Teraźniejsza Prawda nr 302 – 1979 – str. 9
ekspertem od zagadnień dotyczących bilansów płatniczych, rozważano podczas dyskusji w Princeton przerażające prognozy ekonometryczne, które wywołały panikę wśród europejskich liderów w Kopenhadze. O ile był wynik, to tylko w postaci bardziej niszczycielskiej powtórzonej debaty. Mówcy powstawali kolejno, aby dać upust swojej »głębokiej obawie” i »niepokojącej trosce« lub wyrazić pilne życzenie dyskusji na temat sposobów zastosowania kierownicy i hamulców zanim runie cały system”.
KRYZYS W STANACH ZJEDNOCZONYCH I KRYZYS DOLAROWY
Na początku 1933 roku, gdy prezydent Stanów Zjednoczonych F.D. Roosevelt usunął ogniwo wiążące dolar ze złotem, cena złota stopniowo rosła w wyniku manipulacji rynkowych. Wówczas szybko ustalił cenę złota na poziomie 35 dolarów za uncję i, w celu powstrzymania prywatnych osób od ciągnienia zysków ze wzrostu dolarowej ceny złota, zniósł prawo do prywatnego posiadania złota w sztabach, złotych monet i papierów pokrytych złotem oraz wezwał wszystkich posiadaczy takich wartości do przekazania swoich holdingów rządowi. To zarządzenie konfiskacyjne wymagało, aby prywatni posiadacze złota oddali je do skarbu państwa po cenie 20,67 dolara za uncję. Przez ten akt wywłaszczeniowy obywatele Stanów Zjednoczonych zostali ograbieni z prywatnej własności i otrzymali papierowe banknoty za złoto, które mogliby sprzedać na rynku z zyskiem i to po cenie wielokrotnie wyższej. W międzyczasie otrzymany za złoto pieniądz papierowy stracił wiele ze swej mocy nabywczej.
Rząd Stanów Zjednoczonych nie tylko w ten sposób oszukał swoich obywateli, lecz także przez nierozważne i nadmierne wydatkowanie, niepotrzebne trwonienie, popieranie inflacji, niedostateczne podtrzymywanie dolara i drukowanie wielkiej ilości papierowych pieniędzy w celu spłaty swoich zobowiązań oszukuje w ogóle swoich obywateli, ponieważ wszystkie te czynniki przyczyniły się do utraty zaufania w wartość dolarów otrzymywanych w ramach spłacanych zobowiązań dłużnych przez Stany Zjednoczone. Nadzwyczajne środki, podjęte niedawno przez prezydenta Cartera w celu zapobieżenia dalszej dewaluacji dolara, powodują dalsze obciążenia obywateli Stanów Zjednoczonych, gdyż wywołują wzrost stawek procentowych od pożyczek
kol. 2
pieniężnych i mogą doprowadzić do recesji. Już wysokie i nadal rosnące opodatkowanie wywoływało i wywołuje bunt obywateli, przeciw tak wysokim podatkom, w Kalifornii i gdzie indziej.
W wydaniu sierpniowym Atlantic Monthly w artykule pod tytułem. Niewiarygodne kurczenie się dolara”, Martin Meyer stwierdza:
,,Inflacja w Ameryce nie tylko niszczy i demoralizuje własne społeczeństwo, lecz także posługując się wyrażeniami (Winstona] Churchilla »oszukuje naszych wierzycieli Narody posiadające dolary w swych rezerwach mają prawo oczekiwać od nas najlepszych wysiłków w celu podtrzymania wartości tych dolarów przez ograniczanie naszego krajowego deficytu budżetowego i deficytu w naszym bilansie płatniczym. Obstawanie przy naszej możliwości drukowania pieniądza światowego, w czasie gdy świat wolałby w inny sposób otrzymywać swój pieniądz, nie przysparza nam dobrej opinii, raczej wyrobi nam reputację oszustów. A … z tym nie będziemy mogli zajść daleko”.
Rząd Stanów Zjednoczonych utrzymuje rosnący chwiejny deficyt wynoszący około 75— 100 miliardów dolarów rocznie nawet w sprzyjających warunkach pokoju, a koszt obsługi tych długów jest składany (prawie 44 miliardy dolarów w 1978 roku). Prezydent Carter ustalił obecnie budżet na rok 1979 w kwocie przekraczającej pół biliona dolarów. ,,Prowizoryczny pułap” narodowego zadłużenia podnosi się wciąż na nowo. Obecnie wynosi 798 miliardów dolarów! Deficytowe wydatki podwoiły dług narodowy w ostatniej dekadzie, a bieżąca dekada postawi Stany Zjednoczone w obliczu długu narodowego w wysokości biliona dolarów!
Na dorocznej konferencji Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Monetarnego, 135 ministrów finansów i ponad 3000 ekspertów finansowych i ekonomicznych przepowiedziało zgon dolara Stanów Zjednoczonych jako waluty Europy i ogłosiło ECU, nową globalną walutę, która ma być wprowadzona w miejsce dolara.
Powyższe informacje traktują krótko pewne problemy finansowe władz cywilnych w chrześcijaństwie, lecz my powinniśmy zachować w pamięci proroctwo Obj. 16:19: ,,miasto wielkie (wielki Babilon) na trzy części rozerwane” przed doznaniem „zapalczywości gniewu Bożego”. Tak więc czytamy w Z 1896, kol. 2, że ,,wielkie systemy: religijny, socjalny i cywilny, które obecnie łącznie stanowią