Teraźniejsza Prawda nr 294 – 1977 – str. 76
aby się otworzyły i pozwoliły wejść Kościołowi jest również absurdem. A zatem powiedzenie, że bramy takiego piekła nie przezwyciężą Kościoła jest rzeczywiście absurdem.
PIEKŁO BIBLIJNE
Co więc było tym poselstwem zapewnienia i pociechy udzielonym tutaj przez naszego Pana Swoim uczniom? Co było tym piekłem, którego bramy nie miały przezwyciężyć Jego Kościoła? On nie mówił o piekle wiecznych mąk, o takim jakie zostało przyjęte ze źródeł pogańskich podczas ciemnych wieków, lecz o piekle (hades) biblijnym, którym jest stan ukryty albo niewidzialny, to znaczy, stan nieświadomości w stanie śmierci, stan niepamięci.
Jezus zapewnił Swoich uczniów, że jako członkowie Jego Kościoła (będą uczestnikami Ducha Świętego, „bogami [elohim – mocarzami]” i ,,synami Najwyższego”), chociaż mają „jako i inni ludzie pomrzeć, a jako jeden z książąt upaść [umrzeć nie tak jak książę Adam pod potępieniem, lecz tak jak książę Jezus, wraz z Nim w śmierci ofiarniczej – Psalm 82:6, 7; zobacz: „Nowe Stworzenie” str. 547, 548 i 899]” i wejść do Hadesu, tak jak On wszedł (Dz.Ap. 2: 27), to jednak „bramy hadesu [piekła – stanu śmierci] nie przemogą go [Jego Kościoła zbudowanego na tej wielkiej fundamentalnej prawdzie, którą Piotr przed chwilą wypowiedział]”.
W przypadku Jezusa, chociaż On – Jego dusza – wszedł do Hadesu, stanu nieświadomości w stanie śmierci, bramy Hadesu nie mogły Go przezwyciężyć, to jest, nie mogły zapobiec Jego zmartwychwstaniu – „jakoż było to niepodobne, aby od niej [śmierci] miał być zatrzymany” (Dz.Ap. 2:24).
Wobec tego Jezus obiecał członkom Kościoła, tym 144.000, że nie pozwoli, aby ich wejście do Hadesu, nieświadomości w stanie śmierci, było ich końcem. Lecz przeciwnie, oni, podobnie jak On Sam, mieli zatryumfować w zwycięstwie nad Hadesem. On im przyobiecał wspaniałe zwycięstwo jakie miało nastąpić, gdy w brzasku Tysiącletniego dnia wzbudzi ich z martwych jako Swój Kościół, Swoje Ciało, bo gdyby nie było zmartwychwstania, to jak zostało wyrażone przez Apostoła Pawła: „Zatem i ci poginęli, którzy zasnęli w Chrystusie” (1Kor. 15:16-20; Kol. 3:4; Obj. 20:4, 6).
Jezus także nie pozwoli bramom piekła (stanowi śmierci) zwyciężyć Wielki Lud, wielką liczbę Chrześcijan spłodzonych z Ducha Świętego, którzy omieszkali stać się Maluczkim Stadkiem,
kol. 2
Małżonką Chrystusa (Obj. 7:9-17; Psalm 45:15, 16).
Bramy piekła nie zwyciężą też Starożytnych Godnych (tych, którzy byli wierni Bogu przed otwarciem wysokiego powołania, ofertą Boskiej natury dla Kościoła – Psalm 45:17; Łuk. 13:28; Dz.Ap. 7:5; Żyd. 11:35-40; Obj. 11:18) i Młodocianych Godnych (powołanych teraz przy końcu Wieku Ewangelii po zamknięciu wysokiego powołania do Maluczkiego Stadka).
Młodociani Godni są czwartą klasą wybrańców Bożych, ,,młodzieńcami” lub młodocianymi z Joela 2:28, naczyniami glinianymi z 2Tym. 2:20, którzy także są wybranymi „dziećmi Abrahama” przeznaczonymi do pomocy w błogosławieniu ,,wszystkich narodów ziemi” (1Moj. 12:3: Gal. 3:7-9), ponieważ oni również „ zasnęli w Jezusie” w stanie śmierci (1Tes. 4:14) i będą mieli udział w ,,zmartwychwstaniu sprawiedliwych” (Łuk. 14:14; Dz.Ap. 24:15).
Ostatecznie wszyscy, którzy zasnęli w śmierci adamowej, ,,wszyscy, co są w grobach” wyjdą (Jan 5:28, 29). „Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą” – „przy zmartwychwstaniu w on ostateczny dzień” (1Kor. 15:22; Jan 11:24). W międzyczasie wszyscy są rzeczywiście umarłymi, nieświadomymi w śnie śmierci, ponieważ ,,umarli o niczym nie wiedzą” (Kaz. 9:5, 10; Ijob 14:21; Psalm 6:6; 31:18; 115:17; 146:4).
Dzięki Bogu, że nasi umiłowani, „którzy śpią [w stanie adamowej śmierci] w prochu ziemi, ocucą się” i zostaną poddani próbie sądu w celu udowodnienia, czy zasługują na życie wieczne lub na wieczne odcięcie we wtórej śmierci (Izaj. 26:19; Dan. 12:2; Mat. 25:34-46; Obj. 20: 12) ! Bo „śmierć i piekło [hades – niepamięć, nieświadomość snu śmierci]” wydadzą tych umarłych, którzy w nich się znajdują. A śmierć i piekło będą „wrzucone w jezioro ogniste. Tac jest wtóra śmierć” (Obj. 20:13, 14; 21:8). Niezawodnie, pomimo przekleństwa śmierci adamowej „Strzeże Pan wszystkich, którzy go miłują; ale wszystkich niezbożnych wytraci” (Psalm 145:20; Ezech. 18: 4, 20; Rzym. 6:23).
Jakie cudowne zapewnienie i pocieszenie w tym tekście daje nasz Pan Swemu Kościołowi, a przy sposobności i reszcie wybrańców oraz wszystkim innym, którzy Go miłują i strzegą Jego przykazań (Jan 15:10-12; 3:14-17; Dz.Ap. 3:19-23; 1Jana 2:2)!
Gdybyśmy nasz tekst rozważali oddzielnie, to definicja piekła z ciemnych wieków – jako miejsca wiecznych tortur – mogłaby być odpowiednia. Ale jeżeli rozważamy go w harmonii z Boskim wspaniałym charakterem doskonałej mądrości,