Teraźniejsza Prawda nr 296 – 1978 – str. 15
To jest pokazane w greckiej wersji Ew. Mat. 20:28: „aby dał duszę swą na okup za wielu” – ustęp ten braliśmy już pod uwagę, gdzie termin dusza występuje w języku greckim (i polskim), chociaż jest oddany na język angielski przez słowo życie. Tak więc znowu stwierdzamy, że On dał dokładnie to, co Adam musiał stracić – równe rzeczy – doskonałą ludzką istotę z prawem do życia i jego prawami życiowymi za doskonałą ludzką istotę z jej prawem do życia i jego prawami życiowymi, oraz doskonałą duszę za doskonałą duszę. To stanowi pierwszy argument, który dajemy, w dodatku do etymologii słowa i jego paralelnych wyrażeń, w celu udowodnienia, że okup jest odpowiednią ceną.
(2) Drugi fakt jest następujący: Równe części były dane przez Jezusa za części Adama. W jednym przypadku zostały stracone: doskonałe życie i doskonałe ciało i tak w drugim przypadku były poświęcone: doskonałe życie i doskonałe ciało – równe części. Adam miał doskonałe życie i doskonałe ciało, ponieważ znajdujemy to stwierdzenie w słowach związanych z jego stworzeniem na własny obraz Boga, wytłumaczonych gdzie indziej w Piśmie Świętym (1Moj. 1:26, 27, 31; 5Moj. 32:4; Kazn. 7:29). O częściach Adama czytamy w 1Moj. 2:7: „Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi [tutaj mamy ciało doskonałego człowieka], i natchnął w oblicze jego dech żywota [tutaj mamy życie doskonałego człowieka], i stał się człowiek duszą żywiącą” (żyjącą). Tak więc doskonałe życie i ciało stanowiły części z jakich składała się ta dusza. Jezus, zgodnie z Biblią, miał dać równe części w celu dostarczenia odpowiedniej ceny, a to, jak stwierdzamy, zostało dokonane. Mowa jest o tym u Łuk. 22:19; Mat. 26:26-28: „Jezus … rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje, które się za was daje … to jest krew moja [która zawierała życie] … która się za wielu wylewa”. „Samego sobie ofiarował nienaganionym” (Żyd. 9:14), to znaczy, że Jego ciało i życie były doskonałe. W ten sposób On dał Swoje doskonałe ciało i życie. Przeto były dane równe części: doskonałe życie jednego było zastąpione doskonałym życiem drugiego i to samo jest prawdziwe o doskonałym ciele jednego zastąpionym przez takie drugiego.
(3) To przyprowadza nas do trzeciego faktu: Jezus, gdy złożył cenę okupu, doznał tej samej rzeczy, jakiej doznał Adam spłacając swój dług. Lub przedstawiając sprawę w innej formie: ściągnięcie długu w jednym przypadku nastąpiło w procesie śmierci i postawienie do dyspozycji ceny na spłatę długu musiało nastąpić
kol. 2
przez taki sam proces – śmierć. Wielu nie rozumie istoty kary za grzech, wielu myśli, że jest nią wieczne życie w mękach. Mając o niej takie pojęcie wywnioskowali, że nie mogła być zapłacona równoważna cena, ponieważ Jezus nie spędza wiecznego życia w torturach. Lecz Biblia mówi nam, że karą, którą Adam ściągnął na siebie i którą poniósł, była śmierć, ani więcej, ani mniej. Tak więc, na przykład, czytamy Boskie oświadczenie o tym przypadku w 1Moj. 2:17: „Dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz”. Mówca (Bóg) daje pod uwagę tysiąc naszych lat jako jeden ze Swych dni, a Adam doświadczył całego procesu umierania podczas ponad 925 lat jednego z Boskich dni. Gdy Bóg orzekł karę, uczynił następujące oświadczenie Adamowi (1Moj. 3:19): „boś (ang. był) proch, i w proch się obrócisz”. To znaczy, że on miał wejść w stan unicestwienia, w śmierć. Biblia podaje wielokrotnie tę samą myśl. Na przykład, w liście do Rzym. 6:23: „Zapłata za grzech jest śmierć” – nie wieczne życie w torturach. Ponownie u Ezech. 18:4, 20: „Dusza, która grzeszy, ta umrze”. Te pisma wykazują, że śmierć jest karą. Z tego punktu widzenia rozumiemy, że Adam musiał zapłacić swój dług przez proces śmierci. Przez to było mu zabrane wszystko czym był i co miał – jego istnienie i prawa. Jezus dostarczając okup musiał przejść przez ten sam proces, aby udostępnić te same prawa rasie ludzkiej i dlatego stwierdzamy, że Pismo Święte wszędzie nam mówi, że On poniósł naszą karę. Zwróćmy uwagę na Izaj 53. rozdział. To jest stwierdzone prawie w każdym wierszu począwszy od 4-ego: „Lecz On zraniony jest dla występków naszych, starty jest dla nieprawości naszych; kaźń pokoju naszego jest na Nim, a sinością Jego jesteśmy uzdrowieni. Wszyscyśmy jako owce zbłądzili, każdy na drogę swą obróciliśmy się, a Pan włożył Nań nieprawość [karę za grzech (Ezech. 18:19, 20)] wszystkich nas”. W wierszu 8: „A zraniony dla przestępstwa ludu mojego”. W wierszu 10: „Położywszy ofiarą za grzech duszę swą”. W wierszu 12: „Wylał na śmierć duszę swoje, a z przestępcami policzeń będąc”. Święty Paweł ujął w krótkich słowach całe świadectwo biblijne na tym punkcie w 1Kor. 15:3, mówiąc: „Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism”. Te ustępy Pisma Świętego pokazują, że Jezus, dostarczając cenę okupu, musiał przejść przez ten sam proces, co Adam, gdy złożył sprawiedliwości wszystko czym był i co posiadał jako ludzka istota. Śmierć była tym procesem, przez który obaj musieli przejść – tym samym procesem,