Teraźniejsza Prawda nr 300 – 1978 – str. 75
lecz postrachem dla swoich wrogów – wrogów Prawdy, ponieważ Bóg przez Posłanników Paruzji i Epifanii dał nam usta i mądrość, której nasi przeciwnicy nie są w stanie odeprzeć, ani się sprzeciwić (Łuk. 21:15).
Niech klasa antytypowego Beniamina nie wstydzi się swego powstania do łupu na początku Epifanii, swojej gorliwości i używania zupełnej Prawdy Paruzji i Epifanii do niszczenia wszystkich przeciwnych błędów, jak wilk, który pożera i zdobywa korzyści ze wszystkich grup lewickich! Nie wstydźmy się też łupu, korzyści, do dzielenia którego Pan nas uprzywilejował wieczorem – przy końcu Epifanii, przed świtem dnia Tysiąclecia!
W E 10, str. 607 br. Johnson mówiąc o Wielkiej Kompanii jako całości „uważa ją za klasę szczególnie przez siebie faworyzowaną (Beniamin, syn prawej ręki)”. To jest także prawdą w sensie większej zażyłości w małym obrazie, w którym Beniamin przedstawia Dobrych Lewitów. Specjalna życzliwość br. Johnsona dla nich jest pokazana na przykład w udzieleniu im pięciokrotnej części Prawdy epifanicznej (1Moj. 43:34; E 10, str. 643, 644). Radujmy się w dalszym ciągu z tej błogosławionej prawdy w miarę jak się coraz bardziej rozwija! Nie zniechęcajmy się wyśmiewaniem krytykujących i szyderców. Pamiętajmy, że Beniamin i Józef mieli tę samą matkę!
„NAJMILSZY PANU”
Obecnie przechodzimy do drugiego proroczego opisu o Beniaminie wypowiedzianego przez Mojżesza w 5Moj. 33:12: „A do Beniamina rzekł: [l] ten jest najmilszy PANU [czy jest on; on] będzie mieszkał przy nim bezpiecznie [dosłownie, oparty na Nim]; [2] bronić go będzie [według Rotherhama: rzucać cień na (niego)] na każdy dzień, [3] a między ramiony jego przebywać będzie [wg Rotherhama: Zaiste między jego ramionami znalazł odpoczynek]”. Proroctwo Mojżesza z 5Moj. 33 należy do poezji hebrajskiej, a ten wiersz (jak wskazano w ponumerowanych nawiasach) jest podzielony na potrójny paralelizm, z którego każdy człon podkreśla Boską osłaniającą troskę. Jednakże w celu dokładniejszego zanalizowania rozważymy go w jego siedmiu poszczególnych zdaniach:
(1) „Ten jest najmilszy PANU”. Beniamin był szczególnie umiłowany przez swego ojca (1Moj. 35:18; 42:38; 44:20), a w tym proroctwie ma obietnicę nie mniejszej miłości
kol. 2
ze strony samego Boga. Słowo najmilszy jest wzięte z tego samego źródłosłowu, z którego pochodzi słowo Dawid (umiłowany). Wiemy, że Dawid był szczególnie umiłowany przez PANA; to samo dotyczy tutaj Beniamina. Oczywiście Mojżesz nie mówi tu o Beniaminie osobiście, ponieważ Beniamin od dłuższego czasu już nie żył, ale jak widać z proroctwa Jakuba (1Moj. 49:28) odnosi się do pokolenia. To pokolenie było jednym z dwu, które powróciło z niewoli babilońskiej i miało udział w błogosławieństwach pierwszego przyjścia Jezusa. Było ono istotnie szczególnie umiłowane i faworyzowane przez Boga. W antytypie znaczenie jest takie samo. Wiemy, że Dawid, umiłowany przez Boga, przedstawia klasę Chrystusa. W naszym przypadku słowa te są skierowane do Dobrych Lewitów w tym samym pieszczotliwym określeniu. Naprawdę pielęgnujmy zawsze nasz związek z naszym Niebieskim Ojcem, który miłuje i faworyzuje nas tak bardzo!
(2) „Będzie mieszkał bezpiecznie” lub jak to tłumaczy Rotherham: „zamieszka bezpiecznie”. Ta część, którą Beniamin otrzymał w Chanaanie była wyniesionym i górzystym regionem na północ od Judy zawierającym przełęcze, jak ta w Machmas, i wzniesienia jak Gabaon i Rama (Joz. 18:21-28). Tak więc Beniamin mieszkał we względnym bezpieczeństwie. Podobnie Dobrzy Lewici mieszkają na dobrze strzeżonych wyżynach Prawdy Paruzji i Epifanii, będąc jedyną grupą Prawdy, która nie buntowała się przeciwko żadnej z nich, lecz przeciwnie broniła i w dalszym ciągu broni obie w całej pełni. Tym samym istotnie mieszkają bezpiecznie.
(3) „Przy nim”. Słowo „nim” tutaj odnosi się do „PANA” – do Jehowy. Beniamin mieszkał bezpiecznie dzięki PANU, którego świątynia, miejsce Jego typowego mieszkania, była usytuowana na górze Moria, która przypadła w dziale temu pokoleniu (Joz. 18:28) i stanowiła granicę między Beniaminem i Judą. Tym sposobem Beniamin mieszkając przy świątyni Boga mieszkał bezpiecznie przy Nim. Antytypowo, mały Beniamin, ruch oczyszczonych Dobrych Lewitów, jest „ugruntowany na Nim” a tym samym „mieszka bezpiecznie”.
(4) Jehowa „bronić go będzie”. Boska osłaniająca troska jest tutaj szczególnie podkreślona. Pokolenie Beniamina było bardzo blisko zjednoczone z Panem przez jego lokalne i polityczne powiązania z pokoleniem Judy i przez jego uczestniczenie w błogosławieństwie Boskiej obecności w świątyni w Jerozolimie.