Teraźniejsza Prawda nr 299 – 1978 – str. 58
Godni nie zostaną więcej pozyskani” (E 10,114), a także wtedy kiedy zbliżał się 1954 rok i ostatecznie nastąpił. Lecz pełniejsza odpowiedź na te pytania i prośby nie została jeszcze wtedy udzielona. Szczególnie nowo zainteresowane jednostki kontynuowały te pytania i prośby i będą one w dalszym ciągu wzrastająco kontynuowane, aż przynajmniej do końca okresu Epifanii (Apokalipsy) w jej szerszym znaczeniu.
PEŁNIEJSZA ODPOWIEDŹ NA TE PYTANIA
(38) W majowym numerze P '54,41 (T.P. ’54, str. 49 i ’60, str. 70) było powiedziane, że Jehowa przez naszego Pana Jezusa, a pod Jezusem w Boski sposób naznaczony wódz Wielkiej Kompanii (T.P. ’48, str. 28; ’51, str. 19), przedstawił braciom ogólny epifaniczny antytyp królowej z Saby przybywającej do Salomona (do brata Johnsona, szczególnie w pismach Prawdy) z zawiłymi pytaniami i pragnieniem doświadczenia Boskiej mądrości. Było tam wyjaśnione, że królowa z Saby stanowi typ na jednostki poszukujące Prawdy, które były poświęcone lub miały się poświęcić po 1954 roku, i że jeśliby te jednostki pozostały wierne, to otrzymałyby wieczne dziedzictwo „w nowej ziemi” i najwyższe stanowisko wśród wiernych restytucjonistów.
(39) W ten sposób pełniejsza odpowiedź na stosowne pytania i prośby zaczęła być udzielana pokazując, że Poświęceni Obozowcy Epifanii będą mieli specjalne wieczne dziedzictwo w ziemskiej fazie Królestwa (w. 7). W dalszym ciągu odpowiedź była dawana w takich artykułach jak: Quasi-wybrani (włączając antytyp połowy pokolenia Manasesa z dziedzictwem po zachodniej stronie Jordanu (P '55,20-23; T.P. '57,1); w pytaniach na temat Poświęconych Obozowców Epifanii (P '55,41-44); na temat potomków antytypowej Ketury (P '58,3-8); w Psalmie 121 (włączając pagórek Ofel, T.P. ’71, str. 66-72); o Netynejczykach (T.P. ’72, str. 32-38) itd. Będzie ona w dalszym ciągu udzielana, jak na przykład w tym artykule i – jeśli Pan pozwoli – w przyszłych pismach.
(40) W wyniku zamknięcia wezwania do klasy Młodocianych Godnych jesienią 1954 roku i z powodu pytań i próśb stawianych wówczas przez antytypowe córki Salfaada, a także z powodu udzielenia przez naszego Pana wyżej wymienionej pełniejszej odpowiedzi w Teraźniejszej Prawdzie, poczynając w maju
kol. 2
1954 roku, wielu z tych pokornych i poważnych poszukiwaczy Prawdy poświęciło się stając się w ten sposób Poświęconymi Obozowcami Epifanicznymi i oświeconymi Epifanią. Niemała liczba spośród nich przyszła do Prawdy epifanicznej, a o wiele więcej jeszcze to uczyni. Te jednostki oświecone Epifanią i bracia z Prawdy epifanicznej radują się bardzo, że wzięli „stokrotnie teraz w tym czasie” (Mar. 10:30) cudowne obecne błogosławieństwa i perspektywę ostatecznego uzyskania dziedzictwa wiecznego Królestwa na ziemi w klasie, która otrzyma najwyższe stanowisko pośród wiernych restytucjonistów – stanowisko Poświęconych Obozowców Epifanii.
(41) Wielu innych, którzy poświęcili się w Epifanii po 1954 roku, chociaż w licznych przypadkach przynajmniej w pewnej mierze uznawali, że ich symboliczni ojcowie umarli w odniesieniu do ważnych zarysów Prawdy i chociaż w pewnej mierze wypytywali się o ich dziedzictwo wiecznego Królestwa i prosili o nie, to niemniej jednak pozostawali w grupach Prawdy oraz w Babilonie i na zewnątrz Babilonu bez życzliwego rozważenia lub przyjęcia jakiejkolwiek Prawdy epifanicznej. Tacy tracą wielkie błogosławieństwo i sposobność wzrostu w łasce i wiedzy a przez to także uzyskanie wybitnego miejsca między Poświęconymi Obozowcami Epifanii. Nie zostali oni zaliczeni do córek antytypowego Salfaada, ale włączeni do innych rodzin antytypowego Galaada, jak to zobaczymy.
DZIEDZICTWO PO ZACHODNIEJ STRONIE JORDANU
(42) Dowód podany tutaj zupełnie wystarcza, nawet bez żadnego z uprzednich rozważań, aby udowodnić, że zgodnie z Pismem Świętym córki Salfaada nie mogą stanowić typu na Młodocianych Godnych. One są typem innej klasy, tych, którzy zostali Duchem oświeceni, ale nie zostali spłodzeni z Ducha, którzy, jak już wykazano, są pewnymi aktualnymi lub ostatecznie poświęconymi jednostkami okresu Epifanii po 1954 roku – Poświęconymi Obozowcami Epifanii. Bo chociaż córki Salfaada wyrosły na puszczy (symbolizującej tutaj Paruzję i Epifanię w ich szerszym znaczeniu, jako czas ucisku, który trwa „aż do końca anarchii i ucisku Jakuba” – E 4,53), to jednak swego dziedzictwa nie otrzymały po WSCHODNIEJ stronie rzeki Jordan, ale po ZACHODNIEJ stronie, w ziemi chananeiskiej. Ten ważny fakt należy zapamiętać.