Teraźniejsza Prawda nr 300 – 1978 – str. 69
Członkowie Maluczkiego Stadka przez Chrystusa są „więcej niż zwycięzcami” (Rzym. 8:35-37). Ale prospektywni członkowie Wielkiej Kompanii byli także ostatecznie zwycięzcami i posiedli w Wieku Ewangelii antytypowe dziedzictwo po wschodniej stronie Jordanu, z którego się bardzo cieszyli. To samo dotyczy przy końcu wieku prospektywnych Młodocianych Godnych. Lojalny lud Boży zwyciężył wszystkie warownie błędów denominacji chrześcijańskich („miasta w równinie”, w. 10), jakie nawiedziły sferę Prawdy i jej Ducha w Wieku Ewangelii, i wszystkie ich potężne błędne argumenty (Galaad, mnóstwo świadectwa). Obalił także wszystkie kwitnące błędy szatana (Basan, płodny), a nawet jego postępowe błędy (Selcha, chodzący) i te najpotężniejsze (Edrej, potężny) – wielkie warownie jego królestwa (miasta).
DZIEDZICTWO WIEKU EWANGELII
(11) Wiersze od 12-20 dokonują przeglądu podziału podbitej ziemi po wschodniej stronie Jordanu. Jezus jako Boski wykonawca ustalił, aby prospektywni członkowie Maluczkiego Stadka (Rubenici, w. 12) i Wielkiej Kompanii (Gadyci; zobacz E 4, 450, 451; E 12, 517) mieli swoje dziedzictwo w podbitej przez nich podczas Wieku Ewangelii sferze Prawdy i jej Ducha, o którą walczyli i którą zdobyli na początku tego wieku, w czasie upadku państwa żydowskiego (Aroer, ruina), w czasach burzliwych (Arnon, hałaśliwy), włączając to, co zdobyli w dyskusjach przy końcu tego wieku (Galaad, mnóstwo świadectwa). Ale pozostała część sfery Prawdy i jej Ducha była zdobyta tutaj przy końcu wieku (Galaad,. w.13) włączając te części sfery, w których bujnie rozwijały się błędy imperium szatana (Basan), a niektóre nie cieszące się takim rozwojem (Argob, kamienisty) były dane Młodocianym Godnym (połowie pokolenia Manasesa, powodujący zapominanie). Ci Młodociani Godni, którzy posiadali mniej Prawdy i łask, szczególnie w kościele nominalnym (Jair, oświecający, w. 14) zdobyli mniej atrakcyjne części tej sfery (Argob) łącznie z tymi, które były bliskie głębszym (wyższym) radykalnym naukom (Jessura, most) oraz płytszym (niższym; Machata, depresja). Jednakże oni uważali swoje zdobycze za zaszczyt dla nich (nazwali je od swego imienia), za płodne, życiodajne i oświecające (Basan [płodny] – Hawot [dający życie] – Jair [oświecający]). Ale nasz Pan bardziej pożądane części tej sfery (Galaad, w. 15)
kol. 2
dał tym Młodocianym Godnym, którzy posiadali więcej Prawdy i łask, którzy byli bardziej uzdolnieni w sposobie postępowania z duchowymi towarami (Machir, kupiec – pierworodny Manasesa, Joz. 17:1).
(12) Prospektywnym członkom Maluczkiego Stadka (Rubenitom, w. 16) i Wielkiej Kompanii (Gadytom) Jezus podczas Wieku Ewangelii udzielił, jako ich część sfery Prawdy i jej Ducha, stanu spłodzenia z Ducha i doświadczeń (pół doliny – w polskiej Biblii: pół potoku) począwszy od tych w Żniwie Żydowskim (Arnon), aż do tych w Żniwie Ewangelicznym włącznie (Galaad). Ten zakres Prawdy graniczy ze stosowną Prawdą i jej zwolennikami (Jabok, wylewający), którzy pomogli im utrzymywać się w separacji od sfery klerykalizmu (Ammon) i rodzaju ludzkiego pod przekleństwem (Jordan, w. 17) w obecnym złym świecie (Cyneret, harfa), aż do zniszczenia obecnego porządku społecznego w czasie wielkiego ucisku (morze słone) w związku z zapoczątkowaniem Królestwa (góra Fazga, źródła Fazga, na wschód słońca; porównaj 4:49; Joz. 12:3).
(13) Wiersze od 18-20 mówią o ostatecznym dziedzictwie 21/2 pokolenia, które te pokolenia miały otrzymać po udzieleniu pomocy 9 ½ pokoleniu w uzyskaniu ich dziedzictwa po zachodniej stronie Jordanu. W antytypie te wiersze odnoszą się do ostatecznego potysiącletniego dziedzictwa Maluczkiego Stadka, Wielkiej Kompanii oraz Starożytnych i Młodocianych Godnych w duchowym Królestwie, które otrzymają po udzieleniu pomocy klasie restytucyjnej w uzyskaniu jej dziedzictwa (4Moj. 32; Joz. 1:12-15; E 4,450, 451; E 12,517; P '60,45). Wiersze 21, 22 mówią o Mojżeszu zapewniającym Jozuego, że Bóg da mu zwycięstwo nad jego wszystkimi wrogami. W antytypie Jezus jako Boski wykonawca zapewnił samego Siebie, jako wodza ludu Bożego prowadzonego do antytypowego Chanaanu (zobacz 1:38; 31:7, 23 ), że Bóg da Mu zwycięstwo (zobacz Dan. 7:13, 14; Mat. 28:18; Efez. 1:18-23; 1Piotra 3:22; Obj. 17:14; E 12, 516). W wierszach od 23-27 Mojżesz mówi o swojej czci dla Jehowy i swojej szczerej prośbie o wejście do Ziemi Obiecanej. Prośba jego została odrzucona, ponieważ on i Aaron uderzając dwa razy w skałę nie oddali należnej czci Bogu przed oczami Izraela (4Moj. 20:7-13). W antytypie w tym doświadczeniu oni nie przedstawiają Jezusa i Kościół, jak zazwyczaj, ale raczej zaprzeczających w Paruzji i Epifanii okupowi oraz udziałowi Kościoła w ofierze za grzech (Żyd. 6:6; 10:29;