Teraźniejsza Prawda nr 303 – 1979 – str. 28
218; E 6, str. 535. Obecny układ różni się nieco od tego u Izaj. 41:19. Gałęzie sosnowe przedstawiają tylko próbnie usprawiedliwionych quasi-wybranych, włączając Poświęconych Obozowców Epifanii, podczas gdy gałęzie mirtowe przedstawiają Młodocianych Godnych.
„TEGO CO USTANIE”
(47) Zach. 11:16. Jak wykazano w Ter. Pr. ‘33, str. 19-23 zdają się tu być wymienione cztery klasy ludu Bożego – Maluczkie Stadko („nie będzie obłąkanych – w oryginale »odciętych« – nawiedzał”), Młodociani Godni („jagniątek – w oryginale »młodego« – szukał”), Wielka Kompania („złamanego”) i próbnie usprawiedliwieni, którzy się nie poświęcili („tego, co ustanie”). Ci z czwartej klasy, którzy pozostaną lojalni wobec okupu i sprawiedliwości, będą quasi-wybranymi. Głupim i nie przynoszącym pożytku pasterzem z wierszy 15-17, wierzymy, jest J.F. Rutherford, który w procesie chwytania w swe ręce władzy stopniowo coraz bardziej oddalał się od większości nauk Prawdy i praktyk danych przez Pana za pośrednictwem brata Russella. J.F.R. nie służył, nie pocieszał i nie usiłował pojednać się z tymi, którzy opierali się jego uzurpacjom, ani nie starał się o Młodocianych Godnych (ponieważ zaprzeczał ich istnieniu – E 4,336-340), nie uzdrawiał Wielkiej Kompanii (gdyż zaprzeczał jakoby była klasą duchową), ani nie karmił próbnie usprawiedliwionych (zaprzeczał bowiem istnieniu takiej klasy – E 4,341-354).
(48) Obecnie rozważymy kilka zarysów dowodów mających związek tak z potysiącletnim jak i z tysiącletnim dziedzictwem quasi-wybranych.
TYSIĄCLETNIA I POTYSIĄCLETNIA ANTYTYPOWA MARIA
(49) W 2Mojż. 15:1-21 występuje typ chóru Alleluja, symbolicznych niebios i ziemi, rozpoczętego po zniszczeniu upadłych aniołów i odstępczych ludzi przy końcu Małego Okresu. Mojżesz (w. 1) jest typem Jezusa i Kościoła jako natchnionego Boskiego kompozytora tego cudownego hymnu zbawienia. Synowie (płci męskiej) Izraelscy łączący się w tej pieśni są typem Starożytnych Godnych i Młodocianych Godnych oraz Wielkiej Kompanii i bardzo prawdopodobnie także pokutujących i odrodzonych aniołów. Tak więc są cztery, a prawdopodobnie pięć duchowych klas,
kol. 2
które połączą się w tym chórze Alleluja w niebie.
(50) Z drugiej strony Maria i pozostałe niewiasty Izraelskie (w. 20, 21) są typem dwóch ziemskich klas: Maria prowadząca niewiasty w śpiewaniu tej pieśni jest typem quasi-wybranych, szczególnie Poświęconych Obozowców Epifanii i „wierzących Żydów, którzy w czasach Starego Testamentu nie byli wierni na tyle, by stać się Starożytnymi Godnymi, ani w Wieku Ewangelii dostatecznie wiernymi, by zostać przeniesionymi z Mojżesza do Chrystusa … i wierzących pogan w Wieku Ewangelii, którzy choć wierni do śmierci w usprawiedliwieniu nie poświęcili się”. Pozostałe niewiasty przedstawiają niewybranych „niewierzących Żydów i pogan z czasów przedtysiącletnich, którzy będą wiernymi jako restytucjoniści”. Jak Maria przewodziła w śpiewie pozostałym niewiastom, które po niej powtarzały refren, tak quasi-wybrani, pierwszorzędna klasa restytucjonistów, szczególnie Poświęceni Obozowcy Epifanii, poprowadzą w chórze Alleluja na ziemi, a niewybrani, drugorzędna klasa restytucjonistów, będą po nich powtarzać śpiewając ten wspaniały hymn (Obj. 5:13; zobacz szczegóły w Ter. Pr. ‘49, str. 34-40). Ten bliski związek między quasi-wybranymi, szczególnie Poświęconymi Obozowcami Epifanii a Starożytnymi i Młodocianymi Godnymi w ich służbie tysiącletniej jest pokazany przez Marię, która przemawiała jako siostra Aarona (w. 20), gdyż Aaron na czas Tysiąclecia i Mały Okres jest typem Godnych jako mówczych narzędzi Chrystusa wśród ludzi (par. 16 i 17). Antytypowa Maria, quasi-wybrani, szczególnie Poświęceni Obozowcy Epifanii, będą specjalnymi pomocnikami, symboliczną siostrą, Starożytnych i Młodocianych Godnych, aratytypowego Aarona.
DRUGA POŁOWA POKOLENIA MANASESA
(51) W E 4, str. 450 i 451 br. Johnson wykazał, że dziedzictwo 21 pokolenia po wschodniej stronie Jordanu (4Mojż. 32; Joz. 1:12- 15) jest typem tysiącletniego i potysiącletniego dziedzictwa Maluczkiego Stadka (Ruben [oto syn], pierworodny), Wielkiej Kompanii (Gad [szczęście, huf, wojsko] – 1Mojż. 30:11; 49:19; Izaj. 65:11) i Młodocianych Godnych (połowa pokolenia Manasesa [powodujący zapominanie]). „Starożytni Godni [osobiście] zostali całkowicie opuszczeni w tym obrazie z następującego powodu: Układ tego typu z konieczności wyklucza Starożytnych Godnych [osobiście] z obrazu, ponieważ Izrael