TYPY BIBLII

      BIBLIA zawiera siedem różnych kierunków myśli. Wszystko, co w niej jest zawarte należy do jednego lub drugiego kierunku. Są to: doktryny, przykazania, obietnice, napomnienia, proroctwa, historie i typy. Niniejszy artykuł omawia ostatni z tych siedmiu kierunków myśli — typy.

      Angielskie słowo type (polskie typ) pochodzi z greckiego tupos (l. poj.), tupoi (l. mn.). To słowo 15 razy występuje w greckim Nowym Testamencie, a gdyby przyjąć słabo świadczącą interpretację 1Kor. 10:11, to wówczas występowałoby 16 razy. Jednakże słowo tupikos, przysłówek, urobione od rzeczownika tupos, a przetłumaczone typowo, jest podtrzymywane przez liczbowanie biblijne oraz manuskrypty: Watykański, Synaicki i Aleksandryjski, t j. przez trzy najstarsze i najlepsze. Stąd niewątpliwie interpretacja 1Kor. 10:11 jest właściwa.

      Staranne studiowanie wszystkich tekstów Nowego Testamentu, w których występuje wyraz tupos doprowadza ostatecznie do wniosku, że ten wyraz jest użyty w czterech różnych znaczeniach, według których tych 15 słów odpowiednio podzielimy na grupy: (1) znak, dwukrotnie występuje w Ewangelii Jana 20:25 (ze znaczenia tego wyrazu wywodzi się słowo czcionka, używane przez nas w sensie mechanicznej formy lub form, którymi się drukuje); (2) przykład, (Filip. 3:17; 1Tes. 1:7; 2Tes. 3:9; 1Tym. 4:12; Tyt. 2:7; 1Piotra 5:3); (3) wzór (Dz. 7:43, 44; 23:25; Rzym. 6:17]; (4) typ w takim znaczeniu w jakim zwykle to słowo używamy, tzn. w sensie jednego z siedmiu
kol. 2
podanych wyżej kierunków myśli biblijnych (Rzym. 5:14; 1Kor. 10:6, 11, jeśli przyjmie się słowo tupoi zamiast tupikos. Jeśli ono będzie tu przyjęte jako właściwa interpretacja, to jego znaczenie będzie pochodzić z czwartego znaczenia słowa tupos). Czwarte znaczenie tego słowa jest naszym tematem.

OKREŚLENIE TYPÓW

      W tym czwartym znaczeniu tego słowa typami są: instytucje, osoby, zasady, rzeczy i wydarzenia Starego Testamentu oraz osoby, rzeczy i wydarzenia Nowego Testamentu przepowiadające przyszłe rzeczy. Kilka przykładów posłuży do wyjaśnienia tej definicji.

      Jako instytucje Starego Testamentu można przytoczyć obrzezanie, stanowiące typ chrztu i coroczną wieczerzę wielkanocną, będącą typem Wieczerzy Pańskiej. Do osób Starego Testamentu można zaliczyć Sarę, stanowiącą typ Boskiego Przymierza związanego Przysięgą rozwijającego Chrystusa i Agarę przedstawiającą Przymierze Zakonu, podczas gdy Izaak (syn Sary) i Ismael (syn Agary) mogą być wymienieni jako będący typami Chrystusa i cielesnego Izraela. Do zasad Starego Testamentu zaliczamy dziesięcioro przykazań, będących typem tysiącletniego prawa miłości obowiązkowej do Boga i człowieka. Do tego zakresu należą prawne zarysy Prawa Zakonu. Jako rzeczy Starego Testamentu można wymienić miasto Jeruzalem: przedstawiające czasem Kościół wojujący, czasem Kościół triumfujący, czasem Starożytnych Godnych, czasem chrześcijaństwo, a czasem

poprzednia strona – następna strona