Teraźniejsza Prawda nr 302 – 1979 – str. 5
świętych” Apostoł wymienia następujące: „Także sprośność, i błazeńskie mowy, i żarty [rozwiązłe żarty, Diaglott], które nie przystoją [nie są stosowne, ASV]”. W ten sposób nam jako ludowi Bożemu radzi unikać niemoralnych konwersacji, wszelkich ordynarnych, wulgarnych i rozpustnych lubieżnych] rozmów, wszelkich przejawów humoru zawierających sugestię profanacji i występnego życia uprawianych przez wielu wykształconych i dowcipnych ludzi oraz powszechnie używanych w telewizji, radiu i publikacjach tego złego dnia. Nie rozumiemy, by Apostoł występował tutaj przeciwko temu, co określa się mianem nieszkodliwych żartów. Właściwie zastosowany humor często pomaga słudze Bożemu i jego słuchaczom.
W miarę jak studiujemy Pismo Święte, szczególnie słowa Boga i Chrystusa (który jako Logos lub Słowo przemawia za Niego) zapisane w nim i słowa innych, których On uznaje lub nie, otrzymujemy pomoc w rozpoznaniu pod jakim względem naśladujemy Boga w słowie. W miarę jak coraz bardziej naśladujemy Go w słowie nasze mowy stają się coraz wdzięczniejsze, sprawiedliwsze, czystsze, piękniejsze, wznioślejsze, szlachetniejsze, taktowniejsze , bardziej pomocne, milsze, .grzeczniejsze, bardziej miłujące, wielkoduszne itd.
Dalszymi tekstami, które będą pomocne w związku z tym są: Ps. 10:4-7; 12:4, 5; 15; 19:15; 39:2; 50:23; 63:6, 7; 77:13; 120:2; 140: 12; Przyp. 10:13, 14; 15:1-4, 23, 28; 18:21; Kaz. 5:1; Mat. 12:31-37; Łuk. 4:22; 6:45; Koi. 4:6; 1Tym. 4:12; Tyt. 2:8; 3:2; Jak. 1:19, 26; .3:2-13.
NAŚLADOWANIE BOGA W DZIAŁANIU
(5) Postępujemy za naszym Niebieskim Ojcem, w sensie naśladowania Go, wtedy gdy Go naśladujemy w naszym działaniu lub naszych czynach. Rzeczywiście wielkie i bardzo liczne są czyny Boga dokonywane szczególnie przez Chrystusa w stworzeniu, opatrzności, wybawieniu, nauczaniu, usprawiedliwieniu, uświęceniu i wyzwoleniu. Są one zupełnie odłączone od grzesznego działania i są w zupełnej harmonii z zasadami prawdy, sprawiedliwości i świętości i z nich wypływają. Aby przygotować siebie do naśladowania Boga w Jego działaniu powinniśmy coraz bardziej powstrzymywać się przed popełnianiem grzesznych, błędnych, samolubnych i światowych czynów. To obejmuje wymienione w 4 rozdziale
kol. 2
do Efezjan czyny lubieżne, nieczyste, chciwe, grabieżcze, nacechowane gorzkością, gniewem i złością. W miarę jak my coraz bardziej porzucamy złe i niepożądane czyny, to stopniowo przygotowujemy się do użycia tego, co stanowi nasze ludzkie wszystko – czas, talenty, środki itd. – do dobrego działania, takiego jakim jest Boskie, i naśladowania Go w ten sposób.
Ma się rozumieć, że wiele jest Boskich czynów, jakich my oczywiście nie możemy dokonywać albo dokonujemy, ale nie w tej samej mierze lub tym samym sposobem co Bóg. W najlepszym razie jesteśmy w najwyższym stopniu ograniczeni w tym co możemy zdziałać w porównaniu z Boskim działaniem.
Co się tyczy czynów stwarzania, to my, na przykład, mamy przywilej pomagania w stwarzaniu nowego serca, umysłu i woli w innych. A co do opatrznościowych i kształcących czynów to, na przykład, mamy przywilej naśladowania Boga w różnych sposobach zabezpieczania bytu i kształcenia nowych duchowych i naturalnych dzieci.
Nie możemy naśladować działania Boga w usprawiedliwianiu drugich przez wiarę w Chrystusa, chociaż możemy ich prowadzić do Niego po usprawiedliwienie. Lecz jeśli chodzi o uświęcenie możemy przez odpowiednie działanie uczestniczyć we własnym uświęceniu (3Mojż. 20:7, 8; 1Tes. 4:13 ([Komentarze Manny z 3 lutego]; 1Piotra 1:15, 16; 3:15; Jan 17:17) i pomagać innym. Możemy także pracować w kierunku naszego własnego wyzwolenia i innych w obecnym życiu i przez wieczność.
W związku z tym będą pomocne następujące teksty Pisma Świętego: Ps. 143:5; Mat. 5:44; 7:21-23, 24-27; Łuk. 6:27-35, 46-49; Jak. 1:22-25; 2:14-26; 4:17; 3Jana 11.
Ufamy, że wszyscy nasi czytelnicy, jako drogie dzieci, będą obficie błogosławieni przez wierne praktykowanie i używanie rocznego tekstu i jego kontekstu, a także niniejszego artykułu na jego temat, jako specjalnej pomocy do usuwania złego i niewłaściwego postępowania i do postępowania za naszym Niebieskim Ojcem w sensie naśladowania Go w myślach, motywach, cechach charakteru, słowach i czynach.
Jeśli nie zaprzestaniemy złego i niewłaściwego postępowania, to nie spodziewajmy się zostać przedtysiącletnim nasieniem Abrahama i jako takie mieć udział w Królestwie, czy to jako nowe stworzenia czy jako jednostki poświęcone, Duchem oświecone, lecz niespłodzone.