Teraźniejsza Prawda nr 306 – 1979 – str. 75
podczas gdy ten pierwszy składa się z następujących siedmiu ksiąg: Jozue, Sędziów, Ruta, 1 i 2Samuelowa oraz 1 i 2Królewska. Angielscy czytelnicy, którzy nie rozumieją języka hebrajskiego mogą sprawdzić ten potrójny podział hebrajskiego Starego Testamentu w tłumaczeniu Leesera. Łuk. 24:27 wskazuje też na trzeci podział hebrajskiego Starego Testamentu, ale nie na skutek jego tytułu przetłumaczonego Ketubim, Pisma, ale z powodu jego pierwszej księgi, na którą składają się Psalmy.
Teraz proszę zauważmy ten fakt, że pierwsza część drugiego podziału hebrajskiego Starego Testamentu „Wcześniejsi Prorocy” składa się z siedmiu ksiąg historycznych, tych wymienionych powyżej: Jozuego, Sędziów, Ruty, 1 i 2Samuela oraz 1 i 2Królewskiej. Dlaczego Bóg nazwał te księgi Prorokami, które pozornie zdają .się być po prostu historycznymi? Odpowiadamy: Tak jest dlatego, że one składają się z historii całkowicie przedstawiających przyszłe rzeczy, to jest typy, a tym samym są prorocze. To znaczy, że wszystko, co zawierają w sobie jest typowe. Natchniony Apostoł Piotr (Dz. 3:24) mówi nam, że Samuel, pierwszy z proroków, autor księgi Jozuego, Sędziów, Ruty i części 1Samuela (1Kron. 29: 29), prorokował o Tysiącleciu. Ale on to czynił w typach przedstawionych w wyżej wymienionych księgach, a nie w inny sposób, w typach będących częścią objawienia Bożego, bo tylko w nich znajduje się ta część jego posługi objawienia.
Z tego powodu, że 1 i 2Księga Kronik, niezależnie od genealogii występującej w 1Kronik, obejmuje duży zakres spraw opisanych w 1Samuelowej i praktycznie wszystkie sprawy 2Samuelowej oraz l i 2Królewskiej, tak dalece na ile one dotyczą zjednoczonego królestwa, a po podziale królestwa Judy, to obie księgi Kronik, które należą do trzeciego podziału hebrajskiego Starego Testamentu Ketubim, Pisma, są także typowe.
Równoległość 2520 lat dowodzi tej samej rzeczy o wszystkim, co jest zawarte w 1 i 2Królewskiej oraz w 2Kronik, niezależnie od tych części, które traktują o Salomonie, o którym mówi punkt 4, podany wyżej, a dowodzący, że Salomon jest typem. Równoległe dyspensacje też dowodzą, że Ezdrasz i Nehemiasz są typami. Wykazaliśmy powyżej, że historyczne części księgi Daniela, które w hebrajskim podziale nie są umieszczone w Prorokach ale w Ketubim, Pismach, są typowe. Powyżej także wykazaliśmy, że księgi Ijoba i Estery są typowe. Tak więc wszystkie historyczne księgi Starego Testamentu są typowe.
(9) Każda historyczna osoba, rzecz i wydarzenie musi być objawieniem, stąd typem, ponieważ Biblia w całości, a nie tylko w części, jest Boskim objawieniem. Wyżsi krytycy mówią nam, że Biblia nie jest Boskim objawieniem, że w najlepszym przypadku zawiera Boskie objawienie, które oni zazwyczaj ograniczają do kilku religijnych i etycznych nauk.
kol. 2
Dodatkowo natchnienie przypisują, jak twierdzą, tym wielkim religijnym przywódcom, którzy się nim cieszyli, jak: Budda, Konfucjusz, Zoroaster itd. Ale prawdziwie poinstruowane dziecko Boże wierzy, że Biblia w całości jest Boskim objawieniem i w pełnym znaczeniu tego słowa pochodzi z Boskiego natchnienia.
Skoro Biblia w całości jest Boskim objawieniem, to występujące w niej opisy historyczne muszą być objawieniem, a nie byłyby nim w przypadku, gdyby te historyczne opisy nie były typowymi. Niektóre rzeczy i niektóre relacje byłyby nie na miejscu w Biblii, gdyby nie były typami przyszłych rzeczy, jak na przykład, większość rodowodów z 1Kronik pochodzących z pokoleń niepoświęconych, stanowiących typ sekt i denominacji chrześcijańskich, albo dzieje Michasa lub lewity i jego nałożnicy (Sędz. 17—21), albo najstarszego syna Dawida, Ammona, gwałcącego swą siostrę Tamarę (2Sam. 13:1—20) itd., itd.
Mówienie, że są one objawieniem w tym sensie, że uczą nas pewnych dobrych lekcji nie wystarcza, by je umieścić w księdze Boskiego objawienia, skoro pewne wydarzenia z historii kościelnej uczą nas lepszych lekcji, aniżeli niektóre biblijne wydarzenia (co dzieje się dlatego, że one stanowią antytypy pewnych typów biblijnych). Skoro więc są częścią Boskiego objawienia muszą objawiać rzeczy, o których nie możemy dowiedzieć się z innego źródła niż Biblia. A to jest prawdą tylko wtedy, w odniesieniu do dziejów w niej opisanych, gdy one są typami. Cała Biblia, a nie pojedyncze jej części, jest Boskim objawieniem. To twierdzenie, że dzieje opisane w Biblii są częścią Boskiego objawienia jest prawdziwe i wszystkie one objawiają prawdy Boskie, co między innymi rzeczami wskazuje, że są typowe, czego dowodzi niniejszy punkt.
(10) Dziesiątym sposobem rozpoznawania w Biblii tego, co jest typem jest ten fakt, że jeśli coś jest typem jakiejś osoby, wydarzenia, ruchu itd. Wieku Ewangelii, to tym samym jest dowiedzione, że jest typem odpowiednich rzeczy w trzech miniaturach Wieku Ewangelii, to znaczy w małej, średniej i wielkiej miniaturze. Bowiem podczas okresu Epifanii Wiek Ewangelii powtarza się trzy razy na małą skalę (zobacz E 10,12—104; Ter. Pr 48, str. 36 i dalej do 49, str. 15). Biblia dowodzi o istnieniu wielkiej miniatury a wypełnione fakty dowodzą o istnieniu małej i średniej miniatury. Bowiem źli lewici pod złym kierownictwem zostali objawieni jako tacy w małej miniaturze, w latach 1915—1920. Dobrzy Lewici pod dobrym dowództwem zostali objawieni w średniej miniaturze, w latach 1918—1937. A lewici w kościele nominalnym zostali objawieni w wielkiej miniaturze, w latach 1914—1954.
Biblijny dowód na istnienie wielkiej miniatury jest następujący: Dzieje szpiegowania ziemi, relacja szpiegów, szemranie ludu w związku z tą relacją i zmuszenie z tego powodu,