Teraźniejsza Prawda nr 303 – 1979 – str. 32
czterech klas wybranych i dwóch klas quasi-wybranych …pierwsze jako cztery panujące części Swego Królestwa a drugie jako głównych poddanych Swego Królestwa”, obie te klasy niepoświęconych quasi-wybranych są określone jako „wierzący Żydzi i lojalni usprawiedliwieni”. A na str. 546 i 547 (góra) są oni wymienieni jako pomocnicy Starożytnych i Młodocianych Godnych w ziemskiej lub widzialnej fazie Królestwa.
(67) „Synowie” z Joela 2:28, quasi-wybrani, są określeni w E 4,319 jako „nawróceni cieleśni Izraelici i wytrwali, lecz niepoświęceni wierzący Wieku Ewangelii”, a w E 15,535 i 717 jako „wierzący Izraelici i wierni usprawiedliwieni z wiary” oraz „cieleśni Izraelici i wytrwali niepoświęceni usprawiedliwieni z wiary”.
(68) W P ’26,118 „synowie” (Joel 2:28; Izaj. 60:4) są ponownie opisani następująco: „Synami przyszłego wieku będą w pewnej mierze wierni wierzący z okresów poprzedzających Tysiąclecie, a córkami będą ci, którzy w tym życiu byli niewierzącymi … tysiącletni synowie Chrystusa częściowo będą się składać z tych Żydów Wieku Żydowskiego i Wieku Ewangelii, którzy w pewnym stopniu wierzyli obietnicom Abrahamowym i w przyjście Mesjasza, lecz nie byli na tyle im wierni i Zakonowi Mojżeszowemu, by stać się Starożytnymi Godnymi w Wieku Żydowskim lub chrześcijanami w Wieku Ewangelii i częściowo z tych pogan, którzy podczas Wieku Ewangelii przyjęli Jezusa za swego Zbawiciela, przylgnęli do okupu i sprawiedliwości i trwali w tym do śmierci bez poświęcenia”.
(69) Te cytaty pokazują, że brat Johnson jasno zidentyfikował dla nas quasi-wybranych. Jego ogólna definicja „synów” w ostatnim powyższym przytoczeniu, a mianowicie „w pewnej mierze wierni wierzący z okresów poprzedzających Tysiąclecie” jest stosowna dla wszystkich quasi-wybranych, aż do końca 40-letniego okresu Epifanii, końca Wieku Ewangelii
kol. 2
w punkcie (16 września 1954 roku), w którym zaczął zazębiać się z Bazyleją w jej początkowym okresie. Ponadto, przez analogię wnosimy, że quasi-wybrani są włączeni i że ta definicja pokrywa także inną jeszcze grupę „tych w pewnej mierze wiernych wierzących”, a mianowicie tych, którzy po jesieni 1954 roku, lecz przed otwarciem gościńca świątobliwości (tym samym jeszcze „z okresów poprzedzających Tysiąclecie”) przychodzą (1) ze środowiska Żydów do wierzenia w obietnice Abrahamowe i Przymierze Mojżeszowe i pozostają im wierni oraz (2) ze środowiska Żydów i pogan do wierzenia w Jezusa jako ich Zbawiciela i którzy pozostają wierni okupowi i sprawiedliwości. W celu rozróżnienia tych dwóch grup quasi-wybranych z czasu poprzedzającego jesień 1954 rok, to jest przed nastaniem Bazylei w jej wstępnym zachodzeniu, możemy ich nazwać quasi-wybranymi sprzed restytucyjnego okresu Bazylei. Ci z tych quasi-wybranych, lub ci sprzed Bazylei (przed 16 września 1954 roku), którzy stali się poświęconymi przedrestytucjonistami Bazylei, Poświęconymi Obozowcami Epifanii, są jeszcze sklasyfikowani wśród quasi-wybranych, jednakże z powodu swego poświęcenia mają wśród nich najwyższe stanowisko. Stąd wielu takich ofiarników dowodzi o zupełnej wierności w swym poświęceniu, a wyrażenie „w pewnej mierze wierni wierzący” nie stosuje się w ich przypadku.
(70) My właściwie zaliczamy takich przedrestytucjonalistów Bazylei do quasi-wybranych, ponieważ: (1) Wszyscy quasi-wybrani poświęcają się podczas Tysiąclecia, to znaczy teraz albo po rozpoczęciu się restytucji, lub nie otrzymają wiecznego życia (F, str. 185 i 186; Cienie Przybytku, str. 103, par. 1). (2) Rozumiemy, że ci, którzy się teraz poświęcają nie należą do Dziedzińca Epifanicznego, gdyż ostatni poświęcający się zostali przyjęci na ten Dziedziniec do 16 września 1954 roku.
(cdn. TP 1979,34)