Teraźniejsza Prawda nr 299 – 1978 – str. 56
wskazują, że te córki nie mogą przedstawiać Młodocianych Godnych, raczej, w tym układzie stanowią typ Poświęconych Obozowców Epifanii.
DALSZE ŚWIATŁO W SPRAWIE
ANTYTYPOWEGO SALFAADA I JEGO CÓREK
(29) Podczas okresu Paruzji, żęcia, (1874-1914) i podczas okresu Epifanii, lub Apokalipsy, w jej 40-letnim okresie (1914-1954), a od 1954 roku w jej szerszym znaczeniu początkowego zachodzenia na okres Bazylei (Królestwa), wielu znajdujących się wewnątrz lub na zewnątrz Babilonu błogosławiło innych Prawdą paruzyjną lub Prawdą paruzyjną i epifaniczną albo każdą miarą Prawdy posiadanej przez nich, uzdalniającej ich co najmniej do przyprowadzania innych do stanu tymczasowego usprawiedliwienia. W wymienionych okresach ci słudzy Boży przez tę miarę Prawdy jaką posiadali figuralnie ojcowali wielu innym, którzy przez pokutę i wiarę w Jezusa jako Zbawiciela stali się tymczasowo usprawiedliwionymi a po 16 września 1954 roku w okresie Epifanii poświęcili się w pełni i w ten sposób stali się Poświęconymi Obozowcami Epifanii. Ci słudzy za pośrednictwem Słowa doprowadzili innych do tymczasowego usprawiedliwienia symbolicznie ojcując takim w częściowym poświęceniu, poświęceniu do sprawiedliwości (porównaj F 145-147). Tego poświęcenia nie należy mieszać z pełnym poświęceniem, jakie w wieku Ewangelii zupełnie poświęconych wprowadzało w stan nowych stworzeń spłodzonych z Ducha, a które od 1881 roku dodatkowo wprowadzało wielu innych zupełnie poświęconych w stan oświecenia Duchem, lecz nie spłodzenia z Ducha.
(30) Wśród tych sług Bożych znajdują się ci, którzy w kościele nominalnym i poza tym kościołem stanowią antytypowego Salfaada, symbolicznych ojców, wprowadzających przez stosowną Prawdę w stan tymczasowego usprawiedliwienia tych, którzy nie są wybitnymi wodzami, lecz skromnymi próbnie usprawiedliwionymi poważnymi poszukiwaczami Prawdy, którzy ostatecznie po 1954 roku stają się zupełnie poświęconymi jednostkami okresu Epifanii, to znaczy klasą Poświęconych Obozowców Epifanii (Salfaad… nie miał synów, tylko córki; 4Moj. 26:33; 27:1, 3). Po symbolicznym ojcowaniu takim antytypowym córkom, ci słudzy Boży, w warunkach puszczy Paruzji i Epifanii, co najmniej utracili w pewnym ważnym względzie Prawdę Paruzji oraz,
kol. 2
albo, Prawdę Epifanii lub pomniejszą miarę Prawdy wystarczającą do przyprowadzania innych do stanu próbnego usprawiedliwienia jakie sami posiadali (Ojciec nasz umarł na puszczy… dla grzechu swego umarł). Oni utracili usprawiedliwienie z powodu swego grzechu, błędu, samolubstwa, światowości i pewnej miary samowoli a także, lub, z powodu niedostatecznej oceny posiadanej Prawdy. Jednakże oni nie rekrutują się z tych, którzy odpadli do klasy wtórej śmierci w latach 1908-1911 w przesiewaniu kontradykcjonizmu (nie był w poczcie… Korego, Ter. Pr. ’63, str. 44, par. 44-49). Tacy słudzy byli powodem ostrego zawodu i smutku swoich symbolicznych dzieci, gdy te ostatnie rozpoznawały tę utratę Prawdy (Salfaad [ostra rana]).
(31) Do tych sług jacy w Epifanii utracili Prawdę w większej lub mniejszej mierze należy, co najmniej w pewnym ważnym względzie, J.F. Rutherford i inni wodzowie Towarzystwa (zobacz E 6, Meraryzm), niektórzy wodzowie P.B.I. i Brzasku (zobacz E 7, Gersonizm) oraz niektórzy wodzowie z innych grup w Babilonie lub spoza Babilonu i niektórzy wodzowie nie będący w żadnej grupie a także wielu nie będących wodzami. Pewne jednostki spośród takich sług zupełnie lub częściowo utraciły Prawdę Paruzji, niektóre Prawdę Paruzji i Epifanii a inne mniejszą miarę posiadanej Prawdy. Takie straty ważnych zarysów cennej Boskiej Prawdy spowodowały wiele smutku w okresie Epifanii. Liczni spośród tych sług w konsekwencji takiej straty wypadli z uprzywilejowanego stanowiska przed Bogiem. Inni z nich, którzy byli jednostkami spłodzonymi z Ducha, nowymi stworzeniami, w wyniku całkowitej straty poszli na wtórą śmierć (Żyd. 6:4-6; 10:27-31), a jeszcze inni słudzy, którzy byli oświeceni Duchem, poświęceni ale nie byli spłodzeni, tak przez tę stratę podkopali swoje charaktery, że nieprawdopodobnym jest, aby mogli uzyskać życie wieczne w czasie pośredniczącej władzy Królestwa (porównaj Mat. 23:33).
(32) Tymczasem te próbnie usprawiedliwione jednostki, które ostatecznie są antytypowymi córkami Salfaada, poświęciły się lub poświęcą się zupełnie w Epifanii. Pierwsze z nich uczyniły to jesienią w 1954 roku, kiedy okres Epifanii, lub Apokalipsy, zaczął zachodzić na okres Bazylei (Królestwo) w swym początkowym zachodzeniu, kiedy „po 1954 roku więcej Młodocianych Godnych nie będzie pozyskanych” i „poświęcenie dla wyborczych