Teraźniejsza Prawda nr 295 – 1977 – str. 89
„dział na poziomie Logosa w duchowym królestwie”.
(3) Używając szatańskiej metody straszenia grozi innym utratą ich stanowisk w klasie Młodocianych Godnych (fałszywie twierdzi, że od września 1954 roku nie ma członków Wielkiej Kompanii na ziemi — zobacz P '76,31), jeśli nie dowiodą wierności do lutego 1977 roku, którą to datę zgodnie ze swym błędem o Apokalipsie stawia jako koniec Małego Okresu Wielkiego Miniaturowego Milenium z przypuszczalnymi trzema 40-letnimi okresami, czyli 120 latami. W ten sposób, tak jak kaznodzieje nauczający o ognistym piekle z teorią o wiecznych mękach i Ś.J. ze swoją nauką połącz się z nami lub zgiń w Armagedonie, on używa metody straszenia w celu pozyskania prozelitów (Mat. 23:15).
Wątpimy, czy swoim przekręcaniem, odrzucaniem, schlebianiem, spekulacjami i groźbami pozyska dla siebie wielu naśladowców. Jego wysiłki samowywyższania się, które bezpośrednio i pośrednio przenika cały system jego teologii Apokalipsy są tak jawne, że pokornie myślący nie będą przez nie zwiedzeni, nie będą gromadzić się wokół niego, przyjmować jego nauk i zarządzeń w celu ucieczki przed zapowiedzianą groźbą utraty stanowiska Młodocianego Godnego lub ulegać wrażeniom jego złudnego szaleństwa.
DALSZE MANIFESTACJE
Nawiasem mówiąc J.K. ochronił prawem autorskim swoją wydaną w 1974 roku książkę zawierającą przeważnie już publikowane i zbite błędy dotyczące „Apokalipsy” i po raz pierwszy podał ogłoszenie o jej dostępności w swoim okólniku z marca—kwietnia 1975 roku. Należy zauważyć, że to miało miejsce w prawdziwym Wielkim Miniaturowym Małym Okresie.
Tak jak Pan objawił J.K. jako równoległego do głównych przesiewaczy żniwa Wieku Ewangelii, tak tutaj w Małym Okresie Wielkiego Miniaturowego Milenium Pan objawił go, w celu zaakcentowania w bardziej niezmiennej formie jego nieprzerwanego buntu przeciwko licznym tekstom Pisma Świętego i opartym na Piśmie Świętym naukom laodycejskiego anioła w jego dwóch członkach (na przykład przeciwko mającej biblijne podstawy nauce, że „epiphaneia i apokalypsis są jednym i tym samym czasem” — zob. E 4,21; P '35,88 i 89), jako będącego równoległością w odniesieniu do głównych przesiewaczy z klasy kozłów
kol. 2
w Małym Okresie żniwa Wieku Tysiąclecia. Pan z pewnością w Swoim Epifanicznym odsłanianiu Prawdy w dalszym ciągu „oświeca co skrytego jest w ciemności” i „objawia rady serc” (1Kor. 4:5; E 4,214 i 215).
Twierdzenie J.K., że od 16 września 1954 roku nie ma na ziemi członków klasy Wielkiej Kompanii jest nie tylko bezpodstawnym domniemaniem oraz niebiblijną i nielogiczną konkluzją, jak wykazano w P '76,31, lecz ono także odrzuca liczne oparte na Piśmie Świętym nauki brata Johnsona. Między licznymi innymi dowodami, podanymi przez niego, które świadczą o tym, że Wielka Kompania nie zakończy swego ziemskiego biegu do 16 września 1954 roku, zauważ jego stwierdzenia, łącznie z dowodami biblijnymi, podane w E 7,291, u góry; E 9,44, w środku; i P '45,48, par. 3, które wskazują, że wszyscy paruzyjni pielgrzymi byli nowymi stworzeniami. Skoro wszyscy z nich dotąd nie opuścili ziemi jest oczywistym, że członkowie Wielkiej Kompanii są dotąd na ziemi. Oni musieli być tutaj po 1954 roku, aby jak to Bóg zarządził mogli przynieść swą poświadczającą ofiarę według 3Mojż. 12:5, 6. Lecz J.K. nie zawahał się zignorować tekstów Pisma Świętego, ani nauczać sprzecznie z nimi i ich świadectwami, a także bagatelizować ich wiernych zwolenników, gdy oni w jakiś sposób nie zgadzali się z jego samowywyższeniem.
Podczas Wielkiego Miniaturowego Małego Okresu wielce wzrosła odpowiednia aktywność z następującymi w konsekwencji objawieniami wśród lewitów kościoła nominalnego, szczególnie w ich wodzach (tak jak to było w Wielkiej Miniaturze Wieku Ewangelii i jego żniwie, zobacz E 10,13, u góry i 103, par. 2; E 12,765 i 766).
Dodatkowo zaistniała taka działalność między Młodocianymi Godnymi, szczególnie w ich przesiewawczych wodzach i aktywnych stronniczych poplecznikach tych przesiewaczy. Kilku z tych zwolenników stało się także przesiewaczami, przynajmniej w pewnym stopniu. W celu zabezpieczenia braci przytaczamy dwóch, którzy zaangażowali się w takiej działalności: (a) jeden w Belgii, który w 1975 roku w Wielkim Miniaturowym Małym Okresie stał się aktywny we Francji i w krajach należących do strefy języka francuskiego w rozsyłaniu okólników i wysiłkach pozyskania zwolenników dla J. J. Hoefle i (b) jeden w Grand Rapids, Michigan, który włączył się w szeroko rozpowszechnioną kampanię przesiewawczą podtrzymującą J. Krewsona, wysyłając listy