Widząc, że w ten sposób szatan chce nas sprowadzić na manowce zaprotestowaliśmy przeciwko złej metodzie studiowania Biblii przez naszego starszego brata kolportera, ale nie mogliśmy go przekonać. Tak więc rozstaliśmy ,się z nim. Potem rozpoczęliśmy ponowne studiowanie Prawdy, ale tylko we właściwy sposób. Coraz bardziej zrozumiewaliśmy wówczas niebezpieczeństwo złego postępowania.

      W naszym gorącym pragnieniu ostrzeżenia braci przed niebezpieczeństwem ,spekulatywnego studiowania Biblii i pomożenia im, uniżyliśmy się pod potężną ręką Bożą i bez podania nazwiska tego wpływowego brata kolportera lecz nawiązując do naszego chwilowego „otoczenia”, napisaliśmy list do brata Russella w celu opublikowania go (zob. Tower Z 4716 z 15 listopada 1910 roku). Rozumiemy, że list ten pomógł wielu braciom, choć szatan go użył w wysiłku poniżenia nas i przeciwdziałania naszemu wpływowi, szczególnie po śmierci ostatniego członka gwiezdnego.

PASTERSKA TROSKA NASZEGO PANA

      Po uderzeniu pasterza, Posłannika Paruzji (48 członka gwiazdy), w 1916 roku, Pańskie owce oświecone Paruzją były mniej lub więcej oszołomione i rozproszone, szczególnie na skutek wystąpień różnych nieczystych wodzów Wielkiej Kompanii i ich błędów. Ale nasz Pan w dalszym ciągu pasł Swój lud, oświecając go i udzielając mu pomocy, przez wzbudzenie Posłannika Epifanii, 49 i ostatniego członka gwiazdy. Po jego śmierci w 1950 roku, oświecone Epifanią owce zostały mniej lub więcej oszołomione i rozproszone, głównie przez pewnych wodzów Młodocianych Godnych i ich błędy. Ale nasz Pan w Swym .stanie chwały nadal stał przy Boskim stadzie i żywił je w mocy i majestacie imienia Jehowy, tak że mogło nadal trwać {Miche. 5:4; E 1,520). „Ale ścieżka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego” .(Przyp. 4:18; A, str. 30-39).

      A jak może nasz Dobry Pasterz, Baranek, który był zabity, dalej otwierać pieczęcie księgi (Obj. 5:5), by udzielać Swym owcom Prawdy na czasie skoro siedem składowych aniołów siedmiu okresów kościoła, siedem składowych gwiazd lub siedmiu pasterzy ze swymi ośmioma książętami (Miche. 5:5; Posłannik Paruzji był siódmym a Posłannik Epifanii ósmym) ukończyło swój bieg?

      Na podstawie pewnej ilości dowodów Pisma Świętego, rozumu i faktów Posłannik Epifanii, 49 i ostatni członek gwiezdny oraz ostatni członek Maluczkiego Stadka mający dostąpić uwielbienia
kol. 2
(E 10, 142), wykazał, że po jego śmierci Pan odda przywilej zarządzania Prawdą Wielkiej Kompanii, szczególnie Dobrym Lewitom i ich przez Boga naznaczonemu wodzowi „towarzyszowi i specjalnemu pomocnikowi Posłannika Epifanii”, aż do jego śmierci – P '42,14, 15; '43,79) i że w ten sposób „Wielka Kompania będzie musiała usługiwać sobie bez bezpośredniej usługi ze strony członka gwiezdnego” (zobacz P '44,29; '48,45; Ter. Pr. ’51, str. 19 i 20; ’64, str. 10-15; ’66, str. 79-87 i ’67, str. 12-14 i 44, 45, 58-64, 87-89; ’69, str. 41-43).

      Całkowicie ufamy, że po ukończeniu ziemskiego biegu przez Wielką Kompanię nasz Pan w dalszym ciągu będzie się troszczył o Swój lud za pośrednictwem Młodocianych Godnych. A kiedy Młodociani Godni ukończą swój bieg w tym życiu, On będzie Swoje dzieło kontynuował przez Poświęconych Obozowców Epifanii.

      Po śmierci obu członków gwiazdy Laodycejskiej nasz Pan dla Swego oświeconego ludu nadal podawał pokarm na czas słuszny, który w dużej mierze pozostawał w szczególnym związku z doktrynami, proroctwami i typami. W czasie, gdy On nas używał byliśmy bardzo ostrożni, aby przedstawiać braciom tylko takie nauki, jakie były w pełnej harmonii z Pismem Świętym, rozumem i faktami. Wierzymy, że nasze wczesne doświadczenie z spekulatywnym tworzeniem typów Pan użył jako specjalne ostrzeżenie przeciwko takiemu postępowaniu i częściowo jako przygotowanie nas do naszego obecnego urzędu w celu błogosławienia Swego ludu.

      My oczywiście nie twierdzimy, że jesteśmy nieomylni, wolni od popełniania błędów. Dlatego nakłaniamy braci do starannego studiowania i z modlitwą tego, co my przedstawiamy, by „doświadczać duchów, jeźli z Boga są” ’ i „na każdy dzień rozsądzać Pisma, jeźliby się tak miało” (Dz. 17:11). W Ter. Pr. ’67, str. 79, par. 6 (por. z E 1,475) brat Johnson w odniesieniu do nauk religijnych stwierdził, co następuje: „Nauka jeśli jest prawdziwa musi być harmonijna (1) sama z sobą, (2) z każdym ustępem Pisma Świętego, (3) z każdą doktryną Pisma Świętego, (4) z charakterem Boga, (5) z okupem, (6) z faktami i (7) celami Boskiego planu. Jeśli nadal „wszystkiego doświadczamy” tymi miernikami (1Tes. 5:21; 1Jana 4:1-4;

      Psalm 45:2; Izaj. 8:20; Jan 17:17; 1Kor. 2:5), to zdumiewamy się nad kontynuacją odkrywania z Pisma Świętego Prawdy epifaniczno-bazylejskiej, zielonych pastwisk, do których nasz Dobry Pasterz przywiódł nas jako Swój oświecony lud. P ’78, 86.

CHRYSTUS – JEGO OKUP

(ciąg dalszy z Nr 304 TP 1979,34)

      Izaj. 45:22, 23, w porównaniu z 1Mojż. 22:16-18 ; Filip. 2:9-11; 2:9-11, dowodzi, że podczas Tysiąclecia, wszyscy niewybrani, ci którzy wyjdą ze stanu śmierci i ci którzy będą w stanie śmierci, mają otrzymać zaproszenie do przyjęcia sposobności życia: „Obejrzyjcież się na mnie

poprzednia strona – następna strona