie tej klasy nie są kąkolem, ponieważ są jednostkami poświęconymi, uczniami Chrystusa. Maluczkie Stadko, jako dojrzała pszenica w czasie żniwa, jest z łatwością oddzielone od plew, ale tak nie jest z członkami Wielkiej Kompanii, którzy bardziej lgną do rzeczy tego świata. Jako niedojrzała pszenica w czasie żniwa (A 283) oni musieli przejść przez dodatkowe doświadczenia młócenia w czasie ucisku, by przygotować ich do spichlerza, Królestwa. Do członków Wielkiej Kompanii odnosi się następujące wyrażane przez nich powiedzenie: „Pominęło żniwo, skończyło się lato, a myśmy nie wybawieni” (Jer. 8:20).
ŻNIWO JĘCZMIENNE
(95) Z innego punktu widzenia Wielka Kompania jest przedstawiona przez jęczmień w odróżnieniu od Maluczkiego Stadka pokazanego w pszenicy. Żniwo jęczmienne w Ziemi Świętej poprzedzało żniwo pszeniczne, co jest typem na tę część żniwa, która pozyskuje tych, którzy stają się utracjuszami koron. Przypowieść o groszu pokazuje, że większość z nich wezwana od pierwszej godziny do jedenastej stała się utracjuszami koron, podczas gdy większość z wzywanych po jedenastej godzinie, aż do końca dnia, zachowała swoje korony (Mat. 19:30; 20:1-16; Ter. Pr. ’63, str. 46, par. 7). Te dwa okresy żniwa oraz ich zbiory są odpowiednio pokazane w typie przez czas żniwa jęczmiennego i żniwa pszenicznego oraz ich zbiory (Ter. Pr. ’70, str. 31, par. 6). Z powodu wyżej podanego wierzymy, że figuralna pszenica i jęczmień – Maluczkie Stadko i Wielka Kompania –
kol. 2
zostały już zebrane. A także wszystko figuralne żyto, albo pszenica orkisz – Starożytni Godni (E 12,493) – została zebrana przed Wiekiem Ewangelii (Łuk. 16:16). Lecz inne ziarna lub nasiona, które rosły w Ziemi Świętej a były używane do wypieku chleba, takie jak bób, soczewica i proso (Ezech. 4:9) mogą być użyte do zilustrowania Młodocianych Godnych, Poświęconych Obozowców Epifanii i pozostałych z klasy quasi-wybranych. Klasy te nadal podlegają procesom żniwa jako przedtysiącletnie nasienie Abrahama.
IZAAK I ABIMELECH
(96) Izaak jest typem Jezusa a filistyński król Abimelech jest typem sekciarskich wodzów utracjuszy koron Wieku Ewangelii (1Mojż. 26:1-33). Kłótnie pasterzy Izaaka z pasterzami Abimelecha (tak jak to czynili pasterze Abrahama i Lota) stanowią typ kontrowersji pomiędzy nauczycielami Maluczkiego Stadka i sekciarskimi nauczycielami Wieku Ewangelii, którymi głównie byli prospektywni członkowie Wielkiej Kompanii. Wynikiem tych kontrowersji było zsekciarzenie ruchów Maluczkiego Stadka. Antytypowych pasterzy Izaaka w Wieku Ewangelii pomiędzy żniwami, ogólnie mówiąc, poproszono o opuszczenie pastwisk na rzecz antytypowych pasterzy filistyńskich. Omawiane kontrowersje szczególnie zostały wzniecone przez nauczycieli Maluczkiego Stadka przedstawiających i wyjaśniających swoje progresywne, dające życie szafarskie prawdy (,,studnią wód żywych”, w. 19). W tych kontrowersjach sekciarscy wodzowie objawiali wiele zwad (Hesek) i nienawiści (Sydna), w wyniku których oni przemagali, a wodzowie Maluczkiego Stadka bywali zmuszani do ucieczki (wiersze 20-21; szczegóły w Ter. Pr. ’72, str. 11,par. 3 i 4; P '61,52-55).
(cdn w TP 1980,11).
SPRAWOZDANIE Z PAMIĄTKI WIECZERZY PAŃSKIEJ ZA 1979 ROK
Tegoroczne uczestniczenie w Pamiątce Śmierci naszego Pana jako antytypowego Baranka Wielkanocnego, oznaczające także naszą wiarę przyswajającą usprawiedliwienie przez Jego złamane ciało i przelaną krew, stosownie do otrzymanych sprawozdań było obficie błogosławione.
Z różnych miejscowości nadesłano oddzielne sprawozdania zborów z obchodzenia Pamiątki, jak następuje; z Polski i NRD – 74, ze Stanów Zjednoczonych i Kanady – 70, z Francji, Belgii i Szwajcarii – 19, z Indii – 9, z rejonu Karaibskiego – 12, z Afryki – 4 (wiele sprawozdań jest opóźnionych), z Brytanii-5, z Południowej Ameryki – 5 i z Skandynawii – 3. Radujemy się z tymi drogimi braćmi w błogosławieństwach otrzymanych z obchodzenia tego uświęcającego święta.