Fines ze swym oszczepem (4Mojż. 25:6-15) jest typem świętego Pawła z listem do Żydów, a pastor Russell z listopadowym numerem WT 7. 1893 roku {artykuł na temat Kongresu religijnego, powtórzony i poszerzony w D, str. 201-336). Zobacz szczególnie E, 9 i 14.

      Fara, (Sędz. 7:10, 11) towarzyszący Gedeomowi w zwiadowczej wyprawie do obozu Madyjańsikiego, jest typem pastora Russella towarzyszącego Jezusowi w zwiadowczej wyprawie do obozu błądzicieli żniwa ewangelicznego. Zaprawdę, całe księgi oraz części innych stanowią typ pastora Russella i jego dzieła. I tak Dawid oraz jego działalność jest typem na niego i jego działalność, co jest opisane w drugiej połowie 1Samuela i w całej 2Samuela. Jeremiasz i Daniel są typami pastora Russella w swych księgach, tak jak to czynią Apostołowie w Dziejach Apostolskich. Ponadto on i jego dzieła są typowo przedstawione w 1Mojż., 2Mojż., 3Mojż., 4Mojż., Joz., Sędz., Ruty i Trenach. Zobacz szczególnie E 4, 5, 9, 14.

      Dziewięciu głównych pielgrzymów paruzyjnych w następującym porządku jest pokazanych w 2Sam. 23:8-23, jak bracia: Russell, Johnson, Barton, J. Edgar, Hemery, M. Edgar, Rutherford, Sturgeon i MacMillan i – oprócz trzech wyżej wymienionych pielgrzymów brytyjskich – trzydziestu czterech pielgrzymów, których zdjęcia ukazały się na ostatniej stronie
kol. 2
styczniowego numeru Peoples Pulpit (Kazalnica Ludowa) z 1910 roku, jest przedstawionych w 34 mocarzach Dawida wymienionych w Sam. 23:8-39. Także nazwiska tych 34 (ponownie trzej brytyjscy pielgrzymi byli pominięci) zostały wymienione w B.S.M. {Miesięcznik Studentów Biblijnych) w 1911 roku, Nr 13, str. 2, kol. 3, par. 8, którzy są antytypami 34 mocarzy Dawida wyszczególnionych w 2Sam. 23:8-39.

      Te przykłady wystarczają, by udowodnić, że typy występujące w Biblii wskazują czasami na jednostki. Podczas Epifanii i właśnie dlatego, że to jest Epifania, o wiele więcej jednostek jest pokazanych w typach Biblii, aniżeli było w jakimkolwiek innym okresie Boskiego planu. Wodzowie grup łowickich i niektórzy ich pomocnicy są pokazani w typach indywidualnie w celu zidentyfikowania ich, ich głównych popleczników i ich grup, których razem jest 60, zgodnie z Biblią wymieniającą 60 słupów przybytku, 60 wodzów grup łowickich w odpowiednich rodowodach 2Mojż., 4Mojż. i 1Kron., 60 królowych Salomona (Pieśni 6:8) i jego 60 mocarzy (Pieśni 3:7). Ażeby ukryć cele Epifanii, jej czynniki i wydarzenia do właściwego czasu, Bóg umieścił je w Biblii głównie w formie typów. P ’78, 82.

kol. 1

„DOŚWIADCZAJCIE DUCHÓW”

1Jana 4:1

      APOSTOŁ JAN napomina w tym tekście: „Najmilsi! nie każdemu duchowi [nauce] wierzcie; ale doświadczajcie [poddajcie próbie, sprawdzajcie] duchów [nauk, doktryn], jeźli z Boga są [i dalej mówi, dlaczego to jest potrzebne i ostrzega]. Bo wiele fałszywych proroków [ze swymi fałszywymi naukami] wyszło na świat [tak więc jest widocznym, że słowo duchy oznacza tutaj nauki]”. Pastor Russell „sługa wierny i roztropny” wskazał (F, str. 278, 336), że duchy w tym tekście to nauki i nauczyciele (por. Life-Death-Hereafter, str. 129-132, 209). My mamy ,,doświadczać [poddawać próbie prawdy Słowa Bożego] wszystkiego”, wszystkich nauk przedstawianych nam przez tych, co do których wierzymy, iż są prawdziwymi biblijnymi nauczycielami a trzymać się mocno tylko tych nauk, które są dobre i prawdziwe (Izaj. 8:20; Dz. 17:11; 1Tes. 5:21). Żadnym .sposobem nie mamy akceptować błędnych doktryn lub fałszywych nauczycieli, albo zwracać uwagę na ich złe praktyki, lecz tak jak Apostoł radzi: „tych się chroń” (2Tym. 3:5; Rzym. 16:17).

      Istnieje siedem nierozłącznych sposobów nauczania nas przez Boskie Słowo; Pierwszy doktrynalny – to nauki o Bogu, Chrystusie, Duchu Świętym, Stworzeniu, Przymierzach, Człowieku, Upadku i Przekleństwie, Okupie, Kościele, Świecie, Wtórym Przyjściu i Spełnieniu. Drugi etyczny – odnosi się do rozwoju charakteru dobrego lub złego. Trzeci obietniczy
kol. 2
– szczególnie występuje w Boskich przymierzach. Czwarty napominający – zachęcający do praktykowania dobra a ostrzegający przed złem i strofujący zło. Piąty proroczy – przepowiadający przyszłe rzeczy. Szósty historyczny – rejestrujący przewód Boskiego objawienia i różne Boskie czyny oraz Jego postępowanie wobec podlegających temu objawieniu. Siódmy i ostatni sposób jest typowy, gdyż Pismo Święte, rozum i fakty dowodzą, że biblijne historie, biografie, osoby, instytucje itd. są proroctwami w formie typów. Tak jest, ponieważ historyczne, biograficzne itd. części Biblii są typowe, bo objawiają i napominają nawet wtedy, kiedy wartość etyczna ich nauk jest ignorowana. Na tyle, na ile my możemy to zrozumieć, wszystko w Biblii podlega tym siedmiu kierunkom myśli.

      Nasz tekst wskazuje, że powstało wielu ,,fałszywych proroków” (Dz. 20:29, 30). Ci swoje fałszywe nauki zazwyczaj przedstawiają w wysiłkach podania „nowego światła”, co dokonuje się przez ich spekulacje, szczególnie w związku z doktrynami, proroctwami i typami biblijnymi. Prawdziwe przedstawianie typów, w miarę jak one mają być zrozumiewane, jest najtrudniejszym zadaniem prawdziwych tłumaczy Słowa Bożego. Dlatego Bóg, niezależnie od Jezusa, który jest Jego rzecznikiem do tych tłumaczy, zazwyczaj ogranicza tłumaczenie typów, itd. do członków gwiezdnych, a szczególnie do żyjących w Efezkim okresie

poprzednia strona – następna strona