W odpowiedzi na uwagi księdza Stowa na temat 1Jana 5:7 możnaby powiedzieć, że WYKŁADY PISMA ŚWIĘTEGO nigdzie nie nauczają, iż pierwotnie doktryna o trójcy była oparta na tej interpolacji, gdyż one cytują fakty dowodzące czegoś przeciwnego, lecz że obecnie, według powszechnej opinii, ona opiera się na tym ustępie. Nawet ten ustęp, gdyby był prawdziwy, nie dowodziłby, że Ojciec i Syn i Duch są jednym Bogiem, osobą lub istotą. Słowo hen, rodzaj nijaki dla »jedno« jest tutaj użyte i z tego powodu jak podane w poprzednim paragrafie nauczałoby tylko, że oni są jednym w duchu, usposobieniu, celu, którą to myśl WYKŁADY popierają.

      Następnie nasz krytyk cytuje apostolskie błogosławieństwo (2Kor. 13:13) jako dowód
kol. 2
na poparcie doktryny, że Ojciec, Syn i Duch Święty są jednym Bogiem. Ksiądz Stow przynajmniej przyzna, że ten tekst tego nie stwierdza. A gdyby ich współdziałanie w sprawach zbawienia tego dowodziło, jak on mówi, że są jednym Bogiem, osobą lub istotą, to nasze współdziałanie z Bogiem (1Kor. 3:9, »Albowiem jesteśmy pomocnikami Bożymi«, a także 2Kor. 6:1) dowiodłoby, że my jesteśmy częścią Boga ! W takim przypadku musielibyśmy opuścić słowo trójca, tj. trzech w jednym, i nazywać rzekomego Boga 144.003 w jednym ! Słowo to nie brzmiałoby dobrze w formie zlatynizowanej lub zanglicyzowanej.

      Na inne punkty tego listu wystarczająco odpowiada V tom WYKŁADÓW PISMA ŚWIĘTEGO”.

kol. 1

DODATEK POSŁANNIKA EPIFANII
DO CIENI PRZYBYTKU

PRZEDMOWA WYDAWCY

      Prawdziwą radość sprawia Wydawcy możliwość ofiarowania ludowi Pańskiemu niniejszej edycji Cieni Przybytku. Z pewnych punktów widzenia książka ta jest jak najbardziej godnym uwagi produktem płodnego pióra naszego Pastora, chociaż po prawdzie to samo można by powiedzieć, patrząc z innych punktów widzenia, o I Tomie, z jeszcze innych o V Tomie i wreszcie z jeszcze innych o VI Tomie. Istotnie, wszystkie jego bardziej dopracowane pisma są tak wyborne, że trudno by je było zróżnicować z punktu widzenia wyższości. Wydawca, tak jak wielu innych, może świadczyć o jej ożywiającej mocy wywieranej na ofiarniczą służbę w jego pracy kapłańskiej. On nie może przypomnieć sobie innego nienatchnionego pisma, które by wywierało na niego tak potężny i pobudzający wpływ w jego służbie
kol. 2
jak ta książeczka, po zrozumieniu zawartych w niej nauk popartych dowodami Pisma Świętego, na temat udziału Kościoła w ofierze za grzech. Należy się spodziewać, że uwagi, pytania bereańskie, spis tekstów biblijnych i spis przedmiotowy, dołączone do niniejszego dzieła jako DODATEK, podwyższą jego wartość u jego użytkowników. Z gorącą nadzieją i modlitwą, aby łaskawy Pan błogosławił jej usługę w miarę spełniania ponownej misji użyteczności dla ludu Pańskiego, Wydawca pozostaje w chrześcijańskiej miłości z zapewnieniem o swych modlitwach za Boskim Izraelem wszędzie.
Wasz brat i sługa PAUL S. L. JOHNSON

Filadelfia, Pa., 22 września 1936 r.

kol. 1

KILKA UWAG
DOTYCZĄCYCH CIENI PRZYBYTKU

UWAGA I – DO STRON 39 i 128

      Na 39 stronie Cieni Przybytku nasz Pastor podał myśl, że dwaj synowie Aarona skazani na śmierć za ofiarowanie obcego ognia (3Mojż. 10:1-11) przedstawiają dwie klasy: Nadab (samowolny) klasę wtórej śmierci, a Abiu (on jest moim ojcem) klasę Wielkiej Kompanii. Później jednak – jak wskazuje odnośnik na 128 stronie – zrozumiał, że obaj przedstawiają klasę wtórej śmierci (W angielskiej edycji Cieni Przybytku – tam gdzie w polskiej na 128 stronie, w 3 wierszu od dołu pierwszego
kol. 2
paragrafu występuje „wtóra śmierć” — Autor przy słowie ,,śmierć *” podaje odnośnik do notki wydrukowanej u dołu tej stronicy. Oto treść notki: „Gdy jaśniej zrozumieliśmy jak wysoki rozwój charakteru jest wymagany od wszystkich, którym kiedykolwiek udzieli się życia wiecznego na jakimkolwiek poziomie i jak niewielu czyni poważne wyznanie doskonalej miłości lub wysiłki, aby ją rozwinąć jako panującą zasadę w swoim życiu, to zaczęliśmy się zastanawiać czy ci dwaj synowie Aarona,

poprzednia strona – następna strona