Teraźniejsza Prawda nr 303 – 1979 – str. 22
nadawało się do przyswojenia przez nas. Jak długo On je używał dla Siebie, tak długo nie mogły być użyte przez nas jako równoważna cena i w konsekwencji jako nasz pokarm w celu uzyskania żywota wiecznego.
JEZUS ŻYWYM CHLEBEM
W Ew. Jana 6:51 Jezus wytłumaczył „Jamci jest chleb on żywy, którym z nieba zstąpił: jeźliby kto jadł z tego chleba, żyć będzie na wieki; a chleb, który ja dam, jest ciało moje, które ja dam za żywot świata”. Przez wyrażenie, że daje Swoje ciało za żywot świata On miał na myśli, że odda, lub ofiaruje, Swoją doskonałą (przaśną) ludzką naturę, w tym celu aby świat przez przyjęcie Jego ofiary i przez przyswojenie (jedzenie) Jego ludzkich praw i doskonałości, dobrowolnie oddanych na jego rzecz, mógł mieć doskonałą ludzką naturę („to, co było zginęło” – Mat. 18:11).
Ten chleb jest przewidziany dla wszystkich, którzy przyjdą do Boga w sposób ustalony przez Niego i dla tych, którzy pragną odrodzenia. Chleb ten musi być przyjęty, przyswojony i oceniony (strawiony) zanim kogokolwiek ubłogosławi, tak w tym, Wieku Ewangelii, jak i w „przyszłym wieku”, Wieku Tysiąclecia. Wszyscy, którzy będą chcieli odzyskać to, co zostało stracone będą musieli przyjąć okup i jako wynik zyskać restytucję, tzn. przywrócenie ludzkiej doskonałości. To przywrócenie ludzkiej doskonałości jest zaliczane wierzącym Wieku Ewangelii a będzie dane aktualnie rodzajowi ludzkiemu w Wieku Tysiąclecia.
Jezus przez wyrażenie w Ew. Jana 6:51: „chleb, który ja dam, jest ciało, które ja dam za żywot świata”, miał na myśli dwie rzeczy: (1) Oddanie przez Siebie doskonałej ludzkiej natury i życia z jego prawem do życia i prawami życiowymi na śmierć, aby następnie przez akt kupna stać się pokarmem dającym życie światu. To daje do zrozumienia, że to życie musi być i pozostawać złożone w odniesieniu do osobistego korzystania z niego, na ile to dotyczy Jego własnej egzystencji – inaczej świat nie mógłby go użyć w formie pokarmu, ponieważ nie byłoby dostępne do tego celu, gdyby Jezus je wycofał używając dla Siebie Samego; i (2) Udzielenie przez Niego tego pokarmu rodzajowi ludzkiemu, tak złożonego i nie cofniętego, odbywa się w dwóch częściach: po pierwsze udzielenie wybranym tego Wieku, po drugie niewybranym, po ustanowieniu ziemskiej fazy Królestwa Bożego,
kol. 2
aby wiernie korzystając z niego mogli żyć wiecznie.
TYP WIELKANOCY
W typie Wielkanocy nadproże i odrzwia każdego domu, w którym Izraelici spożywali baranka Wielkanocnego, były pokropione krwią spożywanego baranka. To samo dotyczy tych wszystkich, którzy chcą „jeść ciało Syna człowieczego” „Baranka wielkanocnego … Chrystusa” (1Kor. 5:7), tzn. uczestniczyć i przyswajać sobie przez wiarę Jego zasługę okupową oraz dostąpić usprawiedliwienia przed Bogiem. Muszą oni wszyscy uznać i posiąść wartość krwi – drogocennej życiodajnej krwi – wylanej za wszystkich, aby cały świat doznał odpuszczenia grzechów (1Jana 2:2).
Z tego widzimy, że nasz tekst mówi o najwartościowszym znanym pokarmie i napoju, o ciele i krwi największego daru Boga dla ludzkości. Jezus o tym powiedział (w. 55): „Albowiem ciało moje prawdziwie jest pokarm, a krew moja prawdziwie jest napój”. Żaden inny chleb nie ma tej wartości i żaden inny napój nie może być tak cennym jak ten.
Przez Swoją wielką ofiarę nasz Pan Jezus Chrystus „i śmierć zgładził [łamiąc i znosząc jej władzę nad człowiekiem], i żywot na jaśnię wywiódł i nieśmiertelność przez Ewangelię” (2Tym 1:10). Nauki Jezusa i Apostołów „na jaśnię wywiodły żywot” – restytucję lub przywrócenie życia rodzajowi ludzkiemu (zobacz np. Dz.Ap. 3:19-21), opartą na zasłudze ofiary Odkupiciela. Prócz tego „na jaśnię wywiodły nieśmiertelność” – stan Boskiej natury, który nie podlega zniszczeniu, rozkładowi, śmierci, stan, w którym każda jednostka ma życie wrodzone ,,życie w samym sobie” (Jan 5:26; zob. A, rozdz. 10).
„ŻYWOT W SOBIE” A „ŻYWOT WIECZNY”
Rezultatem symbolicznego spożywania ciała i picia krwi Syna człowieczego przedstawionych w naszym tekście jest uzyskanie „żywota w sobie” i „żywota wiecznego”. ,,Żywot w sobie” odnosi się do nieśmiertelności. Tylko tym, którzy symbolicznie jedzą ciało Jezusa i piją Jego krew, jako członkowie jednego „ciała Chrystusowego”, Maluczkie Stadko, 144.000, wybranym podczas Wieku Ewangelii, może być udzielona nieśmiertelność, Boska natura (1Kor. 15:53, 54; 2Piotra 1:4), w pierwszym (głównym) zmartwychwstaniu (Obj. 20:4, 6) – „nad tymi wtóra śmierć mocy nie ma”, oni