Teraźniejsza Prawda nr 301 – 1978 – str. 92
że bardzo wzrosło zainteresowanie tą klasą wywołane artykułem, który po raz pierwszy ukazał się w Teraźniejszej Prawdzie ’57, nr 175, str. 1-23 i ’58, nr 176, str. 10-16, my mamy przyjemność w ponownym przedstawieniu go tutaj z pewną ilością ważnych dodatków. Ażeby ten przedmiot lepiej zrozumieć ważnym jest, abyśmy opierając się na Piśmie Świętym, rozumie i faktach zrozumieli, że od początku czasu ucisku w 1914 roku (a) żyjemy w okresie Epifanii lub Apokalipsy wtórego przyjścia naszego Pana (zobacz T.P. ’73, str. 7-15 i 29-36), (b) drzwi wejściowe do wysokiego powołania zostały zamknięte (zobacz, na przykład Amos 9:13; Obj. 7:1-3 i wiele innych dowodów w T.P. nr 264/265 i BS extra nr 51), (c) ostatnie dwie klasy wybranych – Wielka Kompania (Obj.7:14) i Młodociani Godni stanowiący antytypowy dziedziniec przybytku lub świątyni epifanicznej w skończonym obrazie – jako klasy były w procesie rozwoju (zobacz E 4, Wybrani Epifanii; T.P. nr 270/271, 273/274 i 275). Powinniśmy także pamiętać o tym, że (d) Epifania lub Apokalipsa jako okres ciągnie się dalej od października 1954 roku (zobacz T.P. nr 266, str. 7-15 i nr 267/268, str. 29-36), chociaż w sensie ograniczonym (40 lat) zakończyła się w tym czasie – data wyraźnie zaznaczona w Boskim planie (pokazana w 3Moj. 12; Mat. 25:1-12; Jan 9:14; 11:9; w drugim pobycie Mojżesza na górze itd.; porównaj T.P. ’59, str. 176-179), a także zakończyło się powołanie do klasy Młodocianych Godnych dla dalszych jednostek mogących się poświęcić (E 10, str. 114). Podczas gdy my rozumiemy, że sporo pracy w kierunku rozwoju obozu epifanicznego – który składa się z jednostek quasi-wybranych (E 10, str. 209, 672) – było wykonanej w czasie Epifanii w jej sensie ograniczonym, a nawet przez brata Russella i innych w Paruzji (zobacz, np. E 14, str. 226), to jednak rozumiemy także, że od października 1954 roku rozwój obozu epifanicznego wszedł w nową wyraźną fazę rozwoju.
(2) W T.P. ’54, str. 48, nr 155 i ’60, str. 70, nr 190 („Królowa z Saby – Typ i Antytyp”) byli przedstawieni Poświęceni Obozowcy Epifanii, najwyższa klasa spośród quasi – wybranych. Było tam wykazane, że zupełna liczba wybranych miała być skompletowana około października 1954 roku w swym członkostwie (chociaż nie w ostatecznym rozwoju), a po tej dacie wszyscy, którzy mieli się poświęcić nie mieli posiąść stanowiska wśród
kol. 2
wybranych na epifanicznym dziedzińcu, jak to poprzednio miało miejsce, ale zamiast tego mieli przez to uzyskać najwyższe stanowisko w obozie epifanicznym wśród quasi – wybranych. Ci quasi – wybrani, szczególnie ci spośród nich, którzy poświęcą się przed rozpoczęciem się restytucji, przez co otrzymają najwyższe stanowisko w obozie epifanicznym jako Poświęceni Obozowcy Epifanii, będą coraz bardziej wysuwać się na czoło w miarę postępu czasu poza październik 1954 roku. Te fakty pobudziły i będą dalej pobudzać do stawiania licznych stosownych pytań. Dlatego wierzymy, że przestudiowanie zagadnienia quasi – wybranych oraz ich miejsca w planie Bożym przed Tysiącleciem, podczas Tysiąclecia i po Tysiącleciu, a także niektórych związanych z tym zagadnieniem pozycji, będzie na czasie i korzystne dla wszystkich. Epifanią oświeceni bracia szczególnie powinni starać się dobrze poznać wszystkie szczegóły związane z tym tematem.
(3) Jeśli to jest możliwe dobrym byłoby określanie pojęć biblijnych, łącznie z klasami ludu Bożego, terminami występującymi w Biblii. Jednakże czasami jesteśmy zmuszeni nauki znajdujące się w Piśmie Świętym określić terminami, których jako takich w nim nie ma w tym celu, aby jasno i biblijnie rozróżnić między różnymi fazami przedmiotu, np. próbnym i ożywionym usprawiedliwieniem lub między klasami, np. Starożytnymi Godnymi i Młodocianymi Godnymi. Klasa, którą obecnie omawiamy w odniesieniu do okresu Tysiąclecia jest nazwana w Piśmie Świętym „synami” (Joel. 2:28; Izaj. 60:4). Ale także np. aniołowie (1Moj. 6:2, 4; Ijob 1:6; 2:1) i Maluczkie Stadko (2Kor. 6:18; 1Jana 3:1, 2) są nazwani „synami”, dlatego jeśli chcemy jasno odróżnić pomiędzy rozmaitymi klasami „synów” nie możemy żadnej z nich nazwać „synami” bez użycia dodatkowych wyjaśniających słów. Z tego powodu naśladujemy brata Johnsona, który wskazał drogę do określenia tej klasy, która będzie stanowić „synów” Tysiąclecia, jako „quasi-wybranych” i także dlatego, że ono bliżej ją określa.
(4) Łaciński przedrostek quasi znaczy jak gdyby. Przedrostek ten wyraża myśl czegoś prawie, widocznie, ale nie aktualnie tak. W najszerszym znaczeniu używamy terminu quasi – wybrani do określenia wszystkich wierzących „z okresów poprzedzających Tysiąclecie” (P ’26, 118, kol. 2, u dołu) począwszy od czasów Adama, którzy stali się jak gdyby, prawie, lub widocznie wybranymi, chociaż aktualnie nie zostali wybranymi.