Teraźniejsza Prawda nr 303 – 1979 – str. 29
zbliżający się do ziemi Chananejskiej stanowi typ Kościoła, prawdziwego i nominalnego, zbliżającego się do Królestwa tysiącletniego. Ten fakt pokazuje, że Starożytni Godni [osobiście] są z tego obrazu wyłączeni. Skoro jednak oni i Młodociani Godni stanowią dwie połowy klasy, która otrzyma lepsze zmartwychwstanie i godność książąt na całej ziemi i skoro Młodociani Godni są częścią Kościoła w szerokim zastosowaniu tego słowa, to Starożytni Godni bardzo trafnie stanowiliby antytyp połowy pokolenia Manasesa, którego dziedzictwo leżało na wschód od Jordanu. Jednakże z powodu podanego powyżej [mianowicie, że Starożytni Godni nie należą do Kościoła, prawdziwego lub nominalnego, zbliżającego się do tysiącletniego Królestwa] nie powinniśmy wnosić, by druga połowa pokolenia Manasesa miała stanowić typ Starożytnych Godnych [kursywa nasza]. Druga połowa pokolenia Manasesa i dziewięć pozostałych pokoleń Izraela zastępuje dziesięć pokoleń, stanowiąc typ całej klasy restytucyjnej [kursywa nasza]. Dziesięć jest liczbą doskonałości lub zupełności dla natur niższych od Boskiej”.
(52) Następnie brat Johnson napisał o połowie pokolenia Manasesa z jego dziedzictwem na wschód od Jordanu (w ziemi Galaad, Argob i Basan – 5Mojż. 3:13; Ter. Pr. ‘78, str. 52 i 53) jako stanowiącym typ „Godnych” (E 12,517; E 15, 528; porównaj z P ‘60,45; ‘63,45-46) wskazując w ten sposób, że Starożytni Godni są obecni na zasadzie reprezentacji w Młodocianych Godnych, tak jak to ma miejsce w obrazie Elizeusza (Ter. Pr. ‘73, str. 70, §16). Ziemia na wschód od Jordanu, od rzeki Arnon na północ łącznie z częścią Galaadu, była dana w dziedzictwo pokoleniom Rubena i Gada przedstawiając dziedzictwo Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii.
(53) Kogo więc przedstawia druga połowa pokolenia Manasesa, ta która dziedzictwo otrzymała z pozostałymi dziewięcioma pokoleniami po zachodniej stronie Jordanu? Skoro (a) ona była częścią dziesięciu pokoleń; skoro (b) jej dziedzictwo było po zachodniej stronie Jordanu, zamiast po wschodniej stronie (przedstawiającej ostateczne dziedzictwo w duchowym królestwie); skoro (c) była częścią pokolenia Manasesa i dlatego bardziej niż każde inne pokolenie była blisko spokrewniona z pierwszą połową tego pokolenia po wschodniej stronie Jordanu (która to połowa jest typem Godnych); i skoro (d) antytypowo pomiędzy wszystkimi należącymi do Kościoła, prawdziwego lub nominalnego, zbliżającego się do
kol. 2
Tysiącletniego Królestwa, nikt z niespłodzonych z Ducha nie jest tak blisko spokrewniony z Młodocianymi Godnymi w ich doświadczeniach związanych z poświęceniem i ich walce przeciwko grzechowi, błędowi, samolubstwu i światowości jak Poświęceni Obozowcy Epifanii wierzymy, że druga część pokolenia Manasesa, która uzyskała swoje dziedzictwo razem z dziewięcioma pokoleniami po zachodniej stronie Jordanu, stosownie obrazuje Poświęconych Obozowców Epifanii, którzy jeśli pozostaną wiernymi w swoim poświęceniu będą mieli najwyższe stanowisko wśród quasi-wybranych i dlatego najwyższe wśród wszystkich restytucjonistów, następne w zaszczycie, stanowisku i służbie po Młodocianych Godnych.
RODZINY ANTYTYPOWEGO GALAADA
(54) 4Mojż. 26:30-34; Joz. 17:2-6. Te teksty Pisma Świętego opisują rodziny męża Galaada syna Machira a wnuka Manasesa oraz ich dziedzictwo po zachodniej stronie Jordanu wśród dziewięciu i połowy pokolenia jako różnego od dziedzictwa dwóch i połowy pokolenia po wschodniej stronie Jordanu obejmującego ziemie Galaad. W Ter. Pr. ‘78, str. 58-60 mąż Galaad zdaje się przedstawiać tę całą część klasy restytucyjnej, która składa się z Poświęconych Obozowców Epifanii, najwyższej klasy z quasi-wybranych. Jego sześciu synów – Abiezer, Helek, Esryjel, Sychem, Semida i Hefer – wraz z ich rodzinami przedstawia sześć ogólnych grup tych, którzy ostatecznie będą z tej klasy w związku z otrzymaniem ich tysiącletniego i potysiącletniego dziedzictwa, widocznie zgodnie z sześcioma kontynentalnymi obszarami, na których oni się rozwijali – w Azji, Afryce, Ameryce Południowej, Australii, Europie i Ameryce Północnej.
CÓRKI SALFAADA
(55) Wśród tych, którzy stanowią rodzinę Galaada, są wymienione córki Salfaada, występujące w 4Mojż. 26:33; 27:1-11; 36; Joz. 17:3-6. Wiele próbnie usprawiedliwionych jednostek rozpoczyna jako części antytypowych córek Salfaada, ale ostatecznie się nie poświęca. Pomimo tego liczni pozostają lojalni wobec Jezusa jako Zbawiciela i wobec sprawiedliwości i tak stają się niepoświęconymi quasi-wybranymi. Ci, którzy w końcu są przedstawieni przez córki Salfaada mają pięć