Teraźniejsza Prawda nr 304 – 1979 – str. 46
Wybór jest ilustrowany przez selekcję sił zbrojnych, składających się z pewnych grup, kwalifikacji i organizacji, dokonywaną po wydaniu ustawy określającej, że mają być takie siły zbrojne, których selekcja ma wykonać wytyczne ustawy zawierającej postanowienia dotyczące sił zbrojnych. W ten sposób wydanie ustawy ilustruje predestynację, a wybór sił zbrojnych potem, jako jednostek, ilustruje wybór.
Najpierw, jako przeciwstawienie ograniczaniu przez kalwinizm Boskiej miłości, Chrystusowego okupu i działania Ducha w celu zbawienia tylko wybranych będzie dany dowód, że Boska miłość, okup Chrystusa i działanie Ducha w celu zbawienia są dla korzyści całego rodzaju ludzkiego: (1) Boska miłość i zaopatrzenie na korzyść każdego w celu zbawienia; (2) śmierć Jezusa na korzyść każdego w celu zbawienia; oraz (3) dzieło Ducha na korzyść każdego w celu zbawienia. Liczne ustępy Pisma Świętego udowadniają te trzy twierdzenia. Rozważmy pokrótce główne z nich w odniesieniu do każdego z tych trzech punktów: (1) Boska miłość i zaopatrzenie na korzyść każdego w celu zbawienia. Tak Bóg umiłował świat, że dał swego Syna w celu jego zbawienia (Jan 3:16, 17). Zaleca swą miłość do rodzaju ludzkiego przez danie Chrystusa, aby umarł za niepobożnych (Rzym. 5:6—8). Miłość pobudza Go do postanowienia, aby zbawić wszystkich ludzi od wyroku Adamowego i przyprowadzić ich do dokładnej znajomości Prawdy (1Tym. 2:4). W taki sposób z miłości jest Zbawicielem wszystkich ludzi od tego wyroku (1Tym. 4:10). Ta miłość jest tą łaską Boga, która „okazała się, przynosząc zbawienie wszystkim ludziom” (Tyt. 2:11; cytuje się literalne tłumaczenie). Jego miłość do wszystkich w celu zbawienia wyraziła się daniem Chrystusa, aby umarł za ludzkość, jak czytamy w Tyt. 3:4: „… się okazała dobrotliwość i miłość ku ludziom zbawiciela naszego Boga”. Zapewne te i liczne inne ustępy uczą, że Bóg miłuje wszystkich ludzi w celu zbawienia i czyni zaopatrzenie do realizacji tego zbawienia.
(2) Obecnie podamy niektóre ustępy dowodzące, że Chrystus umarł za wszystkich ludzi w celu zbawienia: śmierć naszego Pana za cały grzeszny rodzaj jest opisana najbardziej graficznie i proroczo u Izaj. 53:4–12. On jest Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata [grzech Adama, w którym uczestniczy cały rodzaj ludzki (Jan 1:29)]. Jezus powiedział, że jeśli będzie przybity do krzyża za grzech człowieka, to łaskawie przyciągnie do siebie wszystkich ludzi (Jan 12:32, 33). Jak grzech Adama i nieposłuszeństwo sprowadziły grzech i nieposłuszeństwo na wszystkich ludzi, tak posłuszeństwo Chrystusa i sprawiedliwość sprowadzą zniesienie tego grzechu i śmierci w celu umożliwienia wszystkim osiągnięcia prawa do życia (Rzym. 5:18, 19). Jezus złożył okup za wszystkich ludzi, co stanowi Go Pośrednikiem dla wszystkich ludzi (1Tym. 2:5, 6). Przez miłość i łaskę Bożą skosztował śmierci za każdego człowieka i w tym celu musiał być uczyniony
kol. 2
odpowiednią ceną w stosunku do Adama (Żyd. 2:7–9). Jest On zadośćuczynieniem Boskiej sprawiedliwości nie tylko za grzechy Kościoła, lecz także za grzechy świata (1Jana 2:2).
(3) Działanie Ducha w celu zbawienia rozszerzy się w Tysiącleciu bez wyjątku na wszystkich niewybranych z rasy Adama, tak jak obecnie rozciąga się na wybranych jako wynik miłości Boga, który dał Chrystusa na okup za wszystkich ludzi, oraz jako wynik śmierci Chrystusa za wszystkich ludzi. Naprawdę bardzo dużo tekstów Pisma Świętego naucza tej myśli. Zacytujemy z nich stosunkowo niewiele: Chrystus jako nasienie Abrahama w wykonywaniu tysiącletniego dzieła Ducha będzie błogosławił w celach zbawienia wszystkie rodziny, pokolenia i narody ziemi (1Moj. 12:3; 18:18; 22:18; Gal. 3:16, 29). Bóg na prośbę Chrystusa w czasie Tysiąclecia da Mu narody i granice ziemi (całą ludzkość) jako Jego dziedzictwo i posiadłość (Psalm 2:8). Wszystkie granice ziemi, wszystkie pokolenia narodów i wszyscy zstępujący w proch (wszyscy zmarli śmiercią Adamową) nawrócą się do Pana, będą Go czcić i kłaniać się przed Nim (22:28–30). Bóg stworzył wszystkie narody, niektóre z nich już nie istnieją, a jednak one wszystkie będą Go czcić i wielbić podczas Tysiąclecia. Bóg wszystkim objawi swój plan, który cały świat będzie oglądał (98:2, 3). Wszystkie narody staną się częściami Królestwa Bożego ( 2:2), ponieważ wiedza o Bogu będzie głęboka jak morze i szeroka jak świat, a wszystkie narody będą szukać Chrystusa (11:9, 10). Królestwo zniszczy wszelki skutek przekleństwa i uszczęśliwi wszystkich, niektórych jedynie na krótko (25:6–9). Wszyscy niewybrani, błądzący bez Prawdy Bożej ujrzą ją jasno i wyraźnie (29:18, 24). Wszystkie ślepe oczy i głuche uszy zrozumienia ujrzą i ocenią Prawdę; moralnie chromi uczynią prędki postęp na drodze świętej, a odkupieni Pańscy (dał siebie na okup za wszystkich ludzi) nawrócą się z grobu doznając radości Królestwa, natomiast smutki spowodowane przekleństwem zostaną usunięte (35:5, 6, 10). Wszelkie ciało ujrzy [doświadczy] zbawienie od wyroku śmierci, które będzie dziełem Boga (40:5). Wszyscy niewybrani doznają tak głębokiego wrażenia, że zgodnie z obietnicą związaną przysięgą wszyscy oni poświęcą się na jakiś czas, chociaż niektórzy później odpadną (45:22, 23; Izaj. 26:9, 10). Wszyscy, w wyniku objawienia przez Boga Chrystusa całemu światu jasno pojmą Boskie dzieło zbawienia (52:10). Naprawdę wszyscy, od najmniejszego do największego, poznają Pana (Jer. 31:34), ponieważ Bóg przygotował zbawienie jako radość dla wszystkich niewybranych, nawet podnosząc znowu tych z Izraela, którzy upadli w Żniwie Żydowskim (Łuk. 2:10, 31–34), ponieważ Jezus jako prawdziwe światło będzie uczył Prawdy każdego człowieka, który przyszedł na ten świat (Jan 1:9), w dniu kiedy ukrzyżowany Jezus wywrze łaskawie wpływ pociągający wszystkich ludzi do Niego (12:31, 32).