Teraźniejsza Prawda nr 306 – 1979 – str. 78
kościoła, czyli do Apostołów i do żyjących w Laodycejskim okresie kościoła, czyli do Posłanników Paruzji i Epifanii.
Pisma Apostołów z ich bezpośrednimi wypowiedziami, porównaniami, kontrastami, aluzjami itd. dowodzą, że to stwierdzenie w odniesieniu do nich jest prawdziwe. A Boskie oświadczenie w 2Mojż. 19:21—25, szczególnie w 24 wierszu, potwierdza to w odniesieniu do tych dwóch Posłanników, których typem jest Aaron. Mojżesz w tym przypadku jest typem naszego Pana. Święty Paweł w liście do Żyd. 12:8—21, odwołując się do 2Mojż. 19:11—20, szczególnie w wierszach 22—29 zwraca uwagę na antytyp dowodząc, że 2Mojż. 19:11—25 odnosi się do Paruzji i Epifanii. Stąd 2Mojż. 19:21—25 pokazuje, że antytypowi Izraelici Paruzji i Epifanii i ich podkapłani (za wyjątkiem tych dwóch Posłanników, bowiem ich studiowanie Biblii mające związek z omawianą sprawą nie jest spekulacją) nie mają spekulować, bo występujące spekulacje w Epifanii dotyczą w wielkiej mierze typów.
Dlatego, ogólnie mówiąc, ten ustęp Pisma Świętego dowodzi, że Jezus jako rzecznik Boga a tym samym jedyny tłumacz Słowa, użyje przy końcu tego wieku jako antytypowego Aarona Posłanników Paruzji i Epifanii w tym celu, by wytłumaczyli braciom Słowo na czasie, szczególnie w związku z nowymi doktrynami, proroctwami i typami. Za życia obu Posłanników każdy wysiłek innych osób, by wyjaśnić te trzy kierunki Słowa jako nowe rzeczy byłby tym zabronionym ,,wglądaniem” — spekulacją — z 2Mojż. 19:21—25 i pociągałby za sobą utratę stanowiska w przypadku rozmyślnej uporczywości (por. P ’76, 92). Gdyby na tę sprawę zwracano uwagę, to lud Boży w Paruzji, a szczególnie w Epifanii, byłby w licznych przypadkach uchroniony przed zamieszaniem a wiele jednostek przed utratą swoich klasowych stanowisk zajmowanych przed Panem.
Powinniśmy jednakże rozróżniać między ,,wglądaniem” a oczekiwaniem na wypełnienie się Pisma Świętego (Habak. 2:1; Łuk. 21:36). Rozumiemy, że to oczekiwanie, jako różne od ,,wglądania”, oznacza łagodne i pokorne studiowanie w świetle Pisma Świętego bieżących wydarzeń jako znaków czasu przepowiedzianych i wytłumaczonych przez specjalnych rzeczników Boga, łącznie z tym, który obecnie usługuje, ażeby zrozumieć jak one się wypełniają. Apostoł Paweł i Bereańczycy są wspaniałymi przykładami właściwego postępowania (Dz. 17: 11; Ter. Pr. ’51, str. 30, par. 33).
Ogólnie mówiąc, jak to stwierdzono powyżej, prawda typowa w pierwszym udzieleniu jest ograniczona do członków gwiezdnych. 0prócz nich także inni, to jest „nauczeni w Piśmie i wyćwiczeni w królestwie niebieskim” (Mat. 13:52), mają od czasu do czasu przywilej wynoszenia czegoś nowego ze „skarbu”, Biblii. Jednakże, taka sytuacja nigdy nie występuje, gdy gwałcą zakaz dotyczący spekulowania — „chcąc Pana widzieć” — to znaczy, gdy przez
kol. 2
swoje studiowanie dochodzą do nowych doktryn, typów itp. Ale jeśli kiedykolwiek jakieś osoby zostały wyróżnione zrozumieniem czegoś nowego, to się raczej przypadkowo na nie natknęli bez specjalnych poszukiwań. Bóg nagle oświecał ich umysły na dany temat i w ten sposób otrzymywali coś nowego w związku z typami, przypowieściami, proroctwami lub jakimiś niejasnymi wypowiedziami, bez angażowania się w zabronione spekulacje. Dopóki bowiem Maluczkie Stadko było na ziemi, wszystkich braci, za wyjątkiem członków gwiezdnych, obejmował zakaz studiowania Biblii w celu wypracowania nowych doktryn, typów lub proroctw, co gdyby czynili byłoby „wglądaniem”. Szczegóły na ten temat są podane w artykule Mojżesz, Aaron i Maria (4Mojż. 12) w Ter. Pr. ’50, str. 18—24, 41—46; ’51, str. 29—37; E 9,rozdz. 2).
NADUŻYWANIE TYPÓW
Powyższe rozważanie doprowadza nas do krótkiego rozważenia faktu nadużywania typów. Z siedmiu kierunków myśli biblijnych formy doktrynalne, prorocze i typowe były bez wątpienia najczęściej nadużywane w celu zaszczepienia błędu. Spośród tych trzech rodzajów najbardziej nadużywano doktrynalnych i typowych form myśli biblijnych. A spośród dwóch ostatnich najbardziej nadużywano biblijnych myśli doktrynalnych a zaraz potem typowych myśli biblijnych. Ale my jesteśmy pewni, że podczas Paruzji i Epifanii, szczególnie w czasie tej ostatniej, między ludem Prawdy najbardziej ze wszystkich siedmiu kierunków myśli biblijnych były nadużywane typy. Szatan wiedząc, że przez typy może wprowadzić błąd, być może bardziej efektywnie niż innymi sposobami, uczynił je swoim szczególnym środkiem rozpowszechniania błędu między nominalnym i prawdziwym ludem Bożym.
NASZE DOŚWIADCZENIE ZE SPEKULACJĄ
W 1909 roku otrzymaliśmy sześć tomów Wykładów Pisma Świętego w pewnym pensjonacie w Hackettstown N. J. Zostały one tam ulokowane przez pewnego brata kolportera. Szukaliśmy Prawdy od dłuższego czasu, zanim ją znaleźliśmy, więc radowaliśmy się z niej bardzo. Odczuwaliśmy ogromną wdzięczność wobec Boga a także wobec owego brata kolportera, którego On użył do udzielenia nam Prawdy. Dlatego napisaliśmy do niego i od listopada wspólnie kolportowaliśmy w centralnej Florydzie. Pod jego wpływem, my jako dziecko w Prawdzie, byliśmy wprowadzeni w błąd odnośnie korzystania z Konkordancji Stronga w celu niezależnego spekulatywnego studiowania Biblii, co prowadziło do dziwacznych konkluzji, które często same w sobie były sprzeczne i niezgodne z Prawdą.