Teraźniejsza Prawda nr 307 – 1979 – str. 92
SZEMRANIE MARII PRZECIWKO MOJŻESZOWI
(72) Innym typem pokazującym Wielką Kompanię jest opis o Marii i Aaronie (4Moj. 12:1-15; Z 5308; Ter. Pr. ’50, str. 18), ich szemranie przeciwko Mojżeszowi z powodu jego murzyńskiej żony, Zefory, ich pretensji do przybliżonej równości z nim w rzecznictwie dla Boga, wynikłym trądzie Marii, wysłaniu jej za obóz i powrocie po siedmiu dniach i ogłoszeniu, że jest czysta. Mojżesz jest typem Chrystusa, Aaron pewnych członków Maluczkiego Stadka, którzy umiarkowanie wystąpili w omawianej sprawie przeciwko Panu, a Maria, która w ten sposób w większym stopniu zgrzeszyła przeciwko Bogu stanowi typ pewnych wodzów Wielkiej Kompanii, którzy stali się nieczystymi, lecz ostatecznie się oczyścili (Ter. Pr. ’50, str. 18). Oczyszczenie antytypowej Marii jest bardzo dobrze opisane w P ’51, 124, 125, tak więc prawie w całości ten opis podajemy poniżej (występuje on w paragrafach od 73 do 78):
(73) Ażeby tę sprawę lepiej zrozumieć cytujemy z 4Moj. 12:15 i Ter. Pr. ’52, nr '140. str. 7, par. 62: ,,»a lud się nie ruszył, aż była Maria przyjęta [dosłownie, zgromadzona]«. Dowiedzieliśmy się już z marszów Izraela, że podróżowanie Izraela po puszczy przedstawia nowy zestaw doświadczeń odnoszących się do wzrostu w łasce, wiedzy i służbie. Dlatego myśl dotycząca nie podróżowania antytypowego Izraela, aż do zgromadzenia się Marii ponownie w obozie, zdaje się być następująca: Czysty lud Pański w Epifanii nie będzie miał nowej serii doświadczeń dotyczących wzrostu w łasce, wiedzy i służbie związanych z inną formą pracy aniżeli ta, która odnosi się do sposobu postępowania z kozłem Azazela, aż ta praca zostanie skończona a Wielka Kompania zajmie swe właściwe miejsce i podejmie pracę między ludem Bożym, gdyż Maria łącząc się z ludem w podróżowaniu jest typem Wielkiej Kompanii, szczególnie w [pewnych] jej wodzach dokonujących czystej pracy, która będzie ich pracą po ich oczyszczeniu, to jest budowanie obozu epifanicznego, po pierwsze z wierzących kościoła nominalnego [przed (E 10,672) i] po zniszczeniu nominalnego kościoła i po drugie z cielesnych Izraelitów po tym, gdy oni spojrzą na Tego, którego przebili i zapłaczą z tego powodu (Zach. 12:10). Dosłowne tłumaczenie, zgromadzona, w miejsce przyjęta nie jest przeoczeniem, ponieważ ono sugeruje myśl, że antytypowa Maria nie jest jednostką, lecz grupą jednostek, częścią wielkiej kompanii. Nie używamy bowiem słowa zgromadzona w odniesieniu do jednostki, ono odpowiada grupie”.
(74) Powinniśmy także zachować w umyśle to, co jest dalej przedstawione „że podróż odbywała się do Faran, które … przedstawia Królestwo (4Moj. 10:12; Ter. Pr. ’61, str. 93). Stąd w antytypie Maria weźmie udział w antytypowej podróży zaangażowana, między innymi rzeczami, w swej pracy gromadzenia wierzących pogan i żydów do obozu epifanicznego, w pracy stanowiącej końcową część podróży,
kol. 2
będącej końcowym etapem wzrostu w łasce, wiedzy i służbie Wieku Ewangelii”.
(75) Powinno się też „zauważyć, że rozłożenie się obozem w miejscu, gdzie epizod z 4Moj. 12 miał miejsce, wydarzyło się w Haserocie. Słowo Haserot znaczy wioski i przedstawia sekty pojedyncze i połączone (4Moj. 11:35; Ter. Pr. ’59, str. 12, par. 57). Na pewno epifaniczne doświadczenia z antytypową Marią miały związek z próbami dotyczącymi sekciarstwa, gdyż wodzowie [złych] lewitów utworzyli liczne sekty epifaniczne. A wśród nich i z ich strony doświadczaliśmy specjalnych prób epifanicznych … Ale srogość tych prób ustąpi w przyszłości, złagodnieją po oczyszczeniu antytypowej Marii, lecz tak jak oczyszczenie i obozowanie w Haserocie trwało przynajmniej przez jakiś czas, tak one będą trwać, ale przynajmniej w łagodniejszej formie, niż aktualnie, gdyż oczyszczeni lewici będą zdecydowanie mniej sekciarscy niżeli są obecnie. Ten typ przebywania ich przez jakiś czas w Haserocie po powrocie Marii do obozu dowodzi, że, ogólnie mówiąc, podziały Wielkiej Kompanii formujące się w czasie nieczystości antytypowej Marii, pozostaną takimi po jej oczyszczeniu, ponieważ każda grupa bez wątpienia będzie miała do wykonania swoją specjalną pracę po oczyszczeniu, lecz przed opuszczeniem tego świata, gdyż początek pracy oczyszczającej będzie miał miejsce wtedy, gdy oni będą w antytypowym Haserocie’.
(76) Jak zacytowano powyżej: „antytypowa Maria nie jest jednostką, lecz grupą jednostek”. Będąc grupą jednostek, możliwym jest dla części tej grupy, „szczególnie w jej wodzach”, mianowicie, Dobrych Lewitach, być pierwszymi z antytypowych zgromadzonych, gdy inni pozostają nadal w nieczystym stanie. Na ile to dotyczy oczyszczonej części tej klasy, to ta gotowa jest rozpocząć swoją podróż do antytypowego Faranu, Królestwa, „będącego końcowym etapem wzrostu w łasce, wiedzy i służbie Wieku Ewangelii”, co między innymi rzeczami obejmuje „gromadzenie wierzących pogan i żydów do obozu epifanicznego”. Tak więc „czysty lud Pański w Epifanii” wchodzi „w nową serię doświadczeń, by wzrastać w łasce, wiedzy i służbie, związanych z inną formą pracy, aniżeli ta, która odnosi się do sposobu postępowania z kozłem Azazela”, gdyż ta praca jest już skończona (E 10,509). „Początek pracy oczyszczającej” następuje, „gdy oni są w antytypowym Haserocie”.
(77) Jak wykazano w P '51,75 użycie 1 Tomu przez kolporterów i strzelców, choć wcześniej zapowiedziane (Ter. Pr. ’69, str. 79, kol. 2; E 7, 494), po raz pierwszy było zalecone w 1950 roku (P '50,7). A to było początkiem pracy, która stopniowo wzrastała. Od czasu śmierci Posłannika Epifanii rozpoczął się nowy okres proklamowania poselstwa Obj. 19:5-9, „bo przyszło wesele Barankowe” i „ujął królestwo Pan Bóg wszechmogący”. To działo się w harmonii z Pańskimi naukami danymi nam przez Jego Posłannika Epifanii … Spodziewamy się, że obecnie praca ta posunie się naprzód z o wiele większym impetem.