Teraźniejsza Prawda nr 301 – 1978 – str. 86
nie są w świątnicy typem zarodkowych nowych stworzeń w usprawiedliwionych ludzkich ciałach, jak to ma miejsce z pięcioma słupami w obrębie pierwszej zasłony, ponieważ pierwsze były osadzone na piedestałach srebrnych, natomiast drugie pokazują, że są typem nowych stworzeń jako będących w usprawiedliwionych ludzkich ciałach, przez osadzenie ich na piedestałach miedzianych (2Moj. 26:37). Stąd deski nie są typem nowych stworzeń w ogóle, a o wiele mniej drągi mogłyby być typem nowych stworzeń, ponieważ one nie miały piedestałów, lecz były przymocowane do desek złotymi kolcami (2Moj. 26:29). Rozważania te dowodzą, że istnieje co najmniej różnica w symbolicznym znaczeniu desek i 5 słupów w świątnicy, a ta różnica zawiera w tych słupach, przedstawiających typowo zarodkowe nowe stworzenia, coś dodatkowego do tego, co reprezentują typowo deski. Ponieważ jednak deski i słupy miały podobną usługę – podtrzymywania przybytku – dlatego z tego punktu widzenia są typem podobnych rzeczy. Z tego powodu rozumiemy, że słupy są typem rzeczy dodatkowych do nowych stworzeń – rzeczy podobnych do tych przedstawionych przez deski.
Stąd rozumiemy, że słupy są typem dwóch zestawów rzeczy: nowych stworzeń i pewnych ksiąg biblijnych, a z powodu ich podwójnych antytypów były skonstruowane nieco inaczej niż deski. Dlatego rolą i usługą ksiąg biblijnych, jako podwaliny, jest podtrzymywanie Chrystusa, jako rzeczywistego Przybytku Boga, a ponieważ widzimy, że w Biblii jest 66 ksiąg i że było 66 części typowego przybytku, który jako podstawa podtrzymywał płócienne opony i ich przykrycia, które szczególnie były typem Chrystusa, jako rzeczywistego Przybytku Boga, to wnioskujemy ze zgodności odpowiedników w tym zakresie, że deski, drągi i słupy są typem 66 ksiąg Biblii. W ten sposób przez strukturę przybytku Bóg dał nam pozytywny typowy dowód, że kanon Pisma Świętego wyklucza z Biblii księgi apokryficzne, które według nauk Kościoła Rzymskokatolickiego są częściami Biblii.
SZCZEGÓŁOWY ZARYS TEGO OBRAZU
Dostrzegamy, że z jednego punktu widzenia było 15 drągów, a z innego było ich 9. Jeśli liczymy drągi jako oddzielne sztuki, to było ich 15, ale jeśli liczymy je jako zestawy rzędów, to liczba ich wynosiła 9 (2Moj. 26:26-28). Krótko przedstawimy powody,
kol. 2
dla których wierzymy, że Pan używa drągi jako rzędy w typowym przedstawieniu liczby ksiąg, dla których były one wyznaczone jako typy: według naszego zrozumienia one są typem tych czysto historycznych ksiąg Starego Testamentu, które podtrzymują historycznie i wiążą razem księgi Pisma Świętego w logiczną całość. Złote kolce wskazują typowo, że one są w Boski sposób upełnomocnione do wykonywania takiej działalności. Podajemy tych dziewięć następujących czysto historycznych ksiąg, według naszego zrozumienia tej sprawy: 1Mojżeszowa, Jozuego, Sędziów, 1Samuelowa, 2Samuelowa, 1Królewska, 2Królewska, 1Kronik i 2Kronik. Księgi te nie są podobne do pozostałych ksiąg biblijnych, ponieważ są całkowicie historycznymi w odróżnieniu od biograficznych i dydaktycznych, a ich historie stanowią tło i podporę dla religii objawionej w Słowie.
Takie księgi jak: Ruty, Ezdrasza, Nehemijasza i Estery są biograficznymi a nie historycznymi księgami, natomiast 2Mojżeszowa, 3Mojżeszowa, 4Mojżeszowa, 5Mojżeszowa itd., chociaż zawierają nieco historii, jako różnej od biografii, są mniej lub więcej dydaktycznymi księgami zawierającymi prawa itd. Ale dziewięć wyżej wymienionych stanowi księgi czysto historyczne a ich historie są takiego charakteru, iż stanowią tło i podporę dla religii objawionej w Biblii, tak w związku z jej typami jak i jej antytypami. Właśnie z powodu tego ich szczególnego stosunku do religii objawionej w Biblii podtrzymują one i wiążą razem historycznie księgi biblijne jako logiczną całość, a ten ich specjalny stosunek do innych ksiąg Biblii jest nader trafnie przedstawiony w typie przez drągi, które podtrzymywały, wiązały razem i utrzymywały w miejscu deski przybytku.
ZNAMIENNY SYMBOLIZM W DRĄGACH
W godny uwagi sposób Pan wskazał, że sześć z tych dziewięciu ksiąg będzie się składało z trzech par. Z punktu patrzenia na drągi składające się z piętnastu sztuk było pięć drągów na każdej z trzech ścian z desek przybytku (2 Moj. 26:26, 27), natomiast z punktu patrzenia na każdy rząd będący drągiem było dziewięć drągów, trzy na każdej z trzech ścian z desek. Środkowy drąg z każdej strony był jednolitą sztuką rozciągającą się na całą długość odpowiedniej strony. Ale górny i dolny drąg z każdej strony składał się z dwóch sztuk (2Moj. 26:28, porównaj wiersze 26, 27).