Teraźniejsza Prawda nr 306 – 1979 – str. 76
do czterdziestoletniej wędrówki .po puszczy stanowi typ (1) szpiegowania podczas Żniwa Żydowskiego sfery Prawdy i jej Ducha, relacji o tym antytypowych szpiegów, szemranie żydowskich braci na tę relację i w konsekwencji wędrówka ludu Bożego Wieku Ewangelii po symbolicznej puszczy oraz (2) szpiegowanie w czasie Paruzji sfery Prawdy i jej Ducha, raport o tym antytypowych szpiegów, szemranie w związku z tym paruzyjnego ludu Bożego i w konsekwencji wędrówka po symbolicznej puszczy Epifanii, co jest dowodem powtórzenia się w małej skali Wieku Ewangelii. Stąd wszelkie typy, mające swoje antytypy w Wieku Ewangelii, mają trzykrotne antytypy w Epifanii.
TYPY WSKAZUJĄ NA JEDNOSTKI
Zrozumiawszy zasadę typu w Biblii zwrócimy teraz naszą uwagę na inny aspekt tego przedmiotu, a mianowicie, na fakt wskazywania w niektórych przypadkach przez typy biblijne na jednostki w antytypie. Czasami słyszymy jak bracia mówią, że za wyjątkiem Jezusa jednostki nie są pokazane przez typy występujące w Biblii. Ci, którzy tak mówią nie zgadzają się z Pismem Świętym i z tłumaczeniem pewnych tekstów Pisma Świętego zinterpretowanych przez pastora Russella. 0bawiamy się, że w niektórych przypadkach życzenie jest ojcem myśli, gdyż niektóre jednostki wskazywane przez typy biblijne w celu zdyskredytowania ich są właśnie tymi, którzy podnoszą protest przeciwko antytypowym jednostkom wskazywanym przez Biblię. Inni pozornie łączą się z nimi w proteście, gdyż nie chcą myśleć o swoich współtowarzyszach w taki sposób wskazywanych. Tacy zgadzają się z tą myślą, że niektóre jednostki są pokazane w proroctwach biblijnych, jako różnych od typów biblijnych. Nie dostrzegamy logiczności w postawie tych, którzy wierzą, że proroctwa biblijne wskazują na jednostki, lecz zaprzeczają, by typy biblijne wskazywały na jednostki. Jeśli mogą niech oni udowodnią logiczną zgodność w tych dwu stanowiskach. Bardzo wątpimy w ich zdolność dokonania tego.
Ale gdyby ktoś z ludu Bożego zaprzeczył, że proroctwa biblijne wskazują na jednostki, za wyjątkiem Jezusa, pokazałby przez to swój brak zgodności z Bogiem, Jezusem i pastorem Russellem, gdyż Bóg Sam setki lat wcześniej wskazał, a nawet nazwał po imieniu, Jozyjasza i Cyrusa (1Król. 13:2; Izaj. 44:28; 45:1-5). Albo czy taki lud Boży będzie podtrzymywał swoje stanowisko łącząc się z wyższymi krytykami niewiernie orzekając, iż stosowne teksty były napisane po czasach Jozyjasza i Cyrusa? Jezus mówi nam, że Pismo Święte setki lat wcześniej wskazywało na Judasza jako zdrajcę naszego Pana (Jan 13:18, 21-30; Ps. 41:10; Zach. 11:12, 13).
Daniel w 11 rozdziale swego znamiennego
kol. 2
proroctwa wskazuje na liczne jednostki, jak to potwierdza następujący wykaz: Kambyses, Smerdis, Dariusz Hystaspes i Kserkses (w. 2), Aleksander Wielki (w. 3), jego czterech następców: Kassandros, Seleukos, Ptolemeusz i Lysimachos (w. 4; 8:8), Ptolemeusz Filadelfos (w. 5), Antiochus Theos, Berenika i Ptolemeusz Filadelfia (w. 6), Ptolemeusz Energetes i Seleukos Callinicus (w. 7), synowie tego ostatniego i Antioehus Magnus (w. 10), ten ostatni i Ptolemeusz Filopater (w. 11), Antiochus Epifanes (w. 12), Scopas (w. 15), Marek Antoniusz i Kleopatra (w. 17-19), August (w. 20), Tyberiusz (w. dan11:21-24), Aurelian i Zenobia (w. 25, 26, 28) oraz Napoleon (w. 29, 30, 36-45).
Ponadto inne jednostki są pokazane w proroctwach biblijnych, np.: Jan Chrzciciel – mówi o nim Iz. 40:3-5 ; Mal. 3:1 w porównaniu z Mat. 3:3; 11:10. W Zach. 11:8 są przepowiedziani panowie Barbour, Paton i Henninges, a w wierszach 15-17 jest pokazany J. F. Rutherford. Brat Russell jest pokazany w tekstach Iz. 21:6-10; Ezech. 40:1-47:12; Habak. 2:1-3; Mat. 20:8; 24:45-47; Łuk. 12:42-46 i ponownie J. F. Rutherford jest pokazany w Ew. Mat. 24:48-51. Brat Johnson jest pokazany w Obj. 19:9. A ośmiu książąt siedmiu grup członków gwiezdnych jest pokazanych u Miche. 5:5, którzy także są pokazani w określeniu „siedmiu pasterzy” wskazujących na 49 członków gwiezdnych stanowiących siedem aniołów siedmiu kościołów. Posłannicy Paruzji i Epifanii są przepowiedziani w 5Moj. 32:30.
Zgodnie z tym te ustępy dowodzą, że w proroctwach biblijnych są też z góry przepowiedziane inne jednostki, aniżeli nasz Pan. I jeśli w ten sposób są przez proroctwa przepowiedziane i pewne jednostki, to dlaczego nie mogą być pokazane pewne jednostki przez typy?
Teraz postaramy się udowodnić, ze w Biblii występują typy pokazujące też i inne jednostki, niżeli Pan i że pastor Russell tak wierzył i tak nauczał. Typami dwunastu Apostołów jest dwanaście źródeł w Elim i siedemdziesięciu powszechnych podrzędnych nauczycieli w Kościele w obu żniwach i między żniwami, zobrazowanych w typowych siedemdziesięciu palmach (2Moj. 15:27; Z 4011, par. 3; Komentarz Bereański). Te trzy zestawy siedemdziesięciu powszechnych podrzędnych nauczycieli Kościoła są także pokazane przez siedemdziesięciu starszych Izraela (4Moj. 11:24), podczas gdy Eldad i Medad (w. 26) stanowią typ Pawła i Apollosa w Żniwie Żydowskim, Jana i Jana Wessela między żniwami oraz dwóch Posłanników przy końcu wieku.
Między innymi, dwunastu Apostołów pokazuje typ dwunastu synów Jakuba w okresie jego śmierci (1Moj. 49:1, 2), tak jak, między innymi, nasz Pan jest pokazany w typie Jakuba. Eleazar (4Moj. 3:32; 4:16; 16:35-39; 19:4) jest typem dwunastu Apostołów, a szczególnie świętego Pawła (Cienie Przybytku, str. 117). Równoległe żniwa dowodzą, że Eleazar w tych ustępach jest także typem pastora Russella.