Jakie dwie rzeczy są reprezentowane przez światło świecące przed świecznikiem? Jak najwyższy kapłan symbolizował drugą z tych rzeczy? Co jest symbolizowane przez pierwsze spojrzenie kapłana w świątnicy? Co jest symbolizowane przez ujrzenie światła pochodzącego ze świecznika?

      (12) Co jest symbolizowane przez niezapalanie świecznika z jego frontu? Co przedstawiałby cień najwyższego kapłana, gdyby stał przed świecznikiem? Co jest symbolizowane przez stanie za świecznikiem podczas zapalania go? Co odpowiednio symbolizuje to, że stał w półcieniu? Co jeszcze było symbolizowane przez tę pozycję?

      (13) Jaki jeszcze inny typ dotyczący najwyższego kapłana jest związany z naszym badaniem? Co symbolizują urim i tummim? Jakie pytanie dotąd było nieodpowiedzianym? Które teksty Pisma Świętego mówią o nich? Jakie rozważania łączą je z drogocennymi kamieniami i światłami napierśnika? Czym one widocznie były? Prawdopodobnie jak były udzielane odpowiedzi tak i nie?

      (14) Co można wykazać w ich antytypach mimo, że ich tożsamości nie da się wykazać? Jak udowadniamy naturę ich antytypów? Jakie są te antytypy? Ile łask odpowiada tummim? W jakim pozostają związku z czterema wielkimi przymiotami Boga? Jak to jest symbolizowane? Jak typowy najwyższy kapłan rozpoznawał odpowiedź Boga udzielaną przez urim i tummim? Co to symbolizuje? Co ten typ objawia? Przez kogo nasz Pan zazwyczaj udziela Boskiej odpowiedzi na nasze pytania? Jakie trzy skutki powinny w nas wywołać te rozważania?

      (15) Co podaje wiersz 4? Co symbolizuje złoto świecznika? Jego robota „ciągniona”? Wyrażenie: „i słupiec jego, i kwiaty jego ciągnione były”? Na co Bóg stworzył Kościół jako antytypowy świecznik? Jaki jest charakter tego badania? Jakie są zamierzone cele tego badania? Dlaczego? Do czego powinno ono nas doprowadzić?

kol. 1

CHRYSTUS: JEGO OKUP

E 15, rozdz. IV; 15TE179 )

(Ciąg dalszy z numeru 296)

      Ten sam Apostoł w tym samym liście (4:10) podaje tę samą ideę: „W tem jest miłość, nie iżbyśmy my umiłowali Boga, ale iż On umiłował nas, i posłał Syna swego, aby był ubłaganiem [zadośćuczynieniem] za grzechy nasze”. Także do Żyd. 2:17 występuje na ubłaganie, zadośćuczynienie. W ten sposób Biblia przedstawia myśl, że sprawiedliwość jest zadowolona, ubłagana, przez to co czyni Jezus. A ponieważ zakon sprawiedliwości polega na tym, by absolutny ekwiwalent był dany za dług (2Moj. 21:23-25; 5Moj. 19:21), stąd wynika, że okup jest odpowiednią ceną i że cena dostarczona przez naszego drogiego Odkupiciela jest dokładnie równa długowi Adama i włączonego rodzaju.

      (5) Piąty fakt stwierdzający to jest następujący: jak grzech Ojca Adama uczynił nas niedostępnymi dla społeczności z Bogiem, tak okup Jezusa czyni cały rodzaj ludzki dostępnym dla społeczności z Bogiem. Jedną z rzeczy, którą Adam musiał ścierpieć za grzech, było odłączenie go od społeczności ze swym Stworzycielem. Bóg odmówił dalszego działania z nim jako dzieckiem lub przyjacielem, lub na podstawie przymierza, lub z jego rasą pod tymi samymi względami, ponieważ byli buntownikami. To, co Jezus czyni, umożliwia rodzajowi ludzkiemu powrót do społeczności z Bogiem, a to dowodzi, że okup odmienia niedostępność człowieka dla społeczności z Bogiem w dostępność dla takiej społeczności. Zauważmy 2Kor. 5:19: „Ponieważ Bóg był
kol. 2
[od Jordanu do Kalwarii] w [przez] Chrystusie, świat z samym sobą jednając [czyniąc świat dostępnym dla pojednania z Nim. Aktualne pojednanie świata będzie w następnym wieku, tak jak ten wiek jest dla pojednania Kościoła (Rzym. 5:11)], nie przyczytując im upadków ich [lecz przyczytując je Chrystusowi]”. Tak znowu widzimy, że ofiarnicza śmierć naszego drogiego Odkupiciela jest odpowiednią ceną z tego punktu widzenia, że ona odmienia niedostępność świata dla społeczności z Bogiem na dostępność dla społeczności z Nim.

      (6) (7) To przyprowadza nas do szóstego i siódmego faktu, jakie Biblia podaje wykazując tę samą myśl: (6) doktryna usprawiedliwienia przez wiarę działa obecnie na rzecz Kościoła, a (7) doktryna, która z czasem działać będzie na rzecz świata wymaże z niego darmo grzech Adamowy i potępienie a wyprowadzonych z grobu uwolni od grzechu Adamowego i wyroku śmierci. Nie pojmujemy ostatniej części w sensie usprawiedliwienia przez wiarę, ponieważ usprawiedliwienie w następnym wieku będzie przez uczynki. Świat będzie uwolniony od grzechu Adamowego i wyroku przed sądem sprawiedliwości w chwili zastosowania za niego okupu i w tym stanie uwolnienia będzie wyprowadzony z grobu, co dowodzi, że odpowiednia cena będzie dana za jego dług. Przebaczenie grzechu jest obecnie przyswajane przez wiarę. Przypisanie sprawiedliwości Chrystusa obecnie jest stosowane dla wiary.

poprzednia strona – następna strona