Teraźniejsza Prawda nr 303 – 1979 – str. 27
odpowiednio są przedstawieni przez 60 królowych Salomona, które spośród odpowiednich trzech grup niewiast były z nim w najbliższym związku. Następny stopień bliskiego pokrewieństwa obejmuje Młodocianych Godnych, dlatego oni w swoich 80 podziałach są przedstawieni przez 80 założnic Salomona, które pozostawały w następnym stopniu pokrewieństwa z nim. Następny stopień bliskiej zależności dotyczy Poświęconych Obozowców Epifanii, dlatego są oni dobrze przedstawieni przez panny, które łączył z Salomonem następny stopień bliskich stosunków, chociaż nie związków małżeńskich z nim. Ich stanowisko w inny sposób jest zobrazowane przez Izraelitów w obozie, które jest niższym stanowiskiem, aniżeli zajmowane przez członków Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych zobrazowanych przez lewitów na dziedzińcu. I tak jak członkowie Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych oni są „bez liczby”, gdyż nie ma określonej liczby dla którejkolwiek z tych trzech klas (szczegóły zobacz w P ‘72,76).
(43) Izaj. 35:2. Podczas gdy między innymi rzeczami w 35 rozdziale Izajasza ,,pustynia” i „miejsce leśne” mają bez wątpienia literalne zastosowanie to jednak należy zauważyć, że w E 17,330-332 (szczególnie str. 331 u góry) brat Johnson nadaje im także symboliczne znaczenie. On wskazuje, że „wody” i „potoki” z wiersza 6 przedstawiają Prawdę Słowa Bożego i że „miejsce suche” z wiersza 7 przedstawia „to co było pozbawione Prawdy”. Podczas restytucji „pustynia … rozraduje się i zakwitnie jako róża. Ślicznie zakwitnie i radując się weselić się będzie z wykrzykaniem; chwała Libanu [biały – aluzja do sprawiedliwości Królestwa] będzie jej dana, i ozdoba [wspaniałość] Karmelu [owocny – Starożytni i Młodociani Godni] i Saronu [równina – quasi-wybrani]. One [miliony odkupionych na ziemi] ujrzą chwałę PAŃSKĄ [w tym poetyckim paralelizmie »chwała Jehowy« odnosi się do wymienionej wcześniej »chwały Libanu«] i ozdobę Boga naszego [paralelizm tutaj odnosi się wstecz do »ozdoby Karmelu i Saronu«]” (porównaj E 12,518, 519).
(44) Wielka i chwalebna zmiana dla rodzaju ludzkiego jest tu opisana pod figurą spustoszonego obszaru pustynnego przekształconego w bujną roślinność, gdyż „wody na puszczy wynikną, a potoki na pustyniach” – podobnie jak miejsce suche ludzkość zostanie odświeżona i odmłodzona wodami Prawdy (porównaj Ps. 72:6), ponieważ Bóg chce, aby wszyscy
kol. 2
ludzie byli zbawieni i przyszli do dokładnej znajomości Prawdy (1Tym. 2:4; Jer. 31:34). Chwała Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, szczególnie jak one będą się objawiać w Starożytnych i Młodocianych Godnych (antytypowa góra Karmel, która góruje i wznosi się ponad równiną Saronu) i quasi-wybranych (antytyp Saronu), będą widziane przez całą ludzkość (Izaj. 40:5), gdyż pod kierunkiem Starożytnych i Młodocianych Godnych quasi-wybrani nawrócą cały świat pogański do prawdziwej wiary i sprawiedliwości klasy restytucyjnej (Dz. 15:16, 17). Oczywiście równina Saronu nie była tak wyniesiona jak góra Karmel, ani quasi-wybrani nie będą tak wyniesieni jak Godni, którzy dostąpią „lepszego zmartwychwstania” (Żyd. 11:35; Ter. Pr. ‘67, str. 53, kol. 2; ‘67, str. 41, kol. 1; E 4, 348- 351).
MIRT, AKACJA I SOSNA
(45) Izaj. 41:19. Poświęceni Obozowcy Epifanii i pozostali quasi-wybrani, jako dwie spośród siedmiu zbawionych klas rodzaju ludzkiego, są symbolizowani oddzielnie przez dwa spośród siedmiu rodzajów drzew wymienionych w zacytowanym tekście. Wyjaśniony w P ‘67,71-76 tekst i kontekst ma tysiącletnie zastosowanie (porównaj Ps. 107:35; Izaj. 35:6, 7; 44:3; Ezech. 36:25-27; E 15, 559, 560; E 17, 331). Cedry, wyborne cedry (akacja) i sosna (popr. mirt) z Izaj. 41:19 przedstawiają odpowiednio w skali wstępującej trzy klasy restytucjonistów, którzy będą mieli życie wieczne na ziemi – zbawionych niewybranych, quasi-wybranych i Poświęconych Obozowców Epifanii. Drzewo oliwne, jedlina, wiąz (popr. sosna) i bukszpan przedstawiają odpowiednio w skali zstępującej cztery klasy wybranych, które ostatecznie otrzymają życie wieczne w niebie – Maluczkie Stadko, Starożytni Godni, Wielka Kompania i Młodociani Godni. Kiedy te klasy zostaną doprowadzone do ich stanowisk tysiącletnich, to one, a szczególnie Maluczkie Stadko, przy pomocy pozostałych wybranych klas usuną pustynię, warunki pustynne wśród ludzkości (P ‘67,24, par. 3, 75).
(46) Neh. 8:15 wymienia pięć rodzajów gałęzi drzew używanych do budowy kuczek na święto kuczek. To przedstawia pięć klas w ich klasowych stanowiskach: Maluczkie Stadko (drzewo oliwne), próbnie usprawiedliwionych (sosna), Młodocianych Godnych (mirt), Wielką Kompanię (palma) i członków wtórej śmierci (drzewo gęste). Porównaj E 10, str. 183,