Teraźniejsza Prawda nr 299 – 1978 – str. 54
trzy młodsze córki w innym wieku! Więcej szczegółów dotyczących zbicia jego niewłaściwego zastosowania typu pięciu córek Salfaada znajdziesz w P '56,78.
(23) Zbicie przez nas stosownych błędów miało miejsce głównie w celu zabezpieczenia braci. W tym artykule (str. 77, par. 3) stwierdziliśmy: „Nie jest naszym celem udzielenie tutaj konstruktywnej Prawdy na temat tego ustępu Pisma Świętego, ponieważ to nastąpi później”. Ale, że ten sekciarski błądziciel obecnie opublikował w formie książkowej te same stare zbite błędy jako „postępującą Prawdę”, aby za sobą pociągnąć uczniów (Dz.Ap. 20:30), wierzymy z tego i innych powodów, iż nastał obecnie Pański właściwy czas do przedstawienia postępującej Prawdy Epifanii lub Apokalipsy, typu i anty typu, na temat pięciu córek Salfaada i otrzymania przez nie ich dziedzictwa. Niech ona zachęci i wzmocni braci.
PRAWDA ODKRYWANA W CZASACH WŁAŚCIWYCH
(24) Bóg „objawił czasów swoich to słowo swoje” (Tytus 1:2, 3), przed którymi to czasami niemożliwym było ujawnienie jego tajemnic. Na przykład:
(a) Prorocy pilnie „wywiadywali się i badali” o „utrapieniach, które miały przyjść na Chrystusa, i o wielkiej zatem chwale”, ale nie mogli zrozumieć tego, co jeszcze nie było właściwym do objawienia (1Piotra 1:10-12).
(b) Kiedy Apostołowie pytali Jezusa o czas, w którym „naprawi królestwo Izraelskie” On odpowiedział: „Nie wasza rzecz jest, znać czasy i chwile, które Ojciec w swojej mocy położył” (Dz.Ap. 1:6, 7). A przed Swoją śmiercią mówiąc o czasie ustanowienia Królestwa powiedział: „Lecz o onym dniu i godzinie nikt nie wie, ani Aniołowie, którzy są w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” (Mar 13:32; zobacz B, str. 18, 177).
(c) Apostoł Paweł mówi nam jak on w wizji „zachwycony był aż do trzeciego nieba” [trzeciej dyspensacji] i „do raju [nowej ziemi], i słyszał niewypowiedziane słowa, których się człowiekowi nie godzi mówić [prawdopodobnie zawierające kwestie dotyczące zarządzeń nowego przymierza, klas rozwijanych pod nim itd., nie nadające się w tym czasie do ujawnienia]” (2Kor. 12:2, 4; zobacz F 257, 258, E 12, 661; Life-Death-Hereafter, 196 – 198).
kol. 2
(d) Podczas wieku Ewangelii niektórzy członkowie gwiezdni podawali nieścisłe przepowiednie dotyczące drugiego przyjścia Jezusa, czasu Tysiącletniego królowania itd., zanim nastąpił właściwy czas na objawienie tych rzeczy.
(e) Podczas 40 lat Paruzji, czasu żęcia Maluczkiego Stadka, br. Russell myślał, że czas ucisku zakończy się wkrótce po 1914 roku; jednakże obecnie nie jest jeszcze czas właściwy na dokładną wiadomość kiedy się zakończy. Także w F 151,152 br. Russell podał niedojrzałą myśl kiedy napisał, że Gerson stanowi typ „zbawionego rodzaju ludzkiego” (dalsze światło na ten temat zobacz w T.P. ’77, str. 83, Uwaga I). Brat Russell rzucił światło na sprawę tych jednostek, które nie były spłodzone z Ducha ale poświęcone – Młodociani Godni – na tyle na ile to było właściwe w okresie Paruzji po ogólnym wezwaniu do wysokiego powołania zakończonego w 1881 roku. Jednak wielu tekstów Pisma Świętego, odnoszących się do Młodocianych Godnych, specjalni słudzy Boży dla nich nie wyjaśnili wcześniej aż ukazali się w Epifanii, jako odrębna klasa szczególnie potrzebująca tej Prawdy w czasie właściwym.
(f) Podobnie w czasach br. Johnsona dla licznych prawd nie było jeszcze czasu właściwego na ich wyjaśnienie. Do tych prawd należy długość „okresu Epifanii lub Apokalipsy” jako czasu ucisku, który rozciąga się daleko poza jego oczekiwanie obejmujące lata 1954-56 i krótko potem; czas światowej anarchii; jasne przedstawienie prawdy na temat Poświęconych Obozowców Epifanii – klasa ta istnieje od 1954 roku, powstała kilka lat po śmierci br. Johnsona (jednakże on dopuszczał istnienie takiej klasy, ponieważ wykazał, że obóz epifaniczny jako odrębny od dziedzińca będzie budowany po 1954 roku, a który to obóz w skończonym obrazie stanowić będzie lojalnych tymczasowo usprawiedliwionych „tych, którzy wytrwają w wierze w Jezusa jako Zbawcę i Króla” – T.P. ’69, str. 79, par. 25 – i praktykowaniu sprawiedliwości, spośród których pewne jednostki poświęcą się w obozie epifanicznym, gdyż, jak stwierdził „poświęcenie jest zawsze właściwe” – T.P. ’23, str. 77, pyt. 19; zobacz także P '70,88 i T.P. ’60 str. 9, par. 37); antytypowych Netynejczyków poświęcających się w okresie Epifanii, po jesieni 1954 roku, stanowiących Poświęconych Obozowców Epifanii (T.P. ’72, str. 32-34; P '72,12-14, 75; '73,29); znaczenia pagórka Ofel przedstawiającego ich (P '70,87-91);