Teraźniejsza Prawda nr 298 – 1978 – str. 42

Łuk. 1:79; Rzym. 10:15, por. z Izaj. 52:7; 57:19).

      Tak więc Prawda, słowo Boże, jest instrumentem, za pośrednictwem którego Bóg przez Jezusa udziela nam pokoju usprawiedliwienia w obu jego formach i pokoju poświęcenia w jego jedynej formie, uzupełniając jego stosowne działanie.

WIARA PRZEWODEM POKOJU

      Kanałem, przez który Bóg udziela nam pokoju jest Duch Święty: pokój usprawiedliwienia osiągnięty przez ten zarys odnowionego Ducha Świętego w naturalnym człowieku nazywa się wiarą. A Bóg pomnaża go przez ten zarys odnowionego Ducha Świętego w naturalnym człowieku nazwany sprawiedliwością. Pokój z Bogiem następuje jedynie przez wiarę stanowiącą cechę odnowionego Ducha Świętego w naturalnym człowieku. Adam i Ewa jako naturalni ludzie posiadali Ducha Świętego, nie spłodzenia, ale Ducha naturalnego człowieka, tak długo jak byli w bezgrzesznym stanie, w takiej postaci w jakiej Jezus miał go przed Jordanem, jako różnego od Świętego Ducha spłodzenia, którego otrzymał przy Jordanie.

      Tego dowodzi Pismo Święte z punktu widzenia obu form pokoju usprawiedliwienia: pokoju z Bogiem (Rzym.5:1) i wynikającego z tego pokoju serca (Rzym. 15:13). Obie formy tego pokoju wzrosły jako jedna w rozwijaniu tymczasowego usprawiedliwienia w sprawiedliwości, jak nasze doświadczenia obficie o tym świadczą i Biblia także (Psalm 25:12, 13; 37:11,37; 119:165; Przyp. 14:14; Izaj. 32:17, 18; 48:18; 57:2; Rzym. 2:10).

      Ale wiara jest szczególnym zarysem Ducha Świętego u poświęconych i w nich wypracowuje pokój Boży, gdyż jest łaską, która szczególnie zawisła od obietnic Boga i czyni je swymi własnymi w ufności i w pozytywnym reagowaniu na nie. A te obietnice tak użyte na pewno wyrabiają pokój w sercu, jak wykazano powyżej, gdy wyjaśniono jak uzyskać pokój z Bogiem, na co następujące teksty Pisma Świętego wskazują: Psalm 85:9; 125:1, 5; Przyp. 3:17, 24; Izaj. 26:3, 12; Jan 14:1, 27; Rzym. 15:13.

NADZIEJA PRZEWODEM POKOJU

      Następna cecha Ducha Świętego, nadzieja, jest także przewodem pokoju. Nadzieja jest pragnieniem i spodziewaniem się przyszłego dobra.
kol. 2
Zasadza się ona na obietnicy przymierza związanego przysięgą, która jako taka jest kotwicą duszy, i bezpieczną i pewną (Żyd.6:18-20), to znaczy, że ona działa jako bezpieczny środek i stabilizujący czynnik naszego okrętu wiary , gdy uderzają o niego wiatry i fale utrapień. Ta figura sugeruje pokój w czasie sztormu. I w ten sposób jest pokazana potęga nadziei w udzielaniu pokoju skołatanemu i burzami miotanemu sercu i umysłowi w czasie nawałnic życiowych, kiedy to żeglujemy w kierunku niebieskiego królestwa.

      W liście do Rzym. 15:13 występuje ta sama myśl, kiedy Bóg nadziei jest proszony o napełnienie ludu Bożego radością i pokojem. Oczywiście nasze doświadczenie świadczy o udzielającej pokoju i ożywiającej pokój, mocy naszej nadziei odnoszącej się do Kościoła i świata w związku ze zbliżającym się królestwem. Jak beznadziejność prowadzi do przygnębienia i niepokoju naszych serc, tak nadzieja musi prowadzić do ich podniesienia i uspokojenia (Psalm 43:5). Nadzieja i pokój występuje także w Trenach Jeremiaszowych 3:26 (Dobrze jest, gdy człowiek w nadziei i spokoju oczekuje na zbawienie Pańskie – tekst angielski w wolnym tłumaczeniu). Przeto nadzieja stanowiąc część Ducha Świętego działa jako przewód pokoju, co potwierdza także doświadczenie.

MIŁOŚĆ PRZEWODEM POKOJU

      Funkcja przewodzenia Ducha Świętego w odniesieniu do pokoju działa także przez miłość. Wypełnianie serca pokojem jest właśnie naturą miłości. Jej długie znoszenie sprzyja pokojowi. Jej uprzejmość powiększa pokój. Jej wspaniałomyślność łagodzi zmartwienia i zamieszanie, a także wspiera pokój. Jej pokora i powściągliwość czyni serce mieszkaniem pokoju. Jej uprzejmość sprzyja pokojowi. Jej bezinteresowność napełnia serce pokojem w miarę jak ona wypiera wszelką bojaźń, udrękę i trwogę (1Jana 4:18). Jej wyrozumiałość przychodzi z pomocą pokojowi w sercu, a jej szczerość w sposób naturalny rozwija pokój. Jej upodobanie w dobrych zasadach oraz jej poświęcenie, aby je rozwijać sprzyjają pokojowi w sercu. Jej sympatia i ocena są owocodajną glebą, na której pokój może wzrastać z ciągle powiększającą się obfitością. Jej ufność nie może czynić nic innego jak dalej rozwijać pokój serca i umysłu, a jej nadzieja, pomimo przeciwności jest wielkim wsparciem spokoju w usposobieniu. Jej wytrwałość natomiast

poprzednia stronanastępna strona