pijących z przyzwyczajenia krew. Wierzymy, że lud Boży powinien zwrócić uwagę na ten zakaz.

      Powód, dla którego mięso ofiarowane bałwanom jest objęte przez Apostoła tym zakazem, jest ten, że zwierzęta ofiarowane bałwanom zatrzymywały dużo swej krwi, ponieważ były zabijane przez zakłuwanie i krew nie była całkowicie po tym spuszczona – nie wieszano ich w celu zupełnego spłynięcia krwi.
P ’78, 29

ZŁOTY ŚWIECZNIK

      Pytanie: Czy złoty świecznik pozostawał zapalony podczas nakrywania go przez lewitów i w czasie przenoszenia go?

kol. 2

      Odpowiedź: Rozumiemy, że nie. Rozporządzenie, ażeby światło złotego świecznika zawsze płonęło, a ogień na miedzianym ołtarzu odnosiło się do czasu, gdy przybytek stał (3Moj. 24:2; 6:12, 13). Nie ma wzmianki, co do czasu, gdy przybytek przenoszono. Gdyby ogień płonął na miedzianym ołtarzu, wtedy kiedy ołtarz był przykryty i niesiony, to spaliłby przykrycie. Polecenie zatem, aby światło ustawicznie płonęło na świeczniku a ogień na ołtarzu po prostu odnosiło się do tych okresów, podczas których przybytek stał. W 4Moj. wyraźnie jest powiedziane, że popiół był usuwany z ołtarza w związku z przygotowywaniami do przykrycia go. Określeniem „popiół” oczywiście są także objęte żarzące się węgle.
P ’78, 30.

kol. 1

CHRYSTUS – JEGO OKUP

(ciąg dalszy z numeru 299)

      Człowiek, Jezus (1Tym. 2:6; Mat. 20:28), nie nowe stworzenie, Chrystus, dał Siebie jako odpowiednią cenę. Dlaczego? W celu przebłagania Boskiej sprawiedliwości (Rzym. 3:26, 27; 2Kor. 5:21; Żyd. 2:17; 1Jana 2:1, 2; 4:10). Czego wymaga sprawiedliwość dla swego przebłagania? „Życie za życie, oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę” (2Moj. 21:23-25; 5Moj. 19:21), czyli odpowiedniej ceny. To jest właśnie dla tego powodu, że krew cielców i kozłów nie może zadośćuczynić sprawiedliwości (Żyd. 10:4), a co mogłaby uczynić, gdyby sprawiedliwość była niewymagającą i łatwą rzeczą, nie żądającą odpowiedniej ceny. Lecz sprawiedliwość żąda dokładnego ekwiwalentu, nie mniej i nie więcej, cielce i kozły nie mając wartości Adama i rodzaju ludzkiego w nim nigdy nie mogą usunąć ich grzechu przed sprawiedliwością, bo sprawiedliwość nie jest rzeczą łatwą, podobną do kitu, jak niektórzy ją przedstawiają. Ona jest surowa i wymagająca. Ona żąda nie więcej niż jej się należy a także nie przyjmie mniej niż jej się należy. Bóg nigdy nie ignoruje jej żądań, lecz błogosławiona jest ta Jego łaska. Jego mądrość zaplanowała, Jego miłość ofiarowała a Jego moc wypracowała odpowiednią cenę jako środek, przez który On może pozostać sprawiedliwym usprawiedliwiając wierzącego (Rzym. 3:26, 27). Jezus, jako doskonała ludzka istota, był dokładnym ekwiwalentem – odpowiednią ceną – w stosunku do tego co Adam utracił (Żyd. 2:9; porównaj z 6-8 ). Jezus złożył przez Swoją śmierć w posłuszeństwie Swoje wszystko co ludzkie jako odpowiednią cenę, za utracone przez Adama wszystko, co ludzkie,
kol. 2
a powstawszy jako duch – nie potrzebując już więcej Swego wszystkiego co ludzkie dla Swojej egzystencji – zachował to jako aktywa równe długowi, jakim sprawiedliwość obciążyła Adama i nas w Adamie. Podczas Wieku Ewangelii, przez przypisanie, On używa tej ceny do wykupienia Kościoła z rąk sprawiedliwości (Żyd. 9:24), a na początku Tysiąclecia, przez aktualną zapłatę, użyje jej do wykupienia świata z rąk sprawiedliwości (Rzym. 5:18, 19). W ten sposób odpowiednia cena występuje w bezpośredniej relacji do Adama, w odniesieniu do tego czym był i co miał, a w pośredniej relacji do rodzaju ludzkiego w nim, to jest w jego biodrach.

      Kupienie rodzaju ludzkiego nie da mu wiecznego życia. Ono tylko przenosi rodzaj ludzki spod prawa własności, posiadanego przez sprawiedliwość wymagającą śmierci, pod prawo własności Jezusa ofiarującego życie w celu dania wszystkim sposobności – przez spełnienie warunków nakazanych przez Boga – do nabycia prawa do życia wiecznego: „na wszystkich ludzi przyszedł [przyjdzie] dar [przebaczenie grzechu; Rzym. 5:16] ku usprawiedliwieniu żywota”, ponieważ ten dar – przebaczenie grzechów – zasłużony przez posłuszeństwo Chrystusa aż do Jego ofiarniczej śmierci okupowej, uwolni wszystkich od grzechu Adamowego i wyroku w celu usprawiedliwienia życia (Rzym. 5:18, 19). Jest to widoczne z tego faktu, że Adam, chociaż posiadał prawo do życia w okresie posłuszeństwa,

poprzednia strona – następna strona