Teraźniejsza Prawda nr 307 – 1979 – str. 95
i oceniających Prawdę utracjuszy koron w denominacjach, którzy bardzo miłowali brata Russella i byli przez niego miłowani, co jest widoczne z jego wyrazów smutku po ich figuralnej śmierci (1Sam. 18:1; 2Sam. 1:25, 26; E 9, 575; E 14,80, 81). Tak więc Jonatan jest typem niektórych, najlepszych jednostek spośród Wielkiej Kompanii.
BUDOWNICZOWIE WIEŻY BABEL
(88) Budowniczowie wieży Babel (1Mojż. 11) są także typem niektórych wodzów spośród utracjuszy koron z okresu między żniwami. Hierarchia i kler w okresie smyrneńskim rozpoczęli budowanie „katolicyzmu” jako rządu religijnego i twierdzy (miasto i wieża z w. 4) z „ortodoksyjną” prawdą (cegłę miasto kamienia w. 3) oraz „ortodoksyjnymi” zarządzeniami (a glinę … miasto wapna). Niektórzy z nich widocznie nie zachowali stopnia członkostwa w Wielkiej Kompanii, ale weszli w stan wtórej śmierci (P '44,31).
ANTYTYPOWY HELI
(89) Heli jest typem wodzów utracjuszy koron w różnych denominacjach chrześcijaństwa, a także wskazuje na inne aspekty. Heli dostatecznie nie protestował i nie podejmował właściwej akcji przeciwko niemoralności swoich synów, przeciwko sprzeniewierzaniu ofiar ludu itd., co w antytypie przedstawia tych wodzów utracjuszy koron, którzy nie byli wystarczająco stanowczymi wobec złych praktyk podległego im kleru. Z powodu tego postępowania przynoszącego Bogu ujmę sąd Boski jest zapowiedziany w typie i antytypie (1Sam. 2:30-36). Ci utracjusze koron przyjęli go w sposób godny polecenia (3:18), co przedstawia raczej ich dobrą stronę charakteru (zobacz E 13, rozdz. 1). Liczne nie spłodzone z Ducha, poświęcone jednostki między wodzami chrześcijaństwa posiadają ten sam rodzaj charakteru, co mający związek z omawianą sprawą wodzowie utracjuszy koron, a ci, wydaje się, są także typowo pokazani w Helim w późniejszym okresie jego życia i figuralnej śmierci, co widocznie nastąpi w stanie zbrojnej walki Armagedonu (E 13,61).
ANTYTYPOWY LOT I EZAW
(90) Utracjusze koron, szczególnie ci wśród nich o usposobieniu sekciarskim i chciwi władzy, są w typie pokazani także przez Lota. On przebywał z Abrahamem, który jest typem Maluczkiego Stadka. Między pasterzami Abrahama i Lota występowały częste walki, będące na Wiek Ewangelii typem kontrowersji na temat Prawdy i jej zarządzeń pomiędzy nauczycielami Maluczkiego Stadka i mniej więcej sekciarskimi i spornymi nauczycielami Wielkiej Kompanii (1Mojż. 13:5-9; Ter. Pr ’72, str. 11, par. 3 i 4; P ’58, 69-72). To spowodowało ich rozdzielenie, przy czym Lot jako miejsce pobytu i służby wybrał nierozsądnie sferę w pobliżu ludów chrześcijaństwa, sferę sekciarstwa w najgorszym swym ukierunkowaniu, której mieszkańcy
kol. 2
praktykowali wielkie zło (w. 13). Tymczasem wodzowie Maluczkiego Stadka przeciwnie nadal postępowali w sferze Prawdy i jej Ducha (Chanaan), gdzie Bóg przez Swoje Słowo, Ducha i opatrzności był blisko nich i gdzie ponownie ich zapewnił o Swojej stałej łasce (w. 14-17).
(91) Typ Lota także wskazuje na pewne korzystne cechy dotyczące Wielkiej Kompanii. Pomimo swoich niedociągnięć Lot był mężem sprawiedliwym – „onych niezbożników rozpustnem obcowaniem strapionego” (2Piotra 2:7, 8) – protestował przeciwko złu, przedstawiając w antytypie takie cechy charakterystyczne w nich. Później on uciekł z Sodomy, tuż przed jej zniszczeniem, będąc tym samym typem tej części Wielkiej Kompanii, która opuściła nominalny kościół tuż przed rozpoczęciem się czasu wielkiego ucisku, okresu Apokalipsy (Łuk. 17:28- 30; E 7,310). Potem Lot stanowi typ pewnej części Wielkiej Kompanii w Prawdzie. Jego przybycie do Zoar jest typem tych utracjuszy koron, którzy przybyli do sfery sekciarstwa w małym Babilonie. Jego kazirodztwo popełnione w stanie nietrzeźwym z córkami i narodzenie się ich dzieci jest typem członków Wielkiej Kompanii łączących się z tymi, którzy uporczywie utrzymywali, że po 1914 roku drzwi do wysokiego powołania są nadal otwarte, produkując tym samym antytypowych Ammonitów i Moabitów, którzy przez uporczywe utrzymywanie, że jeszcze trwa wysokie powołanie utracili wszystkie przedrestytucyjne łaski Boga i powstaną z grobów razem z restytucjonistami (P '59,84, 85; '69,26-28).
(92) Dodatkowo do innych antytypów Ezaw przedstawia Wielką Kompanię (Ter. Pr. ’48, 58). On rozwijał świeckie usposobienie w kontraście z Jakubem, który rozwijał usposobienie duchowości umysłowej (1Mojż. 25:27; P '61,40). Wielu spośród Wielkiej Kompanii, szczególnie źli wodzowie, stało się mniej więcej przyziemnymi (Jakub 4:4) jak Ezaw, podczas gdy Maluczkie Stadko było uduchowione jak Jakub. Członkowie Wielkiej Kompanii są przedstawieni jako posiadający dwoisty umysł, jako chwiejni (Jak. 1:8). Ezaw na skutek swego materialistycznego, świeckiego usposobienia nie docenił właściwie swego prawa pierworodztwa i towarzyszących mu błogosławieństw Przymierza. Potraktował więc je jako posiadające małą wartość i je sprzedał (w. 28-34; Żyd. 12:16, 17). Liczni członkowie Wielkiej Kompanii postąpili podobnie ze swym prawem pierworodztwa (P '61,41).
NIEDOJRZAŁA PSZENICA W CZASIE ŻNIWA
(93) W przypowieści o siewcy i nasieniu (Mat. 13:1-23; Łuk. 8:5-15), gleba zachwaszczona cierniem jest wymieniona jako przedstawiająca tych, którzy pozwalają, aby troski tego świata, złudne bogactwa, przyjemności tego życia itd. „zadusiły słowo”, a tym samym nie mogli przynieść owoców doskonałości. Liczni członkowie Wielkiej Kompanii są słuchaczami o podłożu ciernistym, którzy pozwalają rzeczom